مسأله مدیریت تامین استوار یک زمینه جذاب در ادبیات زنجیره‏تامین می باشد. عدم‏قطعیت و همچنین محیط کسب و کار پویا، مدیریت کردن ریسک ها و احتمالاتی که ممکن است در آینده برای زنجیره‏تامین رخ دهد را با پیچیدگی های فراوانی توأم کرده است بطوریکه دیگر برنامه ریزی های قطعی قابل اطمینان نیستند. لازم به ذکر است در جهان واقعی به هیچ عنوان نمی توان انتظار داشت که تمام پارامترهای موجود در مسأله بصورت کاملاً قطعی و معین در دسترس باشد و به همین دلیل است که ما همواره با عدم‏قطعیت روبرو هستیم. تاکنون روش های متعددی برای در نظر گرفتن این عدم‏قطعیت ها و ریسک ها در زنجیره های تامین مورد استفاده قرار گرفته است که هر یک با توجه به نوع فضای مسأله دارای نقاط ضعف و قوتی می باشند و کارائی های مختلفی دارند. در این پژوهش برای مدلسازی مسأله زنجیره‏تامین استوار، از یک فرمولبندی ریاضی تصادفی برای طراحی یک شبکه زنجیره‏تامین چند محصولی استفاده شده است که شامل تعدادی کارخانه یا ماشین آلات تولیدی با ظرفیت محدود، مراکز توزیع و تعدادی خرده‏فروش است. هدف اصلی این تحقیق مدل بندی مساله مدیریت زنجیره‏تامین استوار سه سطحی در فضای عدم‏قطعیت می باشد که این عدم‏قطعیت هم در تقاضا و هم در تامین به صورت همزمان دیده شده است. تابع هدف ارائه شده در مدل حداکثر سازی سود است و مدل با استفاده از روش برنامه ریزی ریاضی و فراابتکاری حل شده و عملکرد مدل پیشنهادی با تغییرات روی برخی پارامترهای مسأله، آنالیز حساسیت شده است. نتایج این تحقیق بیانگر اثر بخشی مدل می باشد.