هدف از تحقیق حاضر ارزیابی اولتراسونیک روش های مختلف همزمان سازی استروس بر روی دینامیسم ساختارهای تخمدانی در بز های مهابادی با بکار گیری رهیافت واژینال بود. مطالعه بر روی 9 راس بز ماده 2-4 ساله با وزن 60-30 کیلوگرم (اکوتیپ مهابادی) انجام گرفت. معاینه تمامی بزها بطور روزانه با پروب میکروکانوکس واژینال و فرکانس mhz 5/7 در وضعیت ایستاده انجام گرفت. تیمار های آزمایشی شامل: 1) گروه سیدر، 2)گروه دو تزریق پروستاگلاندین با فاصله 14روز(pg+pg) و 3)تیمار اووسینک (gnrh+pg+gnrh) بود که در یک طرح چرخشی متوازن با 3 تیمار و 3 دوره و در هر تیمار 3 تکرار به مدت 5 ماه قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده، هر سه روش همزمان سازی توانستند موجب القای تخمک گذاری در همه بز ها شوند. با این وجود، بین تیمار های مختلف، تفاوت معنی داری در تعداد فولیکول ها با اندازه های مختلف در زمان اتمام درمان( روز صفر) و تخمک گذاری، قطر و سرعت رشد فولیکول های غالب و اندازه قطر اجسام زرد حاصله مشاهده نگردید. در صورتی که تعداد جسم زرد با سطح اعتماد 6% در تیمار اووسینک بیشتر از دو تیمار دیگر بود(p=0.06). زمان تخمک گذاری در بزهای همزمان شده با سیدر (48 ساعت) به طور معنی داری کوتاه تر از دو گروه دیگر بوده (p<0.005) ولی بین بزهای همزمان شده با روش های pg+pg و اووسینک (به ترتیب 1/65 و 5/67 ساعت) اختلاف قابل توجهی مشاهده نگردید. بر اساس نتایج این تحقیق وقوع تخمک گذاری در بزهای همزمان شده با cidr زودتر از دو گروه دیگر اتفاق افتاده ولی نرخ تخمک گذاری در گروه اووسینک بیشتر از دو گروه دیگر بود.