مطالعه حاضر به بررسی نقش رویکرد زبانشناسی شناختی در یادگیری حروف اضافه انگلیسی برای زبان آموزان و استقلال یادگیرنده می پردازد . برای این منظور، 60 زبان آموز ایرانی در سطح متوسط زبان به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند: گره آزمایشی و گروه کنترل. سپس، دو گروه پرسشنامه استقلال یادگیرنده را که شامل 32 مورد و همچنین آزمون حروف اضافه 40 که شامل سوالات چهار گزینه ای و جا خالی می شد را پر کردند تا دانش زبانی آنها را بر حروف اضافه "روی"، " بالا"، "اطراف"، "برای" و "زیر" در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گیرد. پس از آن گروه آزمایشی تدریس پنج حرف اضافه را بر اساس رویکرد زبانشناسی شناختی دریافت کردند در حالی که گروه کنترل از طریق روش قدیمی تدریس داده شد. در نهایت، دو گروه همان پرسش نامه استقلال یادگیرنده و تست حروف اضافه را به عنوان پس آزمون دریافت کردند تا مشخص شود چه حد آموزش از طریق رویکرد زبانشناسی شناختی دریادگیری حروف اضافه وهم چنین درک استقلال یادگیرنده موثر بوده است. از تجزیه و تحلیل آماری عملکرد زبان آموزان این نتیجه حاصل شد که گروه آزمایشی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل در یادگیری حروف اضافه داشته است. بنابراین می توان گفت برتری گروه آزمایشی به رویکرد زبانشناسی شناختی بوده است که در این مطالعه استفاده شده است. اما نتایج تحلیلی برای استقلال یادگیرنده نشان داد که از لحاظ آماری بین دو گروه تفاوتی نیست و رویکرد زبانشناسی شناختی بر عملکرد دو گروه تاثیر نگذاشته است.