علی رغم اینکه تاکنون تعداد زیادی از مدل های چند معیاره برای حل مسئله بهینه سازی سبد سهام به کار گرفته شده اند و تعداد بسیار زیادی از معیارهای بازار و حسابداری برای این مدل ها پیشنهاد شده اند، مسأله انتخاب سبد سهامی شامل اوراق بهادار از صنایع گوناگون هنوز به طور کامل حل نشده است. برای مثال، وزن معیارهای موثر بر انتخاب شرکت ها در صنایع مختلف یکسان نیست. بنابراین در این تحقیق سعی بر آن است که با استفاده از یک مدل دومرحله ای جدید که بر ضعف های مدل های استفاده شده قبلی غلبه می کند، مسئله انتخاب سبد سهام مورد ارزیابی قرار گیرد. برای دستیابی به این هدف، 5صنعت و 25 شرکت(سهم) از بین سهام موجود در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب گردیدند. اطلاعات مربوط به شاخص های موثر بر آن ها در سال 88 جمع آوری شد. مدل این تحقیق از دو مرحله کلی تشکیل شده است. مرحله اول رتبه بندی صنایع و شرکت های درون هر صنعت می باشد و مرحله دوم تعیین سهم نهایی شرکت ها در سبد سهام بهینه می باشد. در مرحله اول برای تعیین اوزان شاخص ها از روش ahp استفاده شد. رتبه بندی صنایع و شرکت های درون هر صنعت با استفاده از روش promethee انجام شد. در نهایت با نوشتن یک مدل برنامه ریزی خطی بهینه سازی سهام انجام گرفت و سهم صنایع در سبد سهام بهینه تعیین گردید. نتایج به دست آمده نشان می دهند که پرتفوی تشکیل شده با مدل ارائه شده در این تحقیق از منطق ریسک و بازده پیروی نموده و بازده مورد انتظار کم تر را با ریسک کم تر ارائه می نماید. از طرفی به دلیل دخالت و تأثیرگذاری تصمیم گیرنده در انتخاب معیارها و نیز ارزیابی گزینه ها، بازده مورد انتظار و ریسک کم تر می تواند ناشی از تمایلات تصمیم گیرنده باشد. این مطلب نشان دهنده یکی دیگر از قابلیت های ارزشمند مدل ارائه شده در توجه به تمایلات آشکار وپنهان تصمیم گیرنده است که در واقع مهم ترین مزیت مدل های mcdm نسبت به مدل های ریاضی کلاسیک می باشد.