ارزیابی خصوصیاتی از باران که در تولید رواناب و هدررفت خاک موثر می باشند، اطلاعاتی ارزشمند برای پیشبینی فرسایش خاک را به دست می دهد. شدت و مدت بارندگی اصلی ترین ویژگی های باران می باشند که حجم رواناب و هدررفت خاک را در زمین های شیب دار تحت تأثیر قرار می دهند. این پژوهش به منظوربررسیاثرات شدتومدت بارندگی بر فرسایندگی باران در منطقه ای نیمهخشکدرشمال غربزنجان در سال 1391 انجامشد. آزمایش های صحرایی برای بررسی رواناب و هدررفت خاک در کرت هایی کوچک به ابعاد 60 سانتی متر × 80 سانتی متر در خاک لوم شنی واقع در دامنه ای با شیب 8 درصد انجام گرفت. رواناب و هدررفت خاک تحت باران های شبیه سازی شده با شدت های متفاوت (15، 25، 35، 45، 55، 65، 75 و 85 میلی متر در ساعت) و تداوم های مختلف (5/7، 15، 5/22، 30، 5/37 و 45 دقیقه) در 48 کرت اندازه گیری شد. هر یک از کرت ها در معرض پنج رخداد با شدت و مدت معین به فاصله هفت روز قرار گرفتند. بر اساس نتایج تنها در 180 رخداد، رواناب و هدررفت خاک در کرت ها مشاهده شدند. رواناب و هدررفت خاک به صورت معنیدار تحت تأثیر شدت بارندگی (001/0p<) و تداوم آن (001/0p<) قرار گرفتند. شدت 15 میلی متر بر ساعت به عنوان آستانه وقوع فرسایش خاک در کرت ها بود. با افزایش شدت بارندگی (بالاتر از 45 میلیمتر بر ساعت به دلیل تخریب بیش تر ساختمان خاک سطحی و کاهش نفوذپذیری خاک، میزان رواناب و هدررفت خاک افزایش یافت. با این حال روند افزایش هدررفت خاک در این شدت های بارندگی نسبت به رواناب کم تر بود. اهمیت تداوم بارندگی در ایجاد رواناب و هدررفت خاک کم تر از شدت بارندگی بود. در تداوم های بالای بارندگی (بزرگ تر از 15 دقیقه) نیز روند افزایش رواناب به مراتب بیش تر از هدررفت خاک بود چرا که اغلب ذرات جدا شده در اوایل بارندگی به وسیله رواناب منتقل شدند و در زمان های آخر با به پایان رسیدن انتقال ذرات حساس، هدررفت خاک کم تر شد. هدررفت خاک در کرت ها با شاخص فرسایندگی توسعه یافته بر مبنای انرژی جنبشی کل قطرات باران (e) نسبت به شاخص های تجربی مبتنی بر انرژی جنبشی هم بستگی بالاتری داشت (92/0=r). حدود 96 درصد هدررفت خاک در کرت ها بر اساس شاخص توسعه یافته از حاصلضرب e و حداکثر شدت 5/7 دقیقه ای باران (i7.5) تبیین شد. از این شاخص می توان برای پیش بینی مطمئن هدررفت خاک در کرت-های کوچک استفاده کرد.

لوله ها به منظور انتقال سیالات همواره در صنایع مختلف کاربرد فراوانی دارند و در صنایع نفت و گاز، پتروشیمی، نیروگاه های مختلف، خودروسازی، در مبدل های حرارتی و تاسیسات ساختمانی و نیز دیگر حوزه های صنعت مورد استفاده قرار می-گیرند. یکی از روش های شکل دهی لوله ها و نیز کاهش قطر آن ها، فرآیند کشش است. در این فرآیند، مانند سایر فرآیندهای شکل دهی فلز، محاسبه مقدار نیروی شکل دهی برای انجام فرآیند و بدست آوردن زاویه بهینه قالب شکل دهی، دارای اهمیت است. از میان روش های حل فرآیندهای شکل دهی از جمله کشش، روش کرانه فوقانی به عنوان یک روش تحلیلی و روش اجزا محدود همواره مورد نظر هستند. اساس تحلیل کرانه فوقانی تعیین نواحی تغییر شکل و محاسبه میدان سرعت در هر ناحیه است. تعیین مناسب مرزهای ناحیه های تغییر شکل باعث می شود که نتایج و نیز میدان سرعتی که به واسطه آن یافت می شود، به حل واقعی نزدیکتر شود. در این پایان نامه، با در نظر گرفتن مرز نمایی برای ناحیه ورودی تغییر شکل و مرز کروی برای ناحیه خروجی تغییر شکل، لوله به سه ناحیه کوچک تقسیم شده و با استفاده از میدان سرعت هر ناحیه، مقادیر کرنش ها محاسبه شده اند. سپس توان داخلی، توان برشی ناپیوستگی سرعت و توان اصطکاکی برای لوله محاسبه و در انتها مقدار بهینه زاویه قالب، شکل مرز ناحیه تغییر شکل و نیروی کشش محاسبه شده اند. نتایج حل با نتایج بدست آمده از حل تحلیلی سایر محققان وشبیه سازی مقایسه گردید و مشخص شده که حل حاضر مطابقت مناسبی با نتایج شبیه سازی دارد و نتایج حل حاضر به واقعیت نزدیکتر شده است. در این پایان نامه نیز تاثیر پارامترهای مختلف از جمله ضریب اصطکاک، درصد کاهش سطح مقطع و ... روی مقدار نیروی کل و زاویه بهینه بررسی شده است.