میراگر جرمی تنظیم شده (tmd) ، ابزاری است شامل جرم، سختی و میرایی که به منظور کاهش پاسخ های دینامیکی سازه و بهبود رفتار آن در مقابل تحریک های خارجی به کار می رود. نحوه عملکرد میراگر جرمی تنظیم شده بدین صورت است که با تنظیم پارامترهای میراگر، فرکانس میراگر به نحوی تنظیم می شود که موجب می گردد میراگر در فاز مخالف سازه شروع به ارتعاش نموده که این امر سبب ایجاد نیرویی مخالف جهت حرکت سازه می شود و در نتیجه نوسانات ناشی از نیروهای دینامیکی استهلاک می گردد. نیروهای دینامیکی می تواند نیروی باد، شتاب ناشی از زلزله و یا هر نیروی خارجی وارد بر سازه باشد. این جاذب انرژی به عنوان یک سیستم کنترل غیرفعال با دارا بودن مزایای عمده ای از قبیل کارایی بالا، سهولت نصب و نگهداری، و هم چنین سادگی سازوکار آن نسبت به سایر روش های کنترلی بیشتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. به منظور شبیه سازی یک مدل واقعی تر، در این مطالعه سازه چند درجه آزادی به عنوان مدل استفاده شده است که با استفاده از رویکرد فضای حالت در مدل سازی سازه، پاسخ های دینامیکی محاسبه می شوند. تنظیم بهینه پارامترهای میراگر جرمی تنظیم شده تاثیر شگرفی در کارایی این سیستم کنترلی تحت بارهای دینامیکی دارد. الگوریتم ژنتیک که یک روش بهینه سازی فرا ابتکاری است و به طور موفقیت آمیزی برای مسائل مختلف مهندسی به کار برده شده است، در این پژوهش برای تنظیم پارامترهای بهینه میراگر جرمی غیرفعال استفاده می شود. برنامه ای در نرم افزار matlab برای تحلیل تاریخچه زمانی و بهینه سازی عددی پارامترهای میراگر، توسعه یافته است. معیار بهینه سازی، مقدار بیشینه پاسخ طبقه بام است. این رویکرد با سایر روش های مستند مقایسه می گردد که نشان می دهد رویکرد جدید موثرتر از سایر روش های مستند است و به علت پارامترهای کوچک تر میراگر جرمی تنظیم شده، عملی تر می باشد.