به منظور ارزیابی و مقایسه اثرات رادیوگرافی و بی خطری ماده حاجب غیر یونی دایمر آیودیکسانول (ویزی پاک: 320 میلی گرم ید در هر میلی لیتر) و ماده حاجب غیریونی مونومر آیوهکسال (امنیوپاک: 300 میلی گرم ید در هر میلی لیتر) در میلوگرافی گردنی 12 قلاده سگ سالم تهیه شد. سگ ها به دو گروه شش تایی تقسیم شدند و میلوگرافی پس از تزریق آیودیکسانول به میزان 5/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و آیوهکسال به میزان 5/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در سیسترن مغزی بصل النخاعی در فضای پس سری اطلسی، در دو شیب (10 و 30 درجه) مختلف هنگام رادیوگرافی انجام گرفت. رادیوگراف های جانبی چپ به راست از مهره های گردنی، سینه ای و کمری قبل از تزریق 5، 10، 15، 20، 30، 40 ، 50 و 60 دقیقه بعد از آن اخذ شد. بعد از پایان مطالعه، رادیوگراف ها توسط رادیولوژیستی که از نوع ماده حاجب و شیب رادیوگرافی بی اطلاع بود مورد ارزیابی و مقایسه مستقل قرار گرفتند. میلوگرام ها امتیازبندی و جهت معنی دار بودن از نظر آماری ارزیابی شدند. رادیوگراف هایی با کیفیت تشخیصی کافی با هر دو ماده حاجب حاصل شد. اپسیته کافی در مهره های گردنی، سینه ای و کمری به ترتیب از 5، 20 و 40 دقیقه بعد از تزریق برای هر دو ماده حاجب به دست آمد. هیچ تفاوت آماری بین دو ماده حاجب و بین دو شیب وجود نداشت. ارزیابی هر یک از رادیوگراف ها بیانگر اپسیفیکاسیون خوب تا عالی بود. هیچ گونه عارضه جانبی حتی یک هفته بعد از پایان مطالعه رخ نداد. در نهایت ثابت شد، آیودیکسانول و آیوهکسال به عنوان مواد حاجب بی خطر و موثر برای مطالعات میلوگرافیک در سگ می باشند.