دولت هخامنشی به عنوان اولین امپراطوری باستانی جهان، برای نمایش بزرگی و شکوه شاهنشاهی خود، از زبان گویای هنر، بویژه معماری و حجاری سود جست و با بهره گیری از ریشه های هنری اقوام و ملل متمدنی که تحت تابعیت و در ارتباط با هخامنشیان بودند، به هنری ترکیبی و در عین حال منحصر به فرد دست یافت. مجموعه تاریخی پاسارگاد، به عنوان نخستین پایتخت هخامنشیان، نمود این تعامل فرهنگی در مذهب، تفکر و باور اسطوره ای مردمان این دوره، می باشد. در این پژوهش، به منظور شناخت و احیاء هنر هخامنشی آغازین، پس از بررسی شاخصه های هنری این دوره و بقایای به جای مانده محوطه پاسارگاد، به مطالعه موردی نقوش برجسته کاخ بارعام (s) و چهار درگاه آن پرداخته شده است. با توجه به از بین رفتن قسمت عمده ای از این درگاهها - به منظور تکمیل و بازسازی نقوش آن- ابتدا به ریشه یابی و بازشناسی مفاهیم و مصادیق آنها، در تمدنهای همجوار پرداخته و سپس فرضیه هایی در مورد نقوش احتمالی ارایه گردید؛ در نهایت با در نظر گرفتن احتمالات نزدیک به واقعیت، بازسازی این درگاهها انجام شد.