چکیده سرطان پروستات، شایع ترین سرطان و دومین عامل مرگ ناشی از سرطان در مردان می باشد. بر اساس بسیاری از مطالعات، آنزیم 15-لیپوکسیژناز نوع 1 (15-lox-1) و متابولیت های آن در انواع سرطان ها از جمله سرطان پروستات دخیل اند. به صورتی که بیان این آنزیم در سرطان پروستات، با درجه بدخیمی ارتباط مستقیم دارد. بنابراین به نظر می رسد که مهار انتخابی 15-lox-1 در این سلول ها موجب القای آپوپتوز گردد. بدین منظور در این مطالعه، فعالیت آنزیم 15-lox-1 در دو رده از سلول های سرطان پروستات شامل pc-3 و du145اندازه گیری شد. با توجه به عدم فعالیت این آنزیم در سلول های du145 توسط کومارین سنتزی 5-فارنسیل اکسی کومارین (5f)، اثر سمیت سلولی این ترکیب بر روی سلول های pc-3 و سلول های طبیعی hff3 بوسیله آزمون mtt بررسی شد. به منظور مطالعه تراکم کروماتین و ارزیابی میزان آسیب وارد شده به dna این سلول ها، به ترتیب از رنگ آمیزی dapi و سنجش comet استفاده گردید. در نهایت نیز جهت بررسی چرخه سلولی پس از تیمار با 5f، رنگ آمیزی pi و فلوسایتومتری انجام گرفت. مقادیر ic50 حاصل از آزمونmtt پس از 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 40، 27 و µg/ml 26 بدست آمد. در حالی که اثر سمیت بسیار کمی بر سلول های طبیعی hff3 داشت. مشاهدات میکروسکوپی پس از رنگ آمیزی dapi نیز نشان داد که در 63% از سلول های تیمار شده، تراکم کروماتین رخ داده است. همچنین میزان dna در دم سلول-های pc-3 53% بدست آمد. فلوسایتومتری نیز نشان داد که ترکیب 5f موجب توقف چرخه سلولی این سلول ها در فاز g0/g1 می گردد. نتایج حاصله حاکی از این هستند که سمیت سلولی ترکیب 5f و القای مرگ سلولی در سلول های سرطان پروستات احتمالا به دلیل مهار آنزیم 15-lox-1 می باشد. بنابراین، 5f می تواند به عنوان یک ترکیب مستعد ضد سرطان مطرح گردد. هرچند که مطالعات بیشتر بر روی مکانیسم عملکرد و نیز خاصیت ضد سرطانی این ترکیب در شرایط in vivo ضروری به نظر می رسد.