ریسک نقدینگی از رایج ترین ریسک هایی است که یک بانک به واسطه ماهیت و فلسفه وجودیش با آن مواجه است. در ساده ترین شکل ممکن ریسک نقدینگی به معنی عدم کفایت منابع بانک برای پوشش جریان های خروجی است. مدیریت یا عدم مدیریت این ریسک به عنوان یکی از کلیدی ترین اصول بانکداری، فاصله بین موفقیت و عدم موفقیت در این صنعت را تشکیل می دهد. هدف این پژوهش ارزیابی ریسک نقدینگی و بررسی رابطه آن با سودآوری در بانک های خصوصی و دولتی طی سال های 1382-1390 می باشد. در این پژوهش دو دسته از متغیرها مطرح است. دسته اول متغیرهای مربوط به شاخص های اندازه گیری ریسک نقدینگی به عنوان متغیر مستقل و متغیر نوع دوم، متغیر سودآوری که به عنوان متغیر وابسته مطرح است. در این تحقیق برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از آمار استنباطی و روش رگرسیونی مبتنی بر داده های پانل استفاده گردیده است. نتایج نشان می دهد که ارتباط مثبت و معناداری بین شاخص های اندازه ریسک نقدینگی شامل موجودی نقد به مجموع سپرده ها، مطالبات از بانک مرکزی به مجموع سپرده ها، اوراق مشارکت به مجموع سپرده ها، تسهیلات به دارایی ها و سودآوری و رابطه منفی و معناداری بین تسهیلات اعطایی به مجموع سپرده ها و سود آوری وجود دارد. همچنین نتایج نشان دهنده، تفاوت معنی دار بین ریسک نقدینگی بانک های دولتی و خصوصی بر اساس شاخص های موجودی نقد به مجموع سپرده ها، نسبت مطالبات از بانک ها به مجموع سپرده ها ، اوراق مشارکت به دارایی ها ، نقدینگی به داراییها، مجموع اوراق مشارکت و نقد نسبت به مجموع سپرده ها و مجموع اوراق مشارکت و نقد نسبت به مجموع سپرده های دیداری و پس انداز است.