هنر از قرن بیستم در به زیر سوال بردن سنت دیرینه نقاشی، همواره گرایشی مصرانه داشته است. این تهاجم به مفهوم، تکنیک و کارکرد سنتی نقاشی به طرق متفاوتی رخ می دهد. گاه کنش نقاشی بر موضوع نقاشی ارجح می شود، گاه ایده بر خود اثر مقدم می شود، گاه تولید انبوه، بازار و فرهنگ توده بر اثر هنری و خصوصاً نقاشی سنتی اهمیت می یابد، و اکنون در هنر معاصر شاید بتوان گفت بیش از هر چه، تکنولوژی، سیستم ها و خصوصاً رسانه ها بر نقاشی چیره شده است. گرچه به خاطر بازگشتی که در دهه 80 به نقاشی و ارزش هنر دستی شد، هنرمندان مجدداً به مواد و تکنیک های سنتی نقاشی برای خلق آثارشان روی آوردند؛ اما همچنان نمی توان نادیده گرفت که تلاقی هنر و رسانه، و به وجود آمدن هنر میان رسانه ای یکی از آشکارترین رخداد های معاصر می باشد، که آگاهی از آن برای هر هنرمندی اجتناب ناپذیر است. آگاهی از اهمیت هنر میان رسانه ای در عرصه نقاشی معاصر و تأثیر آن در مفاهیم زیبایی شناسی هنر و نقاشی، به همراه بررسی و تحلیل آثار پنج نقاش معاصر که به جهت توضیح بهتر مفاهیم و ویژگی های ذکر شده، انتخاب شده اند، هدف اصلی این پژوهش می باشد.