چکیده مشاهده خرابی هایی با عوامل فیزیکی و شیمیایی در بتن ها در اکثر نقاط جهان و با شدتی بیشتر در کشور های در حال توسعه، مهندسان را به سمت طرح بتن هایی با ویژگی خاص و با دوام لازم سوق داده است. به همین منظور در پژوهش حاضر برای بررسی دوام بتن در شبکه های آبیاری، نمونه های بتنی از سه نوع دانه بندی مختلف و با سه تیپ سیمان یک، دو و پنج استفاده شد. نمونه ها پس از ساخت به مدت 7، 28، 90 روز در سه محیط آب معمولی، آب حاوی 5 درصد سولفات و محیط واقعی (کانال آبیاری ولکس رشت) نگهداری شده و پس از بیرون آوردن از آب به منظور بررسی دوام بتن آزمایشاتی از قبیل مقاومت فشاری، درصد جذب آب بتن و نفوذ پذیری بتن بروی هریک از آنها صورت پذیرفت. در نهایت، این نتیجه بدست آمده است که خرابی نمونه های بتنی در شرایط محیط واقعی به دلیل املاح موجود در آب بیشتر از محیط های دیگر می باشد.