دانشجویان اصلی ترین نیروهای فعال و جوان هرکشوری هستند و به عنوان آینده ساز جامعه از نقش ارزنده ای درپیشرفت وترقی روز افزون جامعه برخوردار می باشند. ورود جوانان به دانشگاه مقطعی جدید و بسیار حساس در زندگی تلقی شده و غالبا با تغییرات زیادی در روابط اجتماعی و انسانی فرد همراه است (چین آوه و همکاران، 1385؛ ص. 54). از این رو، سازگاری و پیشرفت تحصیلی نیز به عنوان عمده ترین مبحث در محیط های دانشجویی مطرح می باشد. چنان که همه ساله هزینه های بسیار زیادی برای تحصیلات دانشگاهی صرف می شود، که تمامی این موارد بر اهمیت هرچه بیشتر دوران دانشجویی و نقش آن در پیشرفت جامعه می افزاید. از این رو برنامه ریزی برای شکوفایی استعدادها و شناسایی عوامل تاثیرگذار برسازگاری تحصیلی از رسالتهای مهم موسسات آموزشی و دانشگاه های کشور است و محیط دانشگاه به عنوان محل تربیت نیروی انسانی متخصص و آینده ساز کشور می تواند زمینه ساز پژوهش های فراوانی باشد.