میزان تورم و میزان بیکاری دو معیار کلی است که در عملکرد اقتصاد کلان مورد قضاوت قرار می گیرد. بنابراین بررسی رابطه ی بین تورم و بیکاری می تواند اقتصاد دانان را در بررسی عملکرد اقتصاد یاری دهد. کاهش نرخ تورم، کاهش نرخ بیکاری نیز دو مقوله ی جدی در مباحث اقتصاد کلان است.در این میان اهمیت نرخ تورم نسبت به شاخص دیگر بیشتر است زیرا تغییر در میزان آن شاخص دیگر را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.از این رو، در مسایل مربوط به بازار کار، به عنوان یکی از بازارهای چهارگانه اقتصاد به لحاظ سروکار داشتن با منابع انسانی همواره از اهمیت ویژه و نقش محوری برای سیاست گذاران اقتصادی و اجتماعی برخوردار بوده است. هدف ما در این پژوهش بررسی رابطه تورم و بیکاری در اقتصاد ایران طی سال های1353 تا 1388 می باشد. با توجه به اینکه روش تحلیلی مورد استفاده، روش اقتصادسنجی خود رگرسیون برداری بوده است. لذا پس از بررسی اجمالی موضوعاتی در خصوص روش شناسی مدل های خودرگرسیون برداری (var)، و تخمین الگو پرداخته شده است و همچنین به تخمین مدل 6 متغییره var با استفاده از داده های رشد تولید ناخالص داخلی، حجم نقدینگی (مجموع پول و شبه پول)، نرخ تورم بر حسب شاخص تولید ناخالص داخلی، نرخ ارز، نرخ بیکاری و رشد تشکیل سرمایه ثابت ناخالص (به عنوان شاخص سرمایه گذاری) پرداخته و در ادامه به سوالات تحقیق پاسخ داده شده است. واژگان کلیدی: تورم، بیکاری، اقتصاد، سیاست گذاران، نرخ ارز