پژوهش حاضر به منظور اثر بخشی آموزش مهارت های حل مسئله اجتماعی بر مهارت های اجتماعی و مشکلات بین فردی در دانش آموزان دختر دبیرستانی تیز هوش شهر قزوین در سال تحصیلی 92-1391انجام شد. طرح پژوهش شبه آزمایشی است که عبارت از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل که با اعمال متغیر مستقل مهارت های حل مسئله اجتماعی بر گروه آزمایشی با یک پس آزمون بر هر دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه دانش آموزان دختر دبیرستانی تیزهوش شهر قزوین می باشدکه از بین پایه های اول تا پیش دانشگاهی، پایه دوم به (تعداد 142نفر) به طورتصادفی انتخاب شد. با استفاده از پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون (1983) و پرسشنامه مشکلات بین فردی اشتراوس و کوردی و هروویتز(2000) پس از غربال گری 24 نفر از دانش آموزانی که کمترین نمره درمهارت های اجتماعی و بیشترین نمره در مشکلات بین فردی را کسب نمودند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 12 نفره آزمایش و کنترل جایدهی شدند. برنامه آموزش طی 5 جلسه 90 دقیقه ای، هفته ای یک بار برای گروه آزمایش انجام شد. پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون برای هر دو گروه اجرا و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های حل مسئله اجتماعی، افزایش مهارت های اجتماعی (p ?0/01 ) و کاهش مشکلات بین فردی ( p ?0/01)را موجب شد. جهت تبیین نتیجه فوق می توان گفت مهارت های اجتماعی تحت تاثیر تعامل های اجتماعی افراد است به گونه ای که تقویت آنها رشد مهارت های اجتماعی و کاهش رفتارهای منفی را در پی دارد. به عبارت دیگراز یک سو بیان منطقی افکار و احساسات، کاهش تنش و بهبود ارتباط بین فردی و از سوی دیگر ملاحظه حقوق دیگران و گرفتن حق خود و در نهایت افزایش توان مقابله با سلطه گری و انتقام جویی را موجب می شود . کلید واژه ها: مهارت های حل مسئله اجتماعی، مهارت های اجتماعی، مشکلات بین فردی،دانش آموزان تیزهوش.