در این پایان نامه سعی شده است، نظریه ی پراکندگی کلاسیک نور به طور مختصر بیان شود و همین مسأله در حوزه ی کوانتومی توسعه یابد. نتایج به دست آمده در پراکندگی نور همدوس از یک تیغه ی تقویت کننده با نتایج مشابه حاصل شده برای یک تیغه ی تضعیف کننده مقایسه می شود. در گام نخست، از روش تابع گرین برای کوانتش میدان الکترومغناطیسی که مد های خروجی را بر حسب مد های فرودی به کمک ماتریس پراکندگی می دهد استفاده می شود. نور فرودی پس از برخورد با تیغه تغییر شکل می یابد و خصوصیات آن تغییر می کند. این تغییرات به علت برخورد با محیط پراکننده تقویت کننده یا محیط اتلافی و همچنین بازتاب های متنوعی است که از سطح محیط اتفاق می افتد. با استفاده از محاسبه ی بردار پوئینتینگ میانگین و عملگر طیف توان یک باریکه ی نوری در حالت همدوس به بررسی اثرات یک تیغه ی پاشنده ی تقویت کننده یا تیغه ی تضعیف کننده پرداخته می شود. همه ی نتایج به طور تحلیلی با تقریب پهنای باند باریک ساده سازی می شوند. تمام محاسبات در یک بعد و به تابش عمودی وارد بر سطح محیط دی الکتریک محدود شده است.