تغییر ساختار ناشی از پیچش های نامناسب بیش از 20 پروتئین و پپتید با توالی و ساختار مختلف که به صورت طبیعی در بدن وجود دارند باعث تشکیل فیبریل های آمیلوییدی و به طبع آن بیماری های مربوطه می شوند. ساختار فضایی و شکل سه بعدی آمیلوییدها ارتباط موثری با سمیت آنها بر سلول دارد. لیزوزیم نیز به عنوان یک پروتئین آنزیمی و مدل پروتئین های کروی در ایجاد بیماری های نقش موثری ایفا می کند. فیبریل های لیزوزیم تحت شرایط (in vivo) سیستمیک آمیلوییدی در بدن شدیدا اسیدی قابل مشاهده می باشد. مهار فیبریلاسیون ph با دمای بالا و (in vitro) آزمایشگاهی استاکینگ و هیدروژنی ?-? توسط داروهای دارای حلقه های آروماتیک از طریق برهمکنش های ثابت شده است. در این تحقیق خصوصیات ساختاری و کینتیک این پروتئین در حضور و عدم حضور دو ریز مولکول گیاهی تاکسول و اولیوروپین به صورت جداگاه و با استفاده از روش هایی و (cd) جذب نوری قرمز کنگو، دو رنگ نمایی دورانی ،(tht) چون فلورسانس تیوفلاوین تی میکروسکوپ نیروی اتمی بررسی شد. مطالعات دو رنگ نمایی دورانی موید تشکیل ساختار بتای ناشی از تشکیل فیبریل های آمیلوییدی و تغییر ساختار آلفای لیزوزیم طبیعی می باشد. همچنین پس و tht از اضافه کردن غلظت های مختلف از تاکسول، نتایج حاصل از جذب نوری قرمز کنگو، نشر نشان می دهد که با افزایش غلظت تاکسول میزان ساختارهای بتای در مقایسه با حالت فیبریل cd شده، کاهش قابل توجهی پیدا می کند و ساختار پروتئین طبیعی بهتر حفظ می شود. با بررسی کینتیکی اثر تاکسول، ثابت سرعت رشد فیبریل و زمان تأخیری فاز اولیه در غلظت های مختلف بدست آمد و مقایسه گردید. نتایج حاصل از اثر اولیوروپین در غلظت های مختلف به گونه ای دیگر بود. اولیوروپین به دلیل داشتن دو گروه هیدروکسیل روی حلقه فنلی، همانند تاکسول نتوانست با بخش هیدروفوب لیزوزیم واکنش دهد و اثر مهاری بر تولید فیبریل بگذارد. در این تحقیق برای اولین بار اثر ترکیبات دارویی این دو ترکیب در مهار فرآیند فیبریلاسیون لیزوزیم مورد بررسی قرار گرفت.