مذاکره در یادگیری زبان به طور اعم و در یادگیری لغات به طور اخص نقش مهم و کلیدی ای دارد. موضوع این تحقیق بر اساس بررسی تاثیر انواع آموزش (آموزش از طریق مذاکره، بدون مذاکره، یا بدون معلم) بر یادگیری و یادآوری کلمات توسط یادگیران ایرانی می باشد. این تحقیق براساس روش شبه تجربی، تاثیر مذاکره را بر 39 دانش آموز دوره ی راهنمایی انجام داده است. آنها به سه گروه آزمایشی: یادگیری با روش مذاکره، با روش بدون مذاکره و یادگیری بدون معلم تقسیم شدند. گروه اول امکان مذاکره در یادگیری کلمات جدید را داشتند در حالیکه گروه دوم حق هیچ گونه مذاکره ای را در فرآیند دریافت کلمات نداشتند و آموزش فقط از طریق شنیدن انجام گرفت و در آخرین گروه نیز، یادگیری بدون هر گونه تعاملی با معلمشان صورت می گرفت. گروه ها بر اساس نمرات دریافت شده از درک مطالب و همچنین یادگیری لغات جدید دسته بندی شده بودند. نتایج نشان می دهد که یادگیری از طریق مذاکره اثر مهم و قابل توجهی نسبت به روشهای غیر مذاکره ای نداشته است. با این وجود، این روش (یادگیری از طریق مذاکره) اثر قابل ملاحظه ای در برابر گروه بدون معلم داشته است. نتیجه کلی اینکه: در یادگیری و پایداری لغات آموخته شده، گروه با روش مذاکره تفاوت قابل ملاحظه ای نسبت به گروه بدون مذاکره نداشته است اما برتری قابل ملاحظه ای نسبت به گروه بدون معلم دارد.