زمینه و هدف: یکی از کارکردهای اصلی ازدواج، تشکیل خانواده است و خانواده همواره به عنوان مهمترین سیستم انسانی مورد توجه قرار گرفته است. حفظ ثبات و آرامش پایدار و شادکامی موجود در روابط زناشویی همواره از مسائل عمده و مطرح در بین زوجین و زوج درمانگران بوده است. بدین خاطر هدف اساسی پژوهش حاضر تعیین تفاوت متغیرهای سبک دلبستگی، نوروزگرایی و نقشهای جنسیتی، رضایت زناشویی و رضایت جنسی در دو گروه عادی و در آستان? طلاق بوده است . روش: به این منظور 302 نفر آزمودنی (182نفر به عنوان نمونه گروه در آستانه طلاق و 120 نفر به عنوان نمونه عادی) انتخاب شده و پرسشنامه های مربوط به متغیرهای تحقیق را تکمیل نمودند. داده ها بر اساس تحلیل واریانس چند گانه مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که در بین دو گروه عادی و در آستانه طلاق،f مربوط به متغیرهای رضایت زناشویی، ارتباط، حل تعارض، تحریف، رضایت جنسی و سبک دلبستگی ناایمن، در مقایسه با مقادیر بحرانی، معنادار می باشد: نتایج حاکی از این بود که رضایت جنسی گروه عادی بیش از گروه در آستانه طلاق است. نیز نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین زنان و مردان در آستانه طلاق و زنان و مردان عادی در متغیرهای نقش جنسیتی (مردانه و زنانه) وجود ندارد. یافته ها نشان داد که دلبستگی نا-ایمن گروه در آستانه طلاق بیش از گروه عادی است. نتایج بیانگر این نکته بود که رضایت زناشویی، ارتباط، حل تعارض، تحریف گروه عادی بیش از گروه در آستانه طلاق است. قابل توجه اینکه هیچیک از این متغیرها در دو گروه مردان و زنان تفاوت معنادار نداشته و تعامل جنسیت با تعلق به گروه در آستانه طلاق و عادی نیز نمایانگر تفاوتی در رضایت زناشویی نبوده است. بحث: برخی از یافته ها همسو با دیگر تحقیقات بوده است. اما برخی دیگر چون نقش جنسیتی و برخی تعاملهای بین متغیرها همسو با یافته های دیگر نبوده است. البته باید توجه کرد که برخی از این متغیر ها میتوانند بنیادی تر از متغیر های دیگر تلقی شوند و بسته به نظریه ها مورد توجه عمیق تر قرار گیرند. از سوی دیگر، توجه به مسایل فرهنگی و نیز پژوهشهای آتی شاید بتوانند برخی از نوسانات به دست آمده را آشکارتر سازند.