این پایان نامه در نظر دارد به بررسی دو رمان مهم ادبیات جنگ یا پایداری در ایران بپردازد:«ثریا در اغما» اثر اسماعیل فصیح و «سفر به گرای270درجه» اثر احمد دهقان. در این پایان نامه، این دو رمان از منظر زبان، سبک و اندیشه با هم مقایسه شده اند. این تحقیق به بررسی سبک و اندیشه ی مطرح شده در این دو اثر و مقایسه ی آن ها با هم،فراز و فرودها و نقاط قوت و ضعف شان اختصاص دارد. و این که ذهن و زبان احمد دهقان، چه تفاوتی با ذهن و زبان اسماعیل فصیح دارد.