تنش سرما موجب تغییر در فرایندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی گیاه می گردد. کاهش دما سبب افزایش رادیکال های فعال اکسیژن می شود و افزایش این رادیکال ها سبب تغییر در ساختار غشاء، مقدار پروتئین ها و ترکیبات درون سلول می شود، بنابراین شناسایی و به کار بردن ترکیباتی که بتوانند تحمل گیاهان را به تنش های محیطی از جمله سرما افزایش دهند بسیار حائز اهمیت است، تحقیقات نشان داده است در هنگام بروز تنش، پلی-آمین ها درجهت بهبود پاسخ دفاعی گیاه افزایش قابل ملاحظه ای می یابند. هدف از این پژوهش بررسی تیمار پوترسین، بر افزایش تحمل به سرما در گیاه بادرشبو است، آزمایش با استفاده از تیمار پوترسین (یک میلی مولار) در سه گروه (گروه اول: شاهد بدون پوترسین، گروه دوم: یک میلی مولار پوترسین اضافه شده به محلول غذایی و گروه سوم: یک میلی مولار پوترسین که بصورت محلول پاشی هرروزه به مدت یک هفته) انجام شد، سپس گیاهچه ها در تنش سرما در دو دما (?12و ?5) به مدت سه روز قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد قرار گرفتن گیاه در دمای پایین سبب افزایش میزان مالون دی آلدئید و پراکسید هیدروژن تولید شده نسبت به گیاه شاهد می شود، استفاده از پوترسین در این دماها مقدار این ترکیبات را کم می کند. میزان کلروفیل a وb در پی تنش سرما کاهش معنی داری نشان نداد ولی استفاده از پوترسین سبب افزایش مقدار کلروفیلb می شود، مقدار پروتئین گیاه در نتیجه تنش سرما کاهش نشان داد و استفاده از پیش تیمار پوترسین در این دماها سبب افزایش این ترکیبات گردید. ترکیباتی از قبیل فلاونوئیدها، کارتنوئیدها، ترکیبات فنلی و قندها نیز با تنش سرما کاهش یافته و پیش تیمار پوترسین در این دماها مقدار این ترکیبات را افزایش می دهد .در واقع می-توان گفت قرارگرفتن گیاه بادرشبو در شرایط تنش سرما سبب وارد آمدن آسیب به گیاه می شود و استفاده از پوترسین یک میلی مولاردر این دما سبب کاهش اثرات مخرب ناشی ازتنش سرما بر روی این گیاه می شود.