در مطالعات انجام شده در مورد تخریب پل ها، سیلی که منتج به آبشستگی می شود به عنوان یکی از اصلی-ترین دلایل شکست پل ها شناخته شده است. یک روش مهندسی پذیرفته شده برای برخورد با مساله آبشستگی پایه پل، قرار دادن قطعات سنگچین در اطراف پای پل می باشد . تجربه صحرایی نشان داده است که ذرات سنگچین غالباً با گذشت زمان توسط جریان های سیلابی تخریب می شود. بنابراین توجه به افزایش پایداری سنگچین، امری ضروری به نظر می رسد و به عنوان هدف اصلی این تحقیق، مد نظر قرار گرفته است. به منظور کاهش اندازه سنگ ها و یا افزایش پایداری سنگچین در این مطالعه از زبری نصب شده بر روی پایه پل استفاده شده است. ابتدا دو آزمایش برای بدست آوردن حداکثر عمق آبشستگی برای پایه بدون زبری و با زبری انجام شد تا اثر زبری بر کاهش عمق آبشستگی مشخص شود، نتایج نشان داد که زبری مورد استفاده حداکثر تا 40 درصد عمق آبشستگی را کاهش می دهد. سپس آزمایش های لازم بر روی پایه مستطیلی پوشیده از زبری و پنج اندازه مختلف سنگ از دو جنس رودخانه ای تیز گوشه و پوکه معدنی تیز گوشه در دو دبی (lit/s)30و (lit/s)35 انجام شد و عمق آب در حالت گسیختگی اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که وجود زبری باعث مقاوم تر شدن و افزایش پایداری سنگ چین می گردد، همچنین سنگ چین با جنس رودخانه ای در جریان با سرعت بیشتری نسبت به سنگ چین با جنس پوکه معدنی گسیخته می شود. نتایج موید این است که در شرایط ترکیب دو روش زبری و سنگ چین، اندازه سنگ های مورد نیاز با جنس رودخانه ای و پوکه به ترتیب حدود 19 و 11 درصد کاهش می یابد.