بیودیزل به عنوان یک منبع تجدید شدنی، پایدار و پاکِ انرژی مورد توجه همگان قرار گرفته است. یکی از منابع تولید بیودیزل که دارای مزایای متعددی است، چربی موجود در جلبک می باشد. یکی از مراحل تولید بیودیزل از جلبک، جدا کردن سلول ها از محیط کشت آبی یا همان جمع آوری است. به دلیل ریز بودن ذرات جلبک (حدود µ30-1)، جمع آوری مرحله ی نسبتاً دشواری است. به همین خاطر، جمع آوری مرحله ای تعیین کننده در تولید تجاری بیودیزل از جلبک می باشد؛ به طوری که هزینه ی این فرایند 20-30% هزینه ی کلی تولید بیومس تخمین زده می شود. بهینه سازی این فرایند شامل فاکتورهای عملیاتی می شود که بر بازدهی جمع آوری و اقتصاد فرایند تأثیرگذارند. بنابراین باید روش مناسبی برای جمع آوری انتخاب شود که توانایی صنعتی شدن را داشته باشد. روش های مبتنی بر شناوری دارای این ویژگی هستند. در این مطالعه، بهینه سازی فرایند شناورسازی توسط هوای محلول (daf) برای جمع آوری جلبک مورد بررسی قرار گرفته است. فاکتورهای فشار اشباع ساز، دبی آب اشباع شده به مخزن شناوری، دبی محلول جلبک ورودی به مخزن شناوری و غلظت محلول جلبک ورودی در این کار مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج آزمایش که بر اساس طرح عاملی (factorial design) طراحی و انجام شد، نشان می دهد که غلظت محلول جلبک ورودی، مهم ترین فاکتور برای دست یابی به حذف بیشتر جلبک از محیط کشت است. غلظت بالای محلول جلبک ورودی به همراه دبی پایین آب اشباع شده و محلول جلبک ورودی، منجر به 90% حذف جلبک شد. فشار اشباع ساز، اگرچه به طور کلی فاکتور بااهمیتی است، اما در این مطالعه – به خاطر نوع هندسه ی سیستم و محدوده ی غلظت به کار رفته- تأثیر چندان زیادی نداشت. رسیدن به میزان 90% حذف با روش daf، آن هم بدون افزودن هیچ ماده ی شیمیایی و همراه با بهینه کردن فاکتورهای اقتصادی، دست آورد مثبتی می باشد که می تواند در کاهش هزینه ی جمع آوری جلبک، به عنوان یکی از اصلی ترین موانع تجاری شدن تولید بیودیزل از جلبک، گام موثری باشد.