هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گشتالت درمانی و آموزش بازآموزی اِسنادی بر افزایش عزّت نفس و کاهش اضطراب دانشجویان بوده است. جامعه آماری عبارت بود از کُلّیه دانشجویان دختر دانشگاه امام خمینی قزوین که در سال 91- 92 مشغول به تحصیل بوده‎اند. نمونه آماری شامل 36 نفر از دانشجویان بود برای انتخاب نمونه پژوهش، در مرحله اوّل به صورت تصادفی تعدادی از اتاق‎های خوابگاه انتخاب شد و پرسش‎نامه اضطراب کتل و عزّت‎نفس روزنبرگ بین دانشجویان ساکن در این اتاق‎ها توزیع شد. برای تحت پوشش قرار دادن دانشجویان غیرخوابگاهی و به منظور تکمیل نمونه تعداد 70 نفر از دانشجویان غیر خوابگاهی از دانشکده‎های مختلف داتشگاه انتخاب شدند و در مجموع 270 دانشجو پرسش‎نامه‎های پژوهش را تکمیل کردند. سپس از بین دانشجویانی که نمر? بالایی در اضطراب کسب کرده بودند به صورت تصادفی 36 نفر انتخاب و به شکل اختصاص دهی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین گردیدند، در انتهای پژوهش (به دلیل ریزش ) هر گروه شامل هشت نفر بود. پس از اِعمال متغیر مستقل (گشتالت درمانی و بازآموزی اِسنادی) مجدّداً پرسش‎نامه اضطراب کتل و عزّت‎نفس روزنبرگ اجرا شد، همچنین برای مطالعه ماندگاری اثر درمانی، پس از گذشت دو ماه از درمان گروهی مجدّداً پرسش‎نامه اضطراب و عزّت‎نفس از سوی آزمودنی‎ها تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده‎ها با استفاده از نرم افزار spss انجام گرفت و به منظور تجزیه و تحلیل داده‎ها از روش آماری تحلیل واریانس آمیخته درون– بین‎آزمودنی استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که هر دو روش‎ گشتالت درمانی و بازآموزی اِسنادی نمره اضطراب را کاهش داده‎اند، و بین دو روش گشتالت درمانی و بازآموزی اِسنادی از نظر اثر بخشی بر اضطراب تفاوت وجود ندارد. به علاوه روش‎های گشتالت درمانی و بازآموزی اِسنادی اثری بر عزّت‎نفس نداشتند. همچنین نتایج درمانی با گذشت دو ماه از درمان همچنان پایدار بودند.