اعتقادات انسان به نیروی مافوق جهت رفع نیازهای خود او را به سمت توتم پرستی می کشاند و انسان درمی یابد برای رفع نیاز خود به نیروی برتر تکیه کند. از این رو همیشه درصدد است که به نیرویی تکیه کند که نیازهای خود را تأمین کند. از این رو به حیواناتی که بیشترین کاربرد را در زندگی بشر دارند روی آورد و به پرستش حیوان و یا واسطه بین خود و خدای خود قرار می دهد. در این تحقیق به بررسی حیوانات مقدس در ایران باستان می پردازیم و اینکه تا چه حد در اعتقادات و مذهب و نقوش برجسته، سکه ها و مهرها تأثیر داشته، نتایج این پژوهش را می توان در این عبارت خلاصه کرد. حیواناتی از جمله اسب و گاو که کاربرد ویژه ای در زندگی بشر داشته اند همواره در مهاجرت ها و جنگها و خدمات دیگر به مردم ایران باستان همواره در کنار بشر دیده شده است. از این رو کم کم حالت تقدس به خود گرفته و در اعتقادات و مذهب بشر رسوخ پیدا می کند بطوری که آن چنان در ذهن و اعتقادات نفوذ پیدا می کند که حتی بروی نقش برجسته ها، مهرها، سکه ها و گاهی آن نقش به بطور واضح که گاهی نقشی در کلاه یا تاج پادشاه دیده می شود که این حکایت از تقدس ویژه ای است که برای آن حیوان قائل می شدند.