پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی آموزش مهارت حل مسئله بر کاهش پرخاشگری کودکان نابینا و کم بینا انجام شده است. این پژوهش به شیوه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه مورد مطالعه را همه دانش آموزان دختر و پسر نابینا و کم بینا مقطع ابتدایی مرکز آموزشی کودکان استثنایی رسولیان یزد در سال تحصیلی 92-1391 تشکیل می دهد. روش نمونه گیری با توجه به جامعه موجود از نوع هدفمند و از طریق پرسشنامه آیزنک که 10 نفر از دانش آموزانی که بیشترین نمره پرخاشگری را بدست آورده بودند. به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند(دو گروه 5 نفره) تقسیم شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه پرخاشگری آیزنک و گلین ویلسون بود. از هر دو گروه ، پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد و گروه آزمایش در هشت جلسه 45 دقیقه ای تحت آموزش حل مسئله قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ویلکاکسون و برای مقایسه پس از آزمون دو گروه کنترل و آزمایش از آزمون ناپارامتری کروسکال والیس استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که آموزش مهارت حل مسئله کاهش پرخاشگری دانش آموزان را به طور معنا داری افزایش می دهد.سطح معنی داری آزمون 0,042 و زیر 0,05 می باشد. سطح معنی داری آزمون 0,009 و زیر 0,05 می باشد . از یافته های بدست آمده می توان نتیجه گرفت که شرکت دانش آموزان نابینا و کم بینا در جلسات آموزشی مهارت حل مسئله، پرخاشگری آنان را کاهش می دهد. واژه های کلیدی: پرخاشگری ، مهارت حل مسئله ، نابینایی و کم بینایی