سازگاری با خود و محیط برای هر موجودی یک ضرورت حیاتی به شمار می رود. تلاش روزمره همه آدمیان نیز عموما بر محور همین سازگاری دور می زند .ورود به مدرسه نیز به نوبه خود مستلزم مواجهه با شرایط متغیر جدیدی است که سازگاری با آن نیازمند کسب ویژگی ها و عوامل مختلفی است؛ از جمله این عوامل می توان نقش الگودهی والدین، نوع ارتباط خانواده و ویژگی های شخصیتی چون تاب آوری را که باعث سازگاری با عوامل خطر می شود را نام برد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش الگوی ارتباطی خانواده( جهت گیری گفت وشنود و جهت گیری همنوایی)، و تاب آوری در سازگاری تحصیلی انجام پذیرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه پژوهش که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد، شامل 318 دانش آموز(168 دختر و150 پسر) دبیرستانی شهر یاسوج بودند. برای اندازگیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه تجدید نظر شده الگوی ارتباطی خانواده (ریچی و فیتز پاتریک،2002) ، پرسشنامه تاب آوری (کانر ودیویدسون، 2003) و پرسش نامه سازگاری تحصیلی (تراپ و همکاران، 1953) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss16 و آزمون های آماری همبستگی، رگرسیون چندگانه، تجزیه تابع تشخیص، تحلیل واریانش چند متغیره (manova) انجام شد. نتایج نشان داد که، جهت گیری گفت وشنود پیش بینی کننده متوسط و تاب آوری پیش بینی کننده قوی از سازگاری تحصیلی و جهت گیری همنوایی پیش بینی کننده منفی از سازگاری تحصیلی می باشند. همچنین نتایج نشان داد تفاوت معناداری در بین رشته های مختلف از نظر متغیر های پژوهش وجود نداشت ولی بین دانش آموزان دختر و پسر از نظر الگوی ارتباطی خانواده و سازگاری تحصیلی تفاوت معناداری وجود داشت.(05/0p<).