چکیده پایان نامه(شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده): امروز مولفه های تاثیر گذار در قوام و نقش آفرینی نظامهای سیاسی نسبت به گذشته تغییر یافته و مولفه های توسعه ای همچون توانایی و کارآمدی دولتها در تامین رفاه شهروندان اهمیت بیشتری یافته است . بر این اساس توسعه و پیشرفت اقتصادی بیش از هر زمان دیگری به کانون توجه و محور برنامه های ملی کشور ها تبدیل گردیده و جایگزین الگوی امنیت از طریق قدرت نظامی گشته است . در واقع امروز دولتی موفق قلمداد می شود که علاوه بر تامین امنیت بتواند بر شهروندان خود توسعه و رفاه بیشتری به ارمغان آورد . در همین راستا ضرورت مطالعات سیاسی در راستای چگونگی دستیابی به توسعه اقتصادی در کشور های جهان سوم مطرح شد . گرچه این تغییرات بعد از پایان جنگ سرد و فروپاشی شوروی به صورت ملموس در آمد اما نشانه های این نتغییرات در همان دوران جنگ سرد احساس شد . در این میان دو کشور ایران و مالزی سعی کردند با توجه به ضروریات و التزامات جامعه خویش روش توسعه مناسب حال خویش را بیابند . اما این روند در ایران با مشکلاتی رو به رو شد . سوال اصلی آن است که نقش دولت در توسعه اقتصادی ایران و مالزی چگونه ارزیابی می شود . فرضیه اصلی این پژوهش این است که دولت توسعه گرا در مالزی بر خلاف دولت رانتیر در ایران به لحاظ برنامه ریزی توسعه بلند مدت و مدیریت کلان زمینه های رشد اقتصادی سریع و پایدار را فراهم نموده است . در پایان پس از بررسی متغییر مستقل نقش دولت و تاثیر آن بر تغییر وابسته توسعه اقتصادی در ایران و مالزی فرضیه فوق الذکر تائید گشته و مناسبترین راه را برای حل موظل عقب ماندگی در ایران تنها در التزام و اجرای برنامه های چشم انداز بیست ساله تحت نظارت دولت توسعه گرا دانسته شده و هرگونه تعدی از آن را به معنای شکست ایجاد روند توسعه اقتصادی در ایران فرض نموده و پیوند توسعه اقتصادی در محیط داخلی و بین المللی را با اتخاذ یک سیاست خارجی توسعه نگر به عنوان پیشنهاد نهایی این پژوهش برای برون رفت از بحران اقتصادی در ایران ارائه کرده ایم .