چکیده:هدف از این پژوهش مقایسه ی سرعت دفع اسیدلاکتیک خون در دوره ی بازیافت با استفاده از دو روش، استراحت فعال و لرزش بدن همراه با استراحت فعال، پس از یک فعالیت درمانده ساز در دانشجویان پسر فوتبالیست بود. بدین منظور تعداد 14 نفر از دانشجویان منتخب تیم فوتبال دانشگاه شهید چمران اهواز (میانگین سنی1/4 ± 2/24 سال، میانگین قد 13/0 ± 75/1 متر، میانگین وزن50/3 ± 35/68 کیلوگرم، میانگین bmi 11/2 ± 33/22 کیلوگرم بر متر مربع، میانگین vo2max 52/1 ± 83/40 میلی لیتر بر کیلوگرم) به طور داوطلبانه انتخاب شدند. پژوهش در دو مرحله انجام شد. در مرحله ی اول ابتدا لاکتات خون استراحتی آزمودنی ها اندازه گیری شد و سپس افراد به مدت 10 دقیقه با حرکات کششی و دویدن آرام به گرم کردن پرداخته و پس از آن بر روی نوارگردان آزمون اصلاح شده ی استراند را اجرا کردند. در پایان آزمون، دوباره لاکتات خون آزمودنی ها اندازه گیری شد. سپس آزمودنی ها بر روی نوارگردان با شیب صفر درصد و سرعت 5 کیلومتر بر ساعت، به مدت 15 دقیقه بازیافت فعال را انجام دادند. در دقایق 2، 4، 8 و پایان بازیافت سطح لاکتات خون آزمودنی ها اندازه گیری شد. مرحله ی دوم پژوهش که به فاصله ی یک هفته انجام شد، مشابه مرحله ی اول بود با این تفاوت که بازیافت آن شامل ترکیب وهله های یک دقیقه ای لرزش در وضعیت ایستاده با زانوهای خم شده بر روی دستگاه لرزش تمام بدن ( فرکانس 5/12 هرتز و دامنه ی 10 میلی متر)، با وهله های یک دقیقه ای دویدن بر روی نوارگردان با شیب صفر درصد و سرعت 5 کیلومتر بر ساعت، به مدت 15 دقیقه بود. برای مقایسه ی داده های پژوهش از آزمون t وابسته و آزمون اندازه گیری تکراری با سطح معنی داریp > 0/05 استفاده شد. در این رابطه داده ها با نرم افزارهای اکسل 2007 و spss16 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج مقایسه ی اندازه گیری-های لاکتات خون نشان دهنده ی این بود که بین بازیافت فعال و بازیافت همراه با لرزش تفاوت معنی داری وجود ندارد، اگرچه بازیافت فعال تاثیر بیشتری بر دفع لاکتات خون داشت.

بررسی برنامه های ورزشی با ساختار و الگوه های حرکتی مختلف، راهبردی مفید و موثر برای کنترل چاقی و خطرات مرتبط با آن است. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه ی تأثیر شش هفته تمرین فوتسال تفریحی و دویدن اینتروال بر ترکیب بدن و آمادگی هوازی دختران چاق غیرورزشکار است. بدین منظور 40 دانشجوی دختر غیرورزشکار چاق(درصد چربی بزرگتر از 30 درصد)، در گروه سنی 19 تا 23 سال به صورت تصادفی از میان دختران ساکن در مجتمع خوابگاهی دانشگاه شهید چمران اهواز انتخاب شدند و در 3 گروه فوتسال تفریحی (n=14)، گروه دویدن اینتروال (n=16)، و گروه کنترل (n=10)، تقسیم شدند. گروه دویدن اینتروال برنامه تمرینی را به صوورت 4دقیقه تمرین دویدن و 3 دقیقه استراحت فعال در 4 مرحله انجام می-شد و تمرین فوتسال تفریحی به صورت بازی فوتسال در دو تیم 7 نفره در زمینی به ابعاد 20 در 40 متر انجام می شد. دو گروه تمرینی به مدت 6 هفته، 3 جلسه در هفته، هرجلسه به مدت 30 دقیقه با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره در تمرینات مربوطه شرکت کردند. متغیرهای ترکیب بدن (درصد چربی زیر پوستی و توده بدون چربی) و آمادگی هوازی (vo2max) قبل و بعد از شش هفته مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پیش آزمون تا پس آزمون گروه های تمرینی از آزمون t همبسته و و برای مقایسه میان گروه های تحقیق از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (انوا) و آزمون پیگردی توکی استفاده شد. سطح معنی داری در این تحقیق 05/0> p می باشد. نتایج - نشان دا د پس از شش هفته تمرین دویدن اینتروال و فوتسال تفریحی، در میزان درصد چربی زیر پوستی دو گروه کاهش معنی داری مشاهده شد. و بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. افزایش معنی دار توده بدون چربی تنها درگروه فوتسال تفریحی مشاهده شد. هر دو گروه تمرینی افزایش معنی داری را در میزان حداکثر اکسیژن مصرفی نشان دادند. در میزان تغییرات حداکثر اکسیژن مصرفی گروه فوتسال تفریحی به نسبت دویدن اینتروال تفاوت معنی داری مشاهده شد.هیج کدام از این نتایج برای گروه کنترل معنی دار نبوده است. نتایج این تحقیق از تاثیر مثبت فوتسال تفریحی بر ترکیب بدن و آمادگی هوازی حمایت می کند و بیان می کند فوتسال تفریحی یک روش تمرینی موثر است که همانند تمرین دویدن اینتروال، نتایج مشابه و معنی داری بر سازگاری های ترکیب بدن و قلب و عروق دختران چاق تمرین نکرده دارد و در برخی جهات نسبت به تمرین دویدن دارای نتایج بهتری است.

نام خانوادگی : همتی فارسانی نام : زهرا عنوان : تاثیر 6 هفته تمرین هوازی روی برخی شاخص های ریوی مردان میان سال سیگاری و غیر سیگاری شهر بوشهر استاد راهنما: دکتر محسن قنبرزاده اساتید مشاور: دکتر مسعود نیکبخت – دکتر سعید شاکریان درجه تحصیلی : کارشناسی ارشد رشته : تربیت بدنی و علوم ورزشی گرایش : فیزیولوژی محل تحصیل : دانشگاه شهید چمران اهواز دانشکده : تربیت بدنی و علوم ورزشی تاریخ فارغ التحصیلی : 7/4/89 تعداد صفحه : کلید واژه ها :سیگار، ظرفیت حیاتی، ظرفیت حیاتی با فشار، حجم هوای بازدمی اجباری در ثانیه اول، تمرین هوازی چکیده : هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر شش هفته تمرین هوازی بر برخی شاخص های ریوی مردان میانسال سیگاری و غیر سیگاری غیر ورزشکار شهر بوشهر بود. بدین منظور30 آزمودنی در دو گروه سیگاری با میانگین سنی142/42 سال، قد 43/172 سانتیمتر و وزن 42/72کیلوگرم و گروه غیرسیگاری با میانگین سنی 533/39 سال ، قد 93/173 سانتیمتر و وزن 53/77کیلو گرم از بین کارکنان شهرداری بوشهر و بیمارستان امام حضرت فاطمه الزهرا(س) بوشهر به صورت تصادفی انتخاب شدند. البته گروه سیگاری گروهی را تشکیل می دهند که حدّاقل دارای 5 سال سابقه سیگار کشیدن و هم چنین به حداقل 7 نخ و حداکثر 20 نخ سیگار در روز استعمال کند. برای اجرای پژوهش ، نخست برگه علاقمندی، پرسشنامه تعیین سلامتی و رضایت نامه را تکمیل کردند، سپس وزن، قد و شاخص های اسپیرومتری، ظرفیت حیاتی با فشار(fvc)،ظرفیت حیاتی (vc) و حجم هوای بازدمی با فشار در ثانیه اول(fev1) اندازه گیری شدو سعی شد شاخص های ریوی 2 گروه قبل از تمرین همتراز باشند. پس از ثبت اطلاعات مربوط به شاخص های ریوی vc،fev1 و fvc، سعی شد تا اثرات بهره گیری از 6 هفته تمرین هوازی (دویدن)، به مدت 40 دقیقه، 2 الی 3 جلسه در هفته با شدّت 65%-50% ضربان قلب ذخیره و هم چنین با رعایت اصل اضافه بار انجام گرفته و پس از 6 هفته تمرین هوازی مجدداً از آزمودنی ها خواسته شد که عمل پس آزمون را به همان شیوه پیش آزمون طی ساعات 18 – 20 شب زیر نظر پزشک متخصص ریه انجام دهند. با استفاده از آمار استنباطی آزمون آماره t وابسته برای بررسی تأثیر 6 هفته فعالیت هوازی بر شاخص های ریوی در دو گروه سیگاری و غیرسیگاری و از آزمون آماره t مستقل برای مقایسه 6 هفته تمرین منتخب برنتایج شاخص های ریوی دوگروه سیگاری و غیرسیگاری استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بین نتایج fvc وvc در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در گروه غیرسیگاری تفاوت معنی داری وجود دارد(05/0< p )اما fev1 تفاوت معنی داری را نشان نداد و fev1, fvc وvc در گروه سیگاری تفاوت معنی داری را از مرحله پیش آزمون تا پس آزمون نشان داد(05/0< p )و بین نتایج fev1, fvc وvc در دو گروه سیگاری و غیرسیگاری متعاقب 6 هفته تمرین منتخب تفاوت معنی داری وجود ندارد.

چکیده: هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرینات پلایومتریک بر ترکیب بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهید چمران اهواز بود. بدین منظور 25 آزمودنی با میانگین سنی57/21 سال و میانگین قد 39/164 سانتی متر میانگین وزن 13/54 کیلوگرم از بین دانشحویان دختر رشته تربیت بدنی ورودی سال 1386 دانشگاه شهید چمران اهواز به طور تصادفی انتخاب شدند. برای اجرای تحقیق قبل از شروع تمرینات مرحله ی پیش آزمون برگزار گردید. همه ی آزمودنی-ها کلیه تست های مربوط به اندازه گیری قد، سنجش ترکیب بدن با استفاده از دستگاه بیوالکتریکال امپدنس و نیز آزمون استراند برای به دست آوردن حداکثر اکسیژن مصرفی را انجام دادند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پیش آزمون و پس آزمون گروه های تجربی متعاقب 8 هفته تمرینات پلایومتریک از آزمونt وابسته در سطح معنی داری05/0 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان دادند هشت هفته تمرینات پلایومتریک بر شاخص توده بدن، توده عضلانی بدن و وزن بدن گروه تجربی تاثیر معنی داری را نداشته‏‏‏، در حالی که بردرصد چربی بدن‏، توده چربی بدن و ‏‏ٌ‏حداکثر اکسیژن مصرفی گروه تجربی تأثیرگذار بوده است.

مقدمه و معرفی طرح (بیان مسئله) : در گذشته نه چندان دور با هدف اصلاح در حرکات ورزشی تغییراتی در ساختار کفش های ورزشی اعمال شده است، که برای ورزشکاران حرفه ای و سطح بالا کفش های ورزشی به طور اختصاصی و با توجه به نوع بازی آنها تهیه شد، تا جایی که حتی اختلاف ساق پا و انحرافات محوری را می توان با استفاده از کفش های اختصاصی ورزشی اصلاح کرد، بدون اینکه با توانایی اجرای حرکات ورزشی و استیل شخصی ورزشکار مخالفتی داشته باشد(برن هارد و دسجسر1996) . پایه عملکرد سیستم عضلانی اسکلتی اصول بیومکانیک است، عضلات نیرویی تولید می کنند که از طریق سیستم اهرم استخوان عمل کرده تا در برابر گرانش از خود مقاومت نشان دهند و یا ایجاد حرکت نمایند،فشارهای مکرر وارد بر دستگاه های حرکتی و سازو کارهای هموستاتیک طی فعالیت های ورزشی با الکترومیوگرافی و فورس پلیت قابل اندازه گیری است و می توان نیروها و فشارهایی که در طول حرکات مختلف ورزشی بر بدن وارد می شود را محاسبه کرد. بعلاوه کفش های دارای کفی های متفاوت نیز روی اقتصاد حرکت موثرند به نحوی که در سرعت متوسط ، کفش های دو با پاشنه نرم تر، در مقایسه با کفش های مشابه دارای کفی سفت تر هزینه اکسیژن دویدن را حدود 4/2 درصد کاهش می دهند به رغم اینکه کفش پاشنه نرم تر در هر جفت 31 گرم سنگین تر بودند(فردریک و همکاران1986) . در این بین، ورزش فوتبال از جمله گروه های ورزشی است که آمار بالایی از آسیب ها و هزینه انرژی را به خود اختصاص می دهد و کفش ورزشی می تواند یکی از عوامل مهم اثر گذار در بروز آسیب های ورزشی بالقوه مورد توجه قرار بگیرد. تاثیر کفش و سطوح ورزشی گوناگون در تنش عضلات وانقباضات حاصل از حرکات ورزشی برای بازیکنان فوتبال حائز اهمیت است، همچنین برای باشگاه ها و مربیان که سلامت بازیکنان و افزایش کارایی بازی آنها از اهمیت بالایی برخوردار است ،این نکته قابل توجه است که از چه نوع وسایل ورزشی استفاده نمایند.(رلف،هاک،کری،کیرک،میشل و نوبل،2007) در آسیب های اندام تحتانی،مچ و زانو از مفاصلی هستند که بیشترین احتمال بروز آسیب در آنها وجود دارد(پترون و ریچارد لی،1997) . قسمت اعظم نیروهای وارد بر بدن از طریق تماس پا با زمین بوجود می آیند بطوری که برآیند نیروها در تمام راستای بدن شامل استخوان ها ، مفاصل و عضلات ادامه می یابد(جیمز،1996) . هزینه انرژی حمل وزن روی پاها و قوزک نسبت به حمل همان وزن روی بالاتنه به طور قابل توجهی بیشتر است(سول و گلدمن ، 1969) . با افزایش اعمال وزن روی قوزک پا بوسیله ی کفش های فوتبال و کفش های کف تخت ، به مقدار 4/1 درصد وزن بدن، هزینه انرژی راه رفتن به طور متوسط 8درصد افزایش یافت یا نزدیک به 6 برابر بیشتر از موقعی بود که همان وزن روی تنه تحمل شد(جونز و همکاران 1984) . وقتی راه می رویم و می ایستیم، آهسته می دویم و یا پرش می کنیم، وزن یا جرم بدن نیرویی را به سمت پایین وارد می کند، که این نیرو از طریق تنها نقطه اتصال مستقیم بدن با زمین یعنی پاها به زمین وارد می شود. خوشبختانه افزایش تعداد ورزشکاران آماتور و حرفه ای منجر به تکامل پوشاک ورزشی و بویژه کفش شده است، ولی با وجود این ورزشکاران و مربیان به دنبال راه هایی هستند که بتوانند تا حد امکان از فشارهای اضافی وارده بر بدن بکاهند تا از صرف انرژی بیشتر و خستگی زود رس جلوگیری کنند. ورزشکاران با پوشیدن کفش قادر به دویدن، پریدن ، ایستادن، شتاب گرفتن، دور زدن و تغییر دادن سریع جهت حرکت و حفظ تعادل خویش می باشند. نیرو های ایجاد شده طی این فرآیند های حرکتی از کفش به سطح زمین انتقال داده می شوند و در مقابل نیروهای عکسل العمل زمین به بدن وارد می شود که ورزشکار باید برای انجام فعالیت ها به این نیروها غلبه کند. این مسئله بطور کلی برای تمام ورزشکاران بویژه فوتبالیست ها حائز اهمیت است (لافوترون 1998،شورتن 1998) . اندازه گیری پارامترهای کینتیکی و کینماتیکی با نوع کفش ورزشی و ضریب سختی کف کفش همبستگی های زیادی دارد (شورتن و همکاران 1998) ، نوع کفش می تواند در جلوگیری از بروز آسیب ها در ورزش و همچنین در بهبود اقتصاد انرژی کمک زیادی به ورزشکاران کند. لذا با توجه به انواع کفش های باضریب سختی متفاوت و اهمیت کفش در ورزش فوتبال، در تحقیق حاضر به بررسی تأثیر سه مدل کفش متفاوت فوتبال(کف تخت ، شش استوک و سیزده استوک) بر نیرو های عکس العمل زمین و فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در لحظه فرود آمدن از پرش عمودی می پردازیم. لذا سوالات اساسی این تحقیق این است: 1- آیا بین نیروهای عکس العمل زمین وارد بر بدن در هنگام فرود با پای برهنه و کفش های کف تخت ، شش استوک و سیزده استوک تفاوت وجود دارد؟ 2- آیا بین فعالیت الکتریکی برخی عضلات اصلی پایین تنه در هنگام فرود با پای برهنه و کفش های کف تخت ، شش استوک و سیزده استوک تفاوت وجود دارد؟ 2-4 ـ بررسی متون literature review (در صورت نیاز می توانید از صفحات اضافی استفاده نمائید) : صادقی و همکاران (1386) درتحقیقی با عنوان ارتباط بین حداکثر گشتاور عضلات اندام تحتانی با پایداری پویا در حرکت پرش –فرود مردان سالم که بین 15 آزمودنی پسر دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تربیت معلم با میانگین سنی 2±22 ارتباط معنی داری بین حداکثر گشتاور عضلات چهارسر ران ،همسترینگ ، دورسی فلکسورها و پلانتار فلکسورها با زمان رسیدن به پایداری در راستای قدامی خلفی وجود داشت ، کو شاخص پیشگویی احتمالی در بروز صدمات در حرکت پرش-فرود است. محرمی (1386) در بررسی و مقایسه تأثیر استفاده از کفی طبی در الگوهای سنتیکی، در حد اکثر مقدار پرش جهت سر زدن در افراد طبیعی نیروی وارد شده به بدن از طرف زمین 85/2 برابر وزن شرکت کنندگان بوده است. دهقانی(1385)در بررسی نیروهای عکس العمل زمین در فرود مهارت وارو و پشتک اختلاف معنی داری گزارش کرده است. که نیروی عکس العمل زمین در مهارت پشتک بیشتر از مهارت وارو بوده است. آنالویی(1384) در بررسی فعلیت های الکتریکی عضله در اندام تحتانی هنگام دویدن با کفش روی نوارگردان نشان داد که شدت های الکترومیوگرافی وخستگی عضلات هنگام دویدن بر روی تردمیل در چند مدل کفش اختلاف معنی داری دارند. اسچمیتز و همکاران (2007) در بررسی بیومکانیکی اندام پایین تنه در فرود یک پا از روی جعبه 30 سانتیمتری به روش مک نایر و همکاران (1994) بین زنان و مردان، تفاوت معنی داری در زاویه های مفصل ران ، مفصل زانو و مفصل مچ پا گزارش کرده اند. آرابانتزی و همکاران (2002) در بررسی فعالیت های الکتریکی عضلات پایین تنه با پرش از سطوح مختلف که با شرکت 10 آزمودنی انجام گرفت ، در پرش از سطوح 20 سانتیمتری و 40 سانتیمتری اختلاف معنی داری بین فعالیت های الکتریکی عضلات همسترینگ (دوسر رانی) ، دو قلو و راست قدامی پیدا نشد ولی بین فرود در ارتفاع 60 سانتیمتری و 40 سانتیمتری اختلاف معنی داری بین فعالیت های الکتریکی عضلات همسترینگ (دوسر رانی) ، دو قلو و راست قدامی گزارش شده است. میلر و نایسینن (1987) در تحقیق خود روی تیک آف پشتک که بین 10 نفر از ژیمناستیک کارهای 20 تا 25 ساله انجام گرفته بود، مشاهده کردند که مقدار اوج نیروی عکس العمل عمودی زمین وارد بر یک فرد هنگام بلند شدن از زمین، 6/13 برابر وزن بدن فرد می باشد. بلوم فیلد و همکارانش (1994) در تحقیقی بین 12 نفر از پرش کنندگان طول مسابقات دانشگاهی آمریکا مقادیر نیروهای ورتیکال وارد بر بدن را 5/6 برابر وزن برآورد کردند. رامی (1970) روی تیک آف پرش طول در پرش کندگان طول عضو تیم دانشگاه انجام داده که اوج نیروی وارد بر بدن معادل 7برابر وزن بدن برای پرش حدود 2/4 متر ثبت کرده است. پری (1992)در تحقیقی که بین دانشجویان تربیت بدنی انجام داد ملاحضه کرد که برای دویدن معمولی با سرعت متوسط ، اوج نیروی حدود 5/2 برابر وزن بدن شرکت کنندگان بدست آورده است. اکستراند و نیگ (1989) در یک ریویو که در آمریکا انجام دادند به این نتیجه رسیدند که نقش و نوع سطح در بازی فوتبال با کفش استوک دار بر روی چمن مصنوعی سبب افزایش آسیب دیدگی در بازیکنان می شود. والیانت (1990) بیشترین خطرات آسیب ها را در طول حرکات مربوط به مفاصل بویژه در زانو و مچ پا نشان داده است. گارسیا (2001) در اندازه گیری های انجام شده بر روی تخت کفش های استوک دار ورزشکاران، اختلافاتی در نیروهای عمودی وارد بر تخت این کفش ها گزارش کرده است. کویین و همکاران (2007) در مطالعه ای که بر روی 11 فوتبالیست عضو تیم آکادمی پرمیرشیب 17 تا19 ساله انجام گرفته ، در مقایسه کفش های استوک دار در دو حرکت فوتبال ، تفاوت های معنی داری درالگوهای فشار پا مشاهده کردند. گرگور کونز و همکاران (2009) در مطالعه ای تحت عنوان نیروهای دوطرفه عکس العمل زمین در دو نوع حرکت به پهلو، نیروهای وارد بر بدن را مورد بررسی قرار دادند.در این تحقیق 9 دانش آموز بدمینتون باز حرفه ای شرکت داشتند، از آنها خواسته شد تا سه حرکت به پهلو با قدمهای جانبی ، حرکت به پهلو با گام های ضربدری و دویدن با سرعتms-1 3/0±3 انجام دهند. داده های جمع آوری شده از سه حرکت به ترتیب زیر بود: میانگین نیروهای عکس العمل زمین در حرکت به پهلو با گام های جانبی bw91/1، درحرکت به پهلو با گام های ضربدریbw 92/1 و در حرکت دویدنbw 50/2 نشان داده شد.به طور کلی در این مطالعه اختلاف معنی داری بین نیروهای عکس العمل زمین در دو حرکت به پهلو با گامهای جانبی و گامهای ضربدری گزارش نشد. رابین و همکاران (2009) با مطالعه ای تحت عنوان تأثیر نوع کفش روی فشارهای کف پایی : مقایسه جنس (زن و مرد) به نیروهای عکس العمل زمین پرداختند، در این مطالعه 34 شرکت کننده وجود داشت (17 مرد و17 زن) باکفش های تمرینی و کفش های مسابقه روی زمین دویدند. نتایج نشان می داد که، ماکزیمم نیروها در کفش های مسابقه افزایش بیشتری نسبت به کفش های تمرین در مردان نشان داده شد. ولی اختلاف معنی داری در زنان گزارش نشد. ایزابل ساکو و همکاران (2010) در تحقیقی با عنوان مقایسه الکترومیوگرافی اندام پایین تنه و نیروهای عکس العمل زمین بین پای برهنه و همراه با کفش بیماران دیابتی و افراد سالم پرداختند، در این مطالعه نیروهای عکس العمل زمین و فعالیت های میوگرافی 21بزرگسال سالم و 24 بیمار دیابتی اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که در فعالیت های الکترومیوگرافی ماهیچه دوقلو خارجی بیماران تأخیر وجود داشت، ولی تأخیری در عضله پهن خارجی وجود نداشت، در نیروهای عکس العمل افقی و عمودی زمین هنگام راه رفتن با کفش بزرگتر بود.فوتبال یک بازی تیمی است و همانند ورزش های تیمی دیگر یک ورزش پر برخورد است، در مطالعه ی آماری صدمات ورزشی در ناحیه سار آلمان انجام شد، فوتبال با میزان بروز حدود 9/3 درصد در مقام اول مقایسه قرار گرفت. در فوتبال، 56 درصد صدمات در اندام تحتانی (پا) اتفاق می افتد (برنهارد سجسر، 1996). پا اندامی است که به عنوان تکیه گاه بدن کار می کند و هرگونه تغییر ساختاری پا باعث ایجاد تحولاتی در این تکیه گاه و نهایتا" کل بدن می شود. از آنجایی که وزن بدن نیرویی را به سمت پایین اعمال می کند، این نیروها از طریق پا به زمین منتقل شده و مطابق قانون سوم نیوتن همین مقدار نیرو در جهت مخالف بر بدن وارد می شود که نیروها ازکف پا به مفصل مچ پا، مفصل زانو، کمر و عضلات وارد می شود. کفش در تعدیل این نیروهای ارجاعی و برگشتی به بدن نقش جاذب شوک را دارد که نیرو های برگشتی به بدن را تقلیل می دهد و باعث وارد شدن این نیروها در جهت درست به بدن شده و در حمایت وزن بدن ایفای نقش می کند. بعلاوه سازه لیگامانی استخوانی پا باعث ویژگی فنری در کف پا، مچ پا و مفصل زانو در پا شده و یک سیستم ذخیره انرژی در یک مرحله و آزاد سازی آن در مرحله بعد می شود (آرنهیم و پرنتیس ، 1993). این سیستم منجر به ارتقای عملکرد فرد بخصوص در فعالیت های ورزشی می شود. ورزشکاران در طول فعالیت های ورزشی نیروهایی از طرف زمین بر بدن آنها وارد می شود، در این بین کفش به عنوان نقطه ی تماس، واسطه ورزشکاران و سطح زمین می باشد. توجه به این رابطه، در اجرای حرکات ورزشی بسیار حائز اهمیت است. نیاز به اصلاح اجرای حرکات ورزشی به طور جدی در زمینه ی تمرینات ورزشی و آماده سازی و نیز در زمینه تکنولوژی تجهیزات و وسایل ورزشی تاثیر گذار بوده است. کفش در اجرای حرکات ورزشکار موثر بوده و به عنوان یک ابزار حمایتی برای کف پا، یک ضربه گیر و یک صفحه ی پرتاب در نظر گرفته می شود (مرکر و همکاران ،2002). نیروهای اضافی وارد بر بدن باعث ایجاد مشکلات عدیده درسایر سیستم های استخوانی، عضلانی، مفاصل، رباط و ... می شود. یکی از متداول ترین روش های بیومکانیکی جهت جلوگیری، تعدیل و تقلیل مقادیر این نیروها، تغییر جهت نیروهای وارده به مفاصل و بدن از طریق ایجاد تغییرات در سطوح تماسی کف پا با زمین می باشد. یکی از راهکارهای مناسب به منظور تغییر جهت اعمال نیروها به مفاصل، تغییر شکل کف کفش می باشد که علاوه بر تغییر جهت اعمال نیروها و تعدیل فشارهای وارده بر بدن، باعث راحتی افزایش تحریک پذیری و افزایش کارایی عملکرد فرد در کارهای روزمره و مخصوصاً فعالیت های ورزشی می شود. کفش ها بدلیل تأثیراتی که در هنگام اجراهای ورزشی بر روی سسیستم اسکلتی – عضلانی می گذارند همواره مورد توجه محققین می باشند. در تحقیق حاضر که با عنوان تأثیرکفش کف صاف، شش استوک و سیزده استوک بر روی الگوهای سینیتیکی (نیروهای عکس العمل زمین) و عملکرد الکتریکی برخی عضلات پا، در مهارت فرود انجام گرفت سعی بر آن بود که کاهش یا عدم کاهش نیروهای عکس العمل زمین (نیروهای ارجاعی) وکاهش یا عدم کاهش فعالیت الکتریکی عضلات پا هنگام استفاده از کفش های مختلف مورد بحث قرار گیرد. این تحقیق از نوع نیمه تجربی بوده و با استفاده از 15 آزمودنی شونده، انجام گرفت. کل نمونه آماری بصورت تصادفی از جامعه آماری انتخاب شدند. متغیرهای اصلی مورد اندازه گیری، در آزمون های فرود با کفش کف صاف، کفش شش استوک و کفش سیزده استوک می باشند که نوع کفش و تعداد استوک ها به عنوان متغیر مستقل و الگوی سینیتیکی راستاهای (داخلی _ جانبی، ساجیتال، عمودی) و فعالیت های الکتریکی (سطح فعالیت) عضلات رکتوس فموریس، همسترینگ (دوسر رانی)، دوقلو داخلی و ساقی قدامی بعنوان متغیر وابسته مد نظر می باشند. در این پژوهش از سیستم فورس پلیت برای اندازه گیری نیروهای وارد بر بدن و از سیتم الکترومیوگرافی برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی (سطح فعالیت) عضلات استفاده گردید. نحوه انجام آزمون شامل انجام مهارت فرود از جعبه 30 سانتیمتری می باشد که مقدار میانگین 3 فرود برای نیروهای عکس العمل وارد بر بدن و میانگین 3 فرود برای فعالیت های الکتریکی عضلات به منظور تجزیه و تحلیل مدنظر قرار گرفت. بعد از طبیعی سازی داده های استخراج شده از سیستم فورس پلیت و الکترومیوگرافی به منظور بررسی آماری از نرم افزار spss و از روش مقایسه میانگین های وابسته (t-test) در سطح معنی داری 05/0 استفاده گردید. آزمودنی ها ابتدا فرم های مربوط به اعلام رضایت و پرسشنامه سلامت جسمانی را تکمیل نمودند. سپس اندازه گیری های آنتروپومتری جهت تعیین میزان قد، وزن و bmi بعمل آمد. سپس آزمودنی ها عمل فرود از روی جعبه 30 سانتیمتری را انجام دادند، از هر آزمودنی هنگام فرود از جعبه با کفش های مورد نظر نیروهای عکس العمل زمین و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات گرفته شد. برای همسان سازی فرود آزمودنی ها از جعبه 30 سانتیمتری یکی در میان نیروهای عکس العمل و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات اندازه گیری شد تا اختلاف بین فرود آزمودنی ها به حداقل برسد. 5-3) یافته های تحقیق نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات و مقایسه های انجام شده بصورت زیر می باشد: 1. بین نیروهای عکس العمل زمین در راستای مدیالترال (داخلی- جانبی) وارد بر بدن در کفش کف تخت و کفش شش استوک با توجه به 05/0 p ? تفاوت معنی داری وجود نداشت. اما بین نیروهای عکس العمل زمین در راستای ساجیتال (قدامی- خلفی) و نیروهای عکس العمل در راستای عمودی وارد بر بدن در کفش کف تخت و کفش شش استوک با توجه به 05/0 p ?تفاوت معنی داری وجود داشت. 2. بین نیروهای عکس العمل زمین در راستای ساجیتال (قدامی- خلفی) وارد بر بدن در کفش کف تخت و کفش سیزده استوک تفاوت با توجه به 05/0 p ? معنی داری وجود نداشت. اما بین نیروهای عکس العمل زمین در راستای مدیالترال (داخلی- جانبی) و نیروهای عکس العمل در راستای عمودی وارد بر بدن در کفش کف تخت و کفش سیزده استوک با توجه به 05/0 p ? تفاوت معنی داری وجود داشت. 3. بین نیروهای عکس العمل زمین در راستای مدیالترال (داخلی- جانبی) وارد بر بدن و نیروهای عکس العمل زمین در راستای عمودی وارد بر بدن در کفش شش استوک و کفش سیزده استوک با توجه به 05/0 p ? تفاوت معنی داری وجود نداشت. اما بین نیروهای عکس العمل زمین در راستای ساجیتال (قدامی- خلفی) در کفش شش استوک و کفش سیزده استوک با توجه به 05/0 p ? تفاوت معنی داری وجود داشت. 4. بین تغییرات الکتریکی (سطح فعالیت) عضله رکتوس فموریس با استفاده از کفش کف تخت و کفش شش استوک و بین تغییرات الکتریکی (سط فعالیت) عضله رکتوس فموریس با استفاده از کفش شش استوک و سیزده استوک با توجه به 05/0 p ? تفاوت معنی داری وجود داشت. ولی بین تغییرات الکتریکی (سطح فعالیت) عضله رکتوس فموریس با استفاده از کفش کف تخت و کفش سیزده استوک با توجه به 05/0 p ? تفاوت معنی داری وجود نداشت. 5. بین تغییرات الکتریکی (سطح فعالیت) عضله دوقلو داخلی با استفاده از کفش کف تخت و کفش شش استوک با توجه به 05/0 p ? تفاوت معنی داری وجود نداشت، همچنین بین تغییرات الکتریکی (سطح فعالیت) عضله دوقلو داخلی با استفاده از کفش شش استوک و سیزده استوک و بین تغییرات الکتریکی (سطح فعالیت) عضله دوقلو داخلی با استفاده از کفش کف تخت و کفش سیزده استوک با توجه به 05/0 p ? تفاوت معنی داری نیز وجود نداشت. 6. بین تغییرات الکتریکی (سطح فعالیت) عضله همسترینگ با استفاده از کفش کف تخت و کفش شش استوک با توجه به 05/0 p ? تفاوت معنی داری وجود نداشت، همچنین بین تغییرات الکتریکی (سطح فعالیت) عضله همسترینگ (دوسر رانی) با استفاده از کفش شش استوک و سیزده استوک و بین تغییرات الکتریکی (سطح فعالیت) عضله همسترینگ (دوسر رانی) با استفاده از کفش کف تخت و کفش سیزده استوک با توجه به 05/0 p ? تفاوت معنی داری نیز وجود نداشت. 7. بین تغییرات الکتریکی (سطح فعالیت) عضله ساقی قدامی با استفاده از کفش کف تخت و کفش شش استوک و همچنین بین تغییرات الکتریکی (سطح فعالیت) عضله ساقی قدامی با استفاده از کفش شش استوک و سیزده استوک با توجه به 05/0 p ? تفاوت معنی داری وجود داشت، ولی بین تغییرات الکتریکی (سطح فعالیت) عضله ساقی قدامی با استفاده از کفش کف تخت و کفش سیزده استوک با توجه به 05/0 p ? تفاوت معنی داری وجود نداشت.

تحقیق حاضر به منظور مقایس? مقادیر بیشینه اکسیداسیون چربی و fatmax متعاقب یک جلسه تمرین فزاینده در دانشجویان پسر تمرین کرده و تمرین نکرده طرح گردید. بدین منظور 11 دانشجوی پسر تمرین کرده و 9 دانشجوی پسر تمرین نکرده به ترتیب با میانگین vo2max 75/1±85/42 و 95/2 ±58/36 ml/kg/min و bmi 01/1 ± 40/21 و 83/1 ±28/24 فعالیت دوی فزاینده ای را با مراحل 3 دقیقه ای روی نوارگردان اجرا کردند. در طول آزمون با استفاده از روش کالری سنجی غیرمستقیم میزان اکسیداسیون چربی اندازه گیری شد. متغیرهای بیشینه اکسیداسیون چربی (mfo)، fatmax و نیز مقدار کلی اکسیداسیون چربی طی انجام این فعالیت در هر فرد تعیین شد. با استفاده از آزمون آماری t مستقل میانگین این مقادیر بین دو گروه مقایسه شدند. با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن رابطه vo2max و mfo مورد بررسی قرار گرفت. همچنین با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی lsd، میزان اکسایش چربی در 7 سطح از شدت فعالیت مقایسه شدند. نتایج نشان داد که مقدار بیشینه اکسیداسیون چربی (mfo) در گروه تمرین کرده 03/0± 29/0 و در گروه تمرین نکرده 02/0±23/0 گرم در دقیقه بود و مقدار کلی اکسیداسیون چربی نیز در گروه تمرین کرده 11/0±47/1 و در تمرین نکرده 13/0±20/1 گرم در دقیقه بود، چنین تفاوتی بین دو گروه تمرین کرده و تمرین نکرده معنی دار بود (p=0/001) و نیز رابطه معنی داری بین vo2max و mfo مشاهده شد (p=0/001). همچنین مقدار fatmax در دو گروه تمرین کرده و تمرین نکرده دارای تفاوت معناداری نبود (به ترتیب، 58/2 ±09/40 در مقابل 01/3±72/42 درصد vo2max ، p=0/515). به طور کلی یافته های تحقیق نشان می دهد که احتمالاً دانشجویان تمرین کرده نسبت به دانشجویان تمرین نکرده به واسطه سازگاری فیزولوژیک ناشی از تمرین، توانایی اکسیداسیون چربی بیشتری در یک فعالیت ورزشی مشابه دارند که در مقایسه با افراد تمرین نکرده در شدت های مطلق بالاتری (بار کاری) از فعالیت اتفاق می افتد که این شدت به طور نسبی با گروه تمرین نکرده برابر است.

چکیده نام خانوادگی:اخلاقی نام: حبیب الله عنوان پایان نامه: شناسایی ومقایسه میزان رضایت مندی کشتی گیران (آزاد،فرنگی) از باشگاههای استان خوزستان با ارائه راهکارهای بهبود وضعیت موجود اساتید راهنما: دکتر مهدی پور و دکتر شاکریان استاد مشاور:مرعشیان درجه تحصیلی : کارشناسی ارشد رشته : تربیت بدنی وعلوم ورزشی گرایش : مدیریت ورزشی محل تحصیل : دانشگاه شهید چمران دانشکده : تربیت بدنی و علوم ورزشی تاریخ فارغ التحصیلی :18/3/90 تعداد صفحه :120 واژه های کلیدی :رضایت مندی‏- کشتی گیران- امکانات- حوزه خدمات،حوزه عمومی چکیده : هدف ازانجام این پژوهش « شناسایی ومقایسه میزان رضایت مندی کشتی گیران (آزاد،فرنگی) از باشگاههای استان خوزستان با ارائه راهکارهای بهبود وضعیت موجود» بود. این تحقیق از نوع توصیفی_پیمایشی و به روش میدانی انجام شده است.جامعه آماری، کلیه کشتی گیران استان خوزستان بودند(5400n=).نمونه گیری بر اساس جدول مورگان و10 باشگاه فعال در کل استان انتخاب و از هر باشگاه 36 نفر به طور تصادفی ساده انتخاب‏‏، و در مجموع 360 نفر را تشکیل دادند. ابزار اندازه گیری : پرسشنامه محقق ساخته رضایتمندی که از دو قسمت مجزا تشکیل شده است که شاملپرسشنامهمشخصات فردی و پرسشنامه رضایت مندی کهشامل 52 سوال در سه حوزه مدیریت‏،امکانات و عمومی باشگاه های کشتی بود، روایی صوری و محتوایی پرسشنامه نیز با نظرخواهی از خبرگان و اساتید دانشکده تربیت بدنی شهید چمران اهواز مورد تایید قرارگرفت. پایایی درونی از طریق آلفای کرونباخ95/0 محاسبه شد روایی سازه 91/0kmo=گزارش شد. برای نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی ( آزمون دو جمله ای و کروسکال والیس ویومن ویتنی و ( t-test )‏استفاده و در سطح معنی داری (5%=?) مورد بررسی قرارگرفت.نتایج تحقیق نشان داد کشتی گیران از عملکرد حوزه مدیریت‏‏‏‏،خدمات‏‏‏‏ و نحوه عملکرد حوزه عمومی‏‏‏‏‏باشگاههای کشتی رضایت ندارند. و همچنین بین رضایتمندی کشتی گیران آزاد کار و فرنگی کار از حوزه های مدیریت و عملکرد حوزه عمومی تفاوتی مشاهده نگردید.امابین رضایتمندی کشتی گیران آزاد کار و فرنگی کار از خدمات باشگاهها تفاوت معناداری وجود دارد.با توجه به نتایج تحقیق چون بیشترین عامل نارضایتی در بین حوزه های مختلف مربوط به بخش امکانات بوده است مسئولین ورزش کشتی استان توجه بیشتری را در این زمینه معطوف نمایند .

عنوان پایان نامه: مقایسه 8 هفته تمرین هوازی تناوبی و تداومی بر سطح لپتین سرمی وظرفیت اکسیداسیون چربی در دانشجویان پسر چاق دانشگاه شهید چمران اهواز نام خانوادگی: صالحی نام: صمد اساتید راهنما: دکتر مسعود نیکبخت و دکتر سعید شاکریان استاد مشاور: دکتر عبدالحمید حبیبی درجه تحصیلی: کارشناسی ارشد رشته: تربیت بدنی و علوم ورزشی گرایش: فیزیولوژی ورزش محل تحصیل (دانشگاه): دانشگاه شهید چمران اهواز دانشکده: تربیت بدنی و علوم ورزشی تاریخ فارغ التحصیلی: 1/7/90 تعداد صفحات: 125 چکیده: هدف از انجام این تحقیق مقایسه تاثیر 8 هفته تمرین هوازی تناوبی و تداومی بر سطح لپتین سرمی وظرفیت اکسیداسیون چربی در دانشجویان پسر چاق دانشگاه شهید چمران اهواز بود. 36 دانشجو که درصد چربی آنها بین 30-35 % و اکسیژن بیشینه مصرفی آنان بین 30 و 35 بودند را به صورت تصادفی ساده از 200 دانشجوی چاق دانشگاه شهید چمران اهواز به صورت تصادفی انتخاب و به سه گروه 12 نفری تمرین های تناوبی، تداومی و گروه کنترل تقسیم شدند. آزمون تمرینی منتخب در این تحقیق تمرین هوازی تناوبی و تداومی بر روی تردمیل بود که با شدت 50- 60% حداکثر اکسیژن مصرفی برای تمرین های تداومی و 75- 85% حداکثر اکسیژن مصرفی برای تمرین های تناوبی اجرا شد. از سه گروه تمرینی و کنترل طی دو نوبت ( قبل از تمرین و بعد از 8 هفته تمرین هوازی) نمونه خونی گرفته شد. و برای تحلیل آماری داده ها از روش های آماری anova یک راهه با اندازه گیری های مکرر، t مستقل و t همسته با استفاده از بسته نرم افزاری spss نسخه 17 استفاده شد. لپتین سرمی بین پیش آزمون و پس آزمون ( 007/0 = p برای تمرین تناوبی و 002/0 = p برای تمرین تداومی) و همچنین بین دو نوبت اندازه گیری در دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری کرده است ( 03/0 = p برای تمرین تناوبی و 025/0 = p برای تمرین تداومی). تری گلیسرید نیز بین پیش آزمون و پس آزمون ( 020/0 = p برای تمرین تناوبی و 001/0 = p برای تمرین تداومی). و همچنین بین دو نوبت اندازه گیری در دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری کرده است ( 014/0 = p برای تمرین تناوبی و 001/0 = p برای تمرین تداومی). در مجموع نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی باعث کاهش میزان لپتین سرمی و همچنین تری گلیسرید در دو نوبت اندازه گیری شده است.

چکیده: هدف این تحقیق مقایسه اثر یک جلسه فعالیت هوازی با دو شدت مختلف بر تغییرات اکسیژن مصرفی، ضربان قلب، فشار خون سیستول و هزینه اکسیژن میوکارد حین فعالیت با دست و فعالیت با پا در دانشجویان ورزشکار دانشگاه شهید چمران اهواز بود. به این منظور تعداد 18 دانشجوی ورزشکار(فعال) با سطوح vo2max برابر با 83/3±17/43 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه و میانگین سن 83/2±06/24 سال، در آزمون هوازی با دو شدت بالا و پایین (آزمون آستراند- رایمینگ برای پا و ساوکا برای دست) فعالیت کردند. جهت برآورد میزان اکسیژن مصرفی حین فعالیت با دست و فعالیت با پا شدت فعالیت بر اساس ضربان قلب نشان و در دو شدت 60 و 75 درصد ضربان قلب ذخیره انجام گرفت. همچنین جهت برآورد میزان ضربان قلب، فشار خون سیستول و هزینه اکسیژن میوکارد حین فعالیت با دست و با پا شدت فعالیت بر اساس حداکثر اکسیژن مصرفی و در دو شدت 50 و 65 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه صورت گرفت. پس از محاسبه مقادیر میانگین اکسیژن مصرفی، ضربان قلب، فشار خون سیستول و هزینه اکسیژن میوکارد در دو شدت بالا و پایین برای دست و برای پا جهت مقایسه بین میانگین های بدست آمده از فعالیت دست و میانگین های بدست آمده از فعالیت پا از آمار استنباطی روش t همبسته استفاده شد. اکسیژن مصرفی، ضربان قلب، فشار خون سیستول و هزینه اکسیژن میوکارد تفاوت معناداری را در هردو شدت بالا و پایین بین دست و پا نشان داد.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی رضایت شغلی و سلامت روان دبیران تربیت بدنی شهر اهواز بود. روش تحقیق از نوع توصیفی – همبستگی و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری، کلیه ی دبیران تربیت بدنی مدارس دولتی مقطع متوسطه چهار ناحیه آموزش و پرورش شهر اهواز که در سال تحصیلی 90-89 مشغول به کار بودند(144 n=)، نمونه گیری به روش سرشماری وکل جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند، در پایان پس از بررسی 88% پرسشنامه های عودت شده مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفتند(تعداد برگشتی=127). ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته مشخصات فردی، پرسشنامه استاندارد سلامت روان(scl-??-r) دراگوتیس(1984) ورضایت شغلی پائول اسپکتور( 1994) می باشد. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 97/0 و80/0 به دست آمد. برای توصیف ویژگی های فردی آزمودنی ها و همچنین متغیرهای تحقیق از روش های آماری توصیفی و برای آزمون فرضیه ها از روش های آماری استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون، همبستگی اسپیرمن، ضریب همبستگی چندگانه، آزمونt مستقل، تحلیل وایانس یک متغییره وچندمتغییره و آزمون پیگیری lsd استفاده شد. نتایج آزمون فرضیه های تحقیق در سطح 05/0=? نشان داد: بین میزان سلامت روان و رضایت شغلی دبیران تربیت بدنی رابطه منفی معنی دار وجود دارد، بطوری که با افزایش مشکلات سلامت روان رضایت شغلی کاهش می یابد. همچنین از بین ابعاد هشتگانه سلامت روان، اضطراب)، حساسیت در روابط بین فردی، افسردگی، شکایت های جسمانی، پرخاشگری، وسواس-اجبار و افکارپارانوئیدی با رضایت شغلی رابطه منفی معنی داری را نشان داد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد بین مولفه های رضایت شغلی و سلامت روان رابطه چندگانه وجود دارد و ارتقاء به تنهایی قوی ترین پیش بینی کننده میزان سلامت روان دبیران تربیت بدنی به شمار می رود. در میان ویژگی های فردی، بین سلامت روان با سن ، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات، رشته تحصیلی، رابطه معنی داری وجود ندارد، ولی بین میزان سلامت روان و نوع استخدامی ارتباط منفی و بین میزان سلامت روان و سابقه کار رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین رضایت شغلی با وضعیت تاهل، نوع استخدامی، میزان تحصیلات رابطه مثبت و با سابقه کار و سن رابطه منفی معنی داری وجود دارد.

هدف از تحقیق حاضر، تعیین ارتباط بینbmi با vo2max و حداکثر میزان اکسیداسیون چربی متعاقب یک جلسه فعالیت هوازی طی دو شدت متفاوت در دانشجویان دختر غیر ورزشکار می باشد. بدین منظور 24 دانشجوی دختر غیر ورزشکار سنین 18 تا 26 سال که شاخص توده بدنی (bmi ) آن ها در سه گروه،bmi بین 9/24-5/18(گروه با وزن طبیعی)،9/29- 25 (گروه دارای اضافه وزن) و بالاتر از 30 (گروه چاق) قرار داشتند و همچنین vo2max آن ها زیر 35 میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه بود به عنوان آزمودنی غیر ورزشکار انتخاب شدند. برای اجرای تحقیق، ابتدا قد، وزن، شاخص توده بدنی (bmi)، توان هوازی بیشینه (vo2max) آزمودنی ها اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون استفاده شد و حداقل سطح معنی داری برای این تحقیق 05/.p? تعیین گردید. نتایج این تحقیق نشان داد بین bmi و حداکثر اکسیژن مصرفی، حداکثر میزان اکسیداسیون چربی در هر دو شدت رابطه معکوس معنی داری در سطح 05/0 ?p وجود دارد. همچنین بین vo2max و حداکثر اکسیداسیون چربی در هر دو شدت رابطه مثبت و معنی داری در سطح 01/0 ? p مشاهده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که هر چه افراد سعی کنند وزن متعادلی داشته باشد توان هوازی بیشینه و اکسیداسیون چربی بیشتری خواهند داشت.

هدف تحقیق حاضر اعتباریابی دو روش برآورد درصد چربی بدن به روش های اسکین فولد، بیوالکتریکال امپدنس با روش معیار(هیدرواستاتیک سر بیرون آب) در دانش آموزان پسر 12-9 ساله می باشد.روش انجام تحقیق حاضر به روش نیمه تجربی و از نوع کاربردی می باشد.بدین منظور 36دانش آموز پسر(سن:11± 1.6سال ، قد: 139±13 سانتی متر ، وزن:19/34 ±9.6 کیلوگرم) به صورت تصادفی انتخاب شدند.تجزیه و تحلیل آماری با روش های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی همبسته t-test و خطای استاندارد (see) و خطای کل(te) انجام شد.نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد که برآورد درصد چربی بدن به روش های اسکین فولد با معادله های دو موضعی اسلاتر 1 و 2 و نموگرام پاریزکوا و روش بیوالکتریکال امپدنس با وجود همبستگی بالا با روش معیار اختلاف معنی داری دارد.یافته های تحقیق نشان می دهد که این معادله ها برای برآورد درصد چربی بدن در کودکان جامعه مورد تحقیق مناسب نیستند و باید معادله خاص برای کودکان جامعه مورد تحقیق با توجه به سن و جنس ونژاد آنها برآورد گردد.

هدف از تحقیق حاضر مقایسه غلظت نیتریک اوکساید سرم پس از چهار هفته فعالیت هوازی در دو شدت متفاوت در مردان چاق می باشد. بدین منظور 19 مرد چاق غیر فعال سنین 25 تا 35 سال با29/9 ± 3/04 = bmi بشکل تصادفی بعنوان آزمودنی انتخاب و در دو گروه شدت متوسط (n = 9) و شدت بالا (n = 10) قرار گرفتند. آزمودنیها مطابق دستور العمل از پیش تعیین شده زیر نظر پژوهشگر به تمرین پرداختند. نمونه های خون صبح زود پس از روزه داری شبانه ، بلافاصله پس از اولین جلسه و پس از چهار هفته تمرین از آزمودنیها گرفته شدند. غلظت نیتریک اوکساید سرم نیز با استفاده از کیت های الیزا اندازه گیری شد. از دستگاه مقاومت بیوالکتریک برای تعیین ترکیبات بدن استفده گردید. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری از t – مستقل و t – وابسته استفاده شد. حداقل سطح معنی داری برای این تحقیق p = 0/05 تعیین گردید و اعداد براساس میانگین و انحراف معیار بیان شده اند. آنجا تغییر معنی داری در غلظت نیتریک اوکساید سرم پس از چهار هفته فعالیت هوازی در شدت متوسط مشاهده نشد ( p = 1/0). غلظت نیتریک اوکساید سرم پس از چهار هفته فعالیت هوازی در شدت بالا و همچنین زمانی که با گروه تمرین شدت متوسط مقایسه شد بطور معنی داری افزایش یافت (p =0/004) . بنابراین به نظر می رسد که فعالیت هوازی کوتاه مدت در شدت متوسط تحریک لازم را برای تغییر در غلظت نیتریک اوکساید سرم افراد چاق فراهم نمی آورد در حالی در شدت بالا و در مدت زمان مشابه میزان نیتریک اوکساید افزایش می یابد.

چکیده هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرین قدرتی،استقامتی، ترکیبی بر توان هوازی بیشینه و ترکیب بدن دانشجویان پسر غیرورزشکار می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان پسر غیر ورزشکار دانشگاه شهید چمران اهواز می باشد. نمونه آماری که به روش تصادفی انتخاب شدند، شامل40 دانشجوی غیرورزشکار (سن1.25±24.75 سال)، (قد 2.35±174.3 سانتیمتر) و (وزن 1.46±73.3 کیلوگرم) کهبه صورت تصادفی در یکی از گروه های قدرتی (10)، استقامتی (10)، ترکیبی (10) و کنترل (10) قرار گرفتند.هر تمرینی شامل سه نوع برنامه تمرین قدرتی، استقامتی و ترکیبی می باشد که به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه برگزار شد. گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکرد. پیش آزمون و پسآزمون توان هوازی بیشینه و ترکیب بدن آزمودنی ها با استفاده از تست بروس و دستگاه تجزیه و تحلیل ترکیب بدن اندازه گیری شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) برای توصیف داده های تحقیق استفاده گردید. برای مقایسه گروه ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون از تحلیل واریانس یکراهه (anova) و آزمون پیگردی توکی استفاده گردید. همچنین به منظور تاثیر هر یک از پروتکل تمرینی از آزمون t همبسته استفاده شد. یافته های این تحقیق، تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی، استقامتی و قدرتی را معنی دار گزارش کرد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه نشان داد که بین گروه ها در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری (0.001 p=)وجود دارد.که این تفاوت ها بیانگر برتری گروه های استقامتی و ترکیبی بر گروه های قدرتی و کنترل است. همچنین، بین سه گروه در ترکیب بدنی نیز تفاوت معنی داری(0.001 p=) وجود دارد. توان هوازی بیشینه آزمودنی ها به صورت معنی داری از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه استقامتی (0.001p= )، ترکیبی (0.001p= ) و قدرتی (0.013p= ) افزایش یافت. کاهش ترکیب بدنی در گروه استقامتی و ترکیبی (0.001) و در گروه قدرتی (0.037)، معنی دار بود. نتیجه این که اجرای تمرینات ترکیبی در افزایش توان هوازی بیشینه و ترکیب بدنی اثر تداخلی نداشت.

چکیده با توجه به اهمیت فعالیت بدنی در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی این تحقیق با هدف مقایسه پیاده روی و یک فعالیت هوازی منتخب بر برخی عوامل خطرزای قلبی عروقی در زنان یائسه غیر فعال(??-?? سال) انجام شد. در این مطالعه تعداد ?? زن یائسه سالم (با میانگین وزنی 22/9±78/68) به طور تصادفی در ? گروه ?? نفری ؛تمرین هوازی منتخب،پیاده روی و کنترل قرار گرفتند.ابتدا فشار خون،ضربان قلب، بیشینه اکسیژن مصرفی و ابعاد بدنی شامل قد وزن و شاخص توده بدنی آزمودنی ها اندازه گیری شد، سپس نمونه های خونی آزمودنی ها قبل از شروع دوره در وضعیت ناشتا اخذ شده و مقادیر لیپیدهای سرم( لیپوپروتئین پر چگال، لیپوپروتئین کم چگال، تری گلیسیرید)فشار سیستولی وقند خون ناشتا اندازه گیری شد. برنامه تمرین هوازی منتخب و پیاده روی از نظر زمان و شدت تمرین به صورت یکسان و فزاینده با شدت ??-?? درصد حداکثر ضربان قلب به مدت ?? هفته، ??-?? دقیقه و ? جلسه در هفته اجرا شد(?? دقیقه در هفته اول با شدت ?? درصد mhr و ?? دقیقه در هفته آخر با شدت ?? درصد mhr) . پس از پایان دوره تمرینی مجدداً لپیدهای سرم، فشارسیستولی و قند خون اندازه گیری شده و داده ها با آزمون های آماری t وابسته، monova و آزمون پیگردی tuky تجزیه و تحلیل شدند. بر اساس نتایج حاصله اثر تمرین هوازی منتخب و پیاده روی برمیانگین تغییرات لیپیدهای سرم، فشار و قند خون معنی دار بود( p?0/05). در دو گروه تمرین بعد از ?? هفته تفاوت معنی داری در مقادیر لیپوپروتئین پر چگال، لیپوپروتئین کم چگال وقند خون دیده نشد اما در فشار خون و، تری گلیسیرید تفاوت معنی داری بین دو گروه ورزشی وجود داشت در حالیکه میانگین پیاده روی بالاتر بود . این مطالعه نشان داد، انجام تمرینات هوازی چون پیاده روی وفعالیت هوازی منتخب موجب بهبود لیپیدهای سرم، فشار خون وقند خون ناشتا در زنان یائسه می شود.که در عامل فشار خون وتری گلیسیرید تاثیرگذاری در گروه پیاده روی افزون تر است.

هدف از مطالعه حاضر عبارت است از مقایسه مقادیر و سطح بیشینه اکسیداسیون چربی(mfo) و شدتی از فعالیت که در آن بیشینه اکسیداسیون چربی روی می دهد (fatmax) دردو نوع فعالیت هوازی دویدن روی نوارگردان و رکاب زدن روی دوچرخه کارسنج بود. 12 دانشجوی دختر تمرین نکرده با میانگین سنی 33/1 ± 28/24 سال ، قد 15/3 ± 17/162 سانتیمتر ، وزن 41/4 ± 59/54 و bmi 78/1±94/20 و درصد چربی 98/3 ± 13/24 به عنوان آزمودنی در این مطالعه شرکت کردند.. پس از آشنایی با نحوه ی انجام پروتکل بر روی نوار گردان و دوچرخه کارسنج و استفاده از ماسک تنفسی، آزمودنی ها فعالیت فزاینده را روی دوچرخه کارسنج و نوار گردان انجام دادند. تبادل گازهای تنفسی و ضربان قلب هنگام فعالیت ثبت شد و مقادیر اکسیداسیون چربی با استفاده از معادلات عنصرسنجی محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون t و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بیشینه اکسیداسیون چربی ( g/min 03/0± 20/0 در مقابل g/min 02/0 ± 14/0) و حداکثر اکسیژن مصرفی (ml/kg/min 95/1 ± 24/31 در مقابل ml/kg/min 52/1 ± 27/27 ) به ترتیب در دویدن روی نوار گردان در مقایسه با رکاب زدن روی دوچرخه کارسنج، به طور معناداری بیشتر بود (05/0p? ). در حالی که میزان fatmax بین دو نوع فعالیت ورزشی (18/1± 43/42 vo2max در نوارگردان در مقابل 04/1 ± 47/47 vo2max در دوچرخه کارسنج ) تفاوت معنا داری نداشت. از یافته های این پژوهش چنین نتیجه گیری می شود که مقادیر اکسیداسیون چربی در شدت های نسبی مشابه با نوع فعالیت ورزشی به طور بارزی متفاوت است. همچنین، بیشینه اکسیداسیون چربی در فعالیت هایی که توده عضلانی بیشتری درگیر می شوند، بیشتر است.

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات مکمل روی و نانو ذرات روی متعاقب شش هفته فعالیت ورزشی استقامتی بر پارامترهای هماتولوژیکی خون در موش های صحرایی نر بالغ می باشد. در این پژوهش موش های صحرایی نر بالغ (gr20±185) در گروه های: کنترل (دریافت کننده سالین، بدون فعالیت ورزشی)، فعالیت ورزشی، دریافت کننده روی و نانو اکسید روی (mg/kg i.p1) روزانه (5 روز در هفته) و به مدت 6 هفته به تنهایی و به همراه فعالیت ورزشی استفاده گردیدند. گروه های دارای فعالیت ورزشی در هر جلسه،30 دقیقه پس از تزریق بر اساس پروتکل تمرینی روزانه به فعالیت می پرداختند. در پایان پارامترهای هماتولوژی با استفاده از تست cbc ارزیابی شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات مورد نظر از آزمون anova و تست تعقیبی توکی جهت مقایسه گروه ها در سطح معناداری p?0.05 استفاده خواهد شد. نتایج تحقیق نشان داد فعالیت ورزشی باعث کاهش معنادار میانگین گلبول های قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت می شود با این وجود مکمل روی و نانوذرات روی همراه با فعالیت ورزشی باعث افزایش معنادار میانگین گلبول های قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت نسبت به گروه فعالیت ورزشی شد، اما نسبت به گروه کنترل و گروهی که فقط مکمل روی و نانوذرات روی دریافت کرده بودند اختلاف معناداری مشاهده نشد. در سایر پارامترهای هماتولوژیکی (wbc, plt, mcv) بین گروهها تفاوت قابل ملاحظه ای مشاهده نشد (p<0/05). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مکمل روی و نانو ذرات روی متعاقب شش هفته فعالیت استقامتی بر برخی پارامترهای هماتولوژیکی خون موش های صحرایی نر بالغ اثر گذار بود؛ در نتیجه، مصرف مکمل روی و نانو ذرات روی به همراه فعالیت ورزشی ممکن است در سطوح فیزیولوژیکی اثرات مثبتی بر عملکرد ورزشی اعمال کند. از طرف دیگر ما بین مکمل روی و نانوذرات روی اختلاف معناداری مشاهده نکردیم که این مساله به تحقیقات بیشتری نیازمند است.

هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر دماهای محیطی مختلف بر اکسایش چربی و ضربان قلب پس از یک فعالیت هوازی بر روی تردمیل می باشد. بدین منظور 15 نفر دانشجوی فعال و سالم با میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 42 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه، سن 79/1± 14/22 سال، قد 09/5± 161 سانتی متر و وزن 19/5± 85/55 کیلوگرم در دو روز مختلف به فاصله یک هفته فعالیت هوازی بر روی تردمیل را در دو دمای حداکثر (40 درجه سانتی گراد ) و حداقل (20 درجه سانتی گراد) اجرا کردنند. آزمودنی ها در ابتدا پس از آشنایی با نحوه ی انجام پروتکل بر روی نوار گردان و استفاده از ماسک تنفسی، فعالیت فزاینده را روی نوار گردان انجام دادند. تبادل گازهای تنفسی وضربان قلب هنگام فعالیت ثبت شد و مقادیر اکسیداسیون چربی با استفاده از معادلات عنصرسنجی محاسبه گردید. جهت ارزیابی اطلاعات از آزمون آماری اندازه گیری مکرر و t وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین اکسایش چربی (05/1 گرم در دقیقه در مقابل 29/1 گرم در دقیقه) و درصد حداکثر ضربان قلب (42/70 درصد در مقابل 14/60 درصد ) به ترتیب در دمای محیط حداکثر در مقایسه با دمای محیط حداقل بطور معناداری تفاوت داشته است (05/ 0p?). از یافته های این پژوهش چنین نتیجه گیری می شود که اکسایش چربی در دمای حداقل بیشتر از دمای حداکثر بوده است و ضربان قلب در دمای حداکثر نسبت به دمای حداقل بطور معناداری بیشتر افزایش یافته است. در نتیجه رابطه ی مهمی بین اکسایش چربی و دمای محیط وجود دارد.

از آنجایی که ورزش مهمترین عامل در کسب سلامت و تندرستی انسان می باشد، لذا توجه و بررسی مکان های ورزشی، اطلاع از مکان یابی مناسب این اماکن و دسترسی آسان به آنها بسیار حائز اهمیت است. هدف از تحقیق حاضر تحلیل مکانی و مکان یابی مناسب اماکن و تأسیسات ورزشی شهر خرم آباد می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه ی آماری تحقیق 68 n= واحد ورزشی دولتی شهر خرم آباد در سال1391 می-باشد که با استفاده از روش سرشماری به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. داده های توصیفی با استفاده از کتب، مقالات، اینترنت، ادارات، مراجع مرتبط و نظر کارشناسان امر بدست آمد. سپس با حضور محقق در مکان های مورد مطالعه با استفاده از دستگاه gps موقعیت جغرافیایی(طول و عرض جغرافیایی) این اماکن ثبت و نیز اطلاعات مکانی مربوط به شهر از نقشه های موجود جمع آوری گردید. بعد از آن اطلاعات بدست آمده در محیط نرم افزار arc-gis تحلیل و بررسی شد. نتایج این تحقیق نشان داد از مجموع 51 مکان ورزشی(از 68 مکان ورزشی دولتی تعدادی درون یک مجموعه قرار می گیرند و در نتیجه در این تحقیق تعداد 51 مکان ورزشی اعم از سالن و مجموعه ورزشی و... مورد مطالعه قرار گرفت)؛ عمرسازه ای 5 واحد ورزشی کمتر از 7 سال می باشد که از نظر میزان آسیب پذیری در برابر زلزله در گروه با آسیب پذیری کم قرار می گیرد. همچنین سرانه ورزشی شهرخرم آباد با توجه به جمعیت برای هر نفر 53 سانتیمتر مربع می باشد. ارزیابی حاصله 51 واحد ورزشی از لحاظ سازگاری با کاربری های شهری نشان داد که از 51 واحد ورزشی؛ 16 واحد ورزشی نسبت به حریم صنایع، 19 واحد نسبت به تأسیسات شهری، 2 واحد نسبت به کاربری های درمانی، 36 واحد نسبت فضای سبز، مسیلها و شیب زمین و 41 واحد نسبت به مراکز آموزشی دارای مکان گزینی مناسبی هستند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که 75 درصد واحدهای ورزشی شهر خرم آباد حداقل با دو یا چند کاربری شهری ناسازگار می باشند و یک مکان ورزشی دارای مکان یابی کاملاً نامناسب می باشد. مابقی مکان های ورزشی در دو محدوده ی نسبتاً سازگار و کاملاً سازگار قرار می گیرند.

چکیده: هدف از این تحقیق بررسی تاثیر مصرف مکمل ال - کارنیتین تارتارات بر حداکثر اکسیژن مصرفی، ضربان قلب و مسافت طی شده متعاقب یک فعالیت هوازی درمانده ساز در کشتی نخبه بود. بدین منظور تعداد 20 نفر از کشتی گیران نخبه با میانگین سنی 6/2±05/22 سال، میانگین وزنی 65/11±10/77 کیلوگرم، میانگین قد 06/0±79/1 سانتی متر و میانگین شاخص توده بدن 45/2±79/23 در این پژوهش شرکت کردند. به صورت کارآزمایی بالینی یک سوکور و اختصاصی انجام شد. آزمودنی ها به صورت انتخابی به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند. به گروه مکمل 3 گرم ال - کارنیتین تارتارات در 200 میلی لیتر آب همراه با 6 قطره آبلیمو و به گروه دارونما فقط 200 میلی لیتر محلول آبلیمو، 90 دقیقه قبل از اجرای پروتکل کانکانی تجویز شد. نمونه های خون در زمانهای 90 دقیقه قبل از فعالیت و بلافاصله پس از فعالیت و 30دقیقه بعد از فعالیت از رگ بازویی وریدی جمع آوری شد. در این پژوهش ابتدا از آزمون کولمو گروف- اسمیرنوف و leaven test، جهت نرمال بودن توزیع داده ها و همگنی واریانس ها مورد بررسی قرار گرفت و سپس برای بررسی تغییرات و تحلیل داده ها از آزمون t وابسته استفاده شد و همچنین برای اطمینان از روش نمونه گیری تصادفی در این تحقیق از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (manova) جهت بررسی تفاوت میانگین نمره های متغیرهای تحقیق در مرحله قیل از فعالیت (پیش آزمون) بین دو گروه تجربی و کنترل استفاده شده است و برای مشخص شدن تفاوتها از آزمون پیگردیlsd استفاده شد. نتایج: بین اکسیژن مصرفی، مسافت طی شده، لیپوپروتئین پرچگال و کم چگال رابطه معنادار و مثبت اما بین اسید لاکتیک و قند خون، ضربان قلب، کلسترول، تری گلیسرید و لیپوپروتئین خیلی کم چگال رابطه معناداری یافت نشد.

هدف تحقیق حاضر اعتباریابی دو روش برآورد درصد چربی بدن به روش های اسکین فولد، بیوالکتریکال امپدنس با روش معیار(هیدرواستاتیک سر بیرون آب) در دانش آموزان دختر 12- 8 ساله می باشد.روش انجام تحقیق حاضر به روش نیمه تجربی و از نوع کاربردی می باشد.بدین منظور 40دانش آموز دختر(سن:1/2± 10سال ، قد: 12±145 سانتی متر ، وزن:4/5±19/35 کیلوگرم) به صورت تصادفی انتخاب شدند.تجزیه و تحلیل آماری با روش های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی همبسته t-test و خطای استاندارد (see) و خطای کل(te) انجام شد.نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد که برآورد درصد چربی بدن به روش های اسکین فولد با معادله های دو موضعی اسلاتر 1 و 2 و نموگرام پاریزکوا با وجود همبستگی بالا با روش معیار اختلاف معنی داری دارد.همچنین یافته های تحقیق نشان می دهد که تنهاروش برآورد چگالی و درصد چربی بدن به روش بیوالکتریکال امپدنس در آزمودنیها با روش معیار اختلاف معناداری ندارد و بدین ترتیب این روش به عنوان روش مناسب تری شناخته شد.

زمینه و اهداف: هدف این تحقیق مقایسه اثر هشت هفته تمرینات هوازی و قدرتی بر شاخص های قند خون و نیمرخ لیپیدهای پلاسمای خون مردان دیابتی نوع 2 شهر اهواز بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 30 مرد (6/45سال) مبتلا به دیابت نوع 2 پس از غربالگری به صورت تصادفی در سه گروه 10 نفره (تمرینات قدرتی، تمرینات هوازی و گروه کنترل) قرار داده شدند. گروه های تمرینی، تمرینات خود به مدت هشت هفته، یک روز در میان انجام دادند. گروه هوازی با شدت 70-50 درصد ضربان قلب ذخیره و گروه قدرتی با شدت 70-30 درصد یک تکرار بیشینه به تمرین پرداختند. گروه کنترل در طول این دوره از فعالیت ورزشی منع شدند. قند خون ، هموگلولین گلیکوزیله و پروفایل لیپیدی ( تری گلیسیرید، لیپوپروتئین کم چگال، لیپوپروتئین بسیار کم چگال و لیپوپروتئین پر چگال) قبل و بعد از هشت هفته اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی زوجی و تحلیل واریانس یک طرفه با سطح معنی داری 05/0? p استفاده شد. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد که کاهش معنی دار آماری در fbs، hba1c، فروکتوزآمین و افزایش معنی داری در hdl پس از هشت هفته تمرینات هوازی و قدرتی وجود داشت(05/0? p). همچنین کاهش معنی داری در ldl پلاسما فقط در گروه هوازی دیده شد(05/0? p). در گروه کنترل هیچ تغییر معنی داری در فاکتورهای مورد بررسی مشاهده نشد(05/0? p). نتیجه گیری: تمرینات هوازی و قدرتی روشهای موثری در کنترل گلیسمیک و بهبود پروفایل لیپیدی در دیابت نوع 2 می باشند.

هدف : هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات منتخب هوازی بر برخی شاخص های قلبی عروقیزنان مبتلا به ام اساست. روش ها : لذا از میان زنان مبتلا به ام.اس نوع عود و بهبود (rrms)که به انجمن ام اس اهواز مراجعه میکردند،28 نفر با درجه بیماری(edss) 0 تا 3 انتخاب و به دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (13 نفر) تقسیم شدند .گروه تجربی برنامه تمرینی را به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته با شدت 50 تا70 درصد ضربان قلب ذخیره انجام دادند.متغیرهای مورد بررسی تری گلیسیرید(tg)، کلسترول تام(tc)،لیپوپروتئین کم چگال(ldl)، لیپوپروتئین خیلی کم چگال(vldl)، لیپوپروتئن پرچگال(hdl) ، فشار خون سیستولیک(sbp) و فشار خون دیاستولیک(dbp) بودکه قبل و بعد از هشت هفته اندازه گیری شد. تمرینات شامل حرکات متنوع و ریتمیک ایروبیک و تمرینات کششی پویا و ایستا بود. نتایج: داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مناسب از جمله tوابسته و مستقل، در سطح معنی داری05/0p< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین تری گلیسیرید،کلسترول تام و لیپوپروتئین خیلی کم چگال و فشار خون سیستولیک از پیش آزمون تا پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد(05/0 (p<، در حالی که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل در هیچکدام از فاکتورهای مورد بررسی تفاوت معنی داری مشاهده نشد(05/0 p>). نتیجه گیری کلی : نتایج به دست آمده از این تحقیق موید نقش موثر تمرینات هوازی در بهبود شاخص های قلبی عروقی(پروفایل لیپیدی و فشار خون)زنان مبتلا به ام اس است.

هدف : هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات هوازی(ایروبیک) بر برخی شاخص های اساسی عملکرد ریوی زنان مبتلا به ام اس شهر اهواز است. روش ها : 28 زن بیمار از نوع عود و بهبود(rrms) و با درجه بیماری < 3 edss انتخاب و به دو گروه تمرینی (15 نفر) و کنترل (13 نفر) تقسیم شدند .گروه تمرینی برنامه تمرینی را به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته با شدت 50 تا70 درصد ضربان قلب ذخیره انجام دادند. شاخص های اساسی عملکرد ریوی بیماران؛ حجم ذخیره دمی،ظرفیت حیاتی سریع جریان بازدمی‏، حجم بازدم پر فشار در ثانیه اول ،اوج جریان بازدمی ،اوج جریان دمی با دستگاه اسپیرومتری، قبل و بعد از 24 جلسه تمرین اندازه گیری شد. تمرینات هوازی شامل حرکات متنوع و ریتمیک ایروبیک و تمرینات کششی پویا و ایستا بود. نتایج: داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مناسب از جمله t وابسته و t مستقل، در سطح معنی داری 5./. ?p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین برخی از شاخص های اساسی عملکرد ریوی(ظرفیت حیاتی سریع جریان بازدمی، حجم بازدم پر فشار در ثانیه اول ،اوج جریان بازدمی) پیش آزمون تا پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد، در حالی که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. (5./.> p) نتیجه گیری کلی: نتایج به دست آمده از این تحقیق موید نقش موثر تمرینات ایروبیک در بهبود شاخص های اساسی عملکرد ریوی(ظرفیت حیاتی سریع جریان بازدمی، حجم بازدم پر فشار در ثانیه اول ،اوج جریان بازدمی) بیماران زن مبتلا به ام اس است.

نام خانوادگی: محمودی نژاد نام: سلیمه شماره دانشجویی: 9035507 عنوان پایان نامه: مقایسه اثر یک جلسه فعالیت هوازی فزاینده در دو نوبت صبح و بعدازظهر بر برخی شاخص های خونی دختران ورزشکار. استاد راهنما: دکتر سعیدشاکریان استاد مشاور: دکتر مسعودنیکبخت درجه تحصیلی: کارشناسی ارشد رشته: تربیت بدنی دانشگاه: شهید چمران اهواز دانشکده: تربیت بدنی گروه: فیزیولوژی ورزشی تاریخ فارغ التحصیلی:مهرماه 1392 تعداد صفحات: 110 کلید واژ ه ها:فعالیت هوازی فزاینده،شاخص های خونی هدف :هدف تحقیق حاضر بررسیمقایسه اثر یک جلسه فعالیت هوازی فزاینده در دو نوبت صبح و بعدازظهر بر برخی شاخص های خونی دختران ورزشکارشهرستان ماهشهرمی باشد. روش ها : روشتحقیق تعداد 30نفر از ورزشکاران دختر شهرستان ماهشهر با دامنه ی سنی 25-18سال و به روش نمونه گیری در دسترس شرکت کردند. پس از سنجش متغیرهای مربوط به سن، قد و وزن، آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه تجربی قرار گرفتند. یک گروه در نوبت صبح ساعت (10-8 )و گروه دیگر در نوبت عصر ساعت (18-16)مبادرت به انجام فعالیت ورزشی (آزمون بروس) می نمود متغیرهای وابسته ی مورد ارزیابی نیز شامل گلبول-های سفید و قرمز، پلاکت ها، فیبرینوژن و زمان ترومبوپلاستین خون بود. پس از انجام پیش آزمون گروه های تحقیق، فعالیت هوازی فزاینده را انجام دادند و پس از 15دقیقه استراحت مجدداً از آنها خون گیری به منظور تعیین پس آزمون متغیرهای تحقیق به عمل آمد. هر دو گروه تجربی، فعالیت های خود را در یک روز انجام دادند. نتایج: جهت بررسی اثر متغیر مستقل بر متغیرهای وابسته تحقیق از آزمون t همبسته استفاده شد.به منظور بررسی تفاوت های بین گروهی(نوبت صبح و عصر) از آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه استفاده شد. سطح معناداری05/0p?درنظرگرفته شد. نتایج نشان دادیک جلسه فعالیت هوازی فزاینده در هر دو نوبت صبح و عصر موجب افزایش معنادار گلبول های سفید، پلاکت، فیبرینوژن و گلبول های قرمز خون وهمچنین کاهش معنادار زمان ترومبوپلاستین می گردد. نتیجه گیری کلی : نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان دادکه یک جلسه فعالیت هوازی فزاینده موجب افزایش معنادار میزان گلبول های سفید خون در نوبت عصر، در مقایسه با نوبت صبح و نیز کاهش معنادار زمان ترومبوپلاستین خون در نوبت صبح، در مقایسه با نوبت عصر گردید.

هدف از تحقیق حاضر بررسی شاخص های عملکردی ریه fev1,fvc,pef,mvv قبل و بعد از مصرف مکمل و رژیم غذایی حاوی ویتامین ث پس از شش هفته تمرینات هوازی در دانشجویان دختر تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز می باشد. برای این منظور طبق رضایت نامه و پرسشنامه هایی که در کلاس توزیع گردید و با توجه به سوالات مورد نظر در قالب رضایت نامه و پرسشنامه ای که از افراد به عمل آمده از میان75 دانشجوی دختر تربیت بدنی، 49 نفر به دلایل سطح آمادگی غیر یکسان، مواجهه با محیطهای آلاینده، داشتن سوابق بیماریهای جسمانی و تنفسی (نظیرآسم و غیره) داشتن ناهنجاریهای اسکلتی از شرکت در طرح پژوهش حذف و تعداد24 نفر برای شرکت در تحقیق پذیرفته شدند که از آنها تست اسپیرومتری توسط دستگاه اسپیرومترمتصل به کامپیوتر جهت ثبت شاخص های عملکرد ریهfev1)،fvc ،mvv و (pef گرفته شد. پس از ثبت اطلاعات اولیه مربوط به شاخص های ریوی و قد، وزن ، bmi و سن که میانگین آنها در گروه مکمل به ترتیب8/99±159/50سانتیمتر، 13/83±59/00 کیلوگرم، 5/01± 23/16 کیلوگرم بر متر مربع،0/88± 20/75سال و در گروه کنترل به ترتیب5/71±161/00سانتیمتر، 9/59± 59/50 کیلوگرم، 3/51± 23/67 کیلوگرم بر متر مربع،0/75 ± 20/29سال و در گروه رژیم غذایی به ترتیب6/59±157/00سانتیمتر، 9/91±61/42 کیلوگرم،23/01 58/4± کیلوگرم بر متر مربع، 0/99±21/13محاسبه شدو همچنین پس از شش هفته مصرف مکمل و رژیم غذایی حاوی ویتامین ث متعاقب شش هفته تمرین هوازی در مرحله پس آزمون شاخص های ریوی اندازه گیری شد. از آمار استنباطی آزمون مانوا برای مقایسه مقادیر شاخص های عملکرد ریوی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. میانگین و انحراف معیار شاخص fev1 از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه های مکمل به ترتیب0/28± 2/36و0/32±2/68لیتر, در گروه رژیم غذایی0/32 ±2/54و0/33±2/92ودر گروه کنترل 0/59 ±1/99و0/073±2/10می باشد. میانگین و انحراف معیار شاخص fvc از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه های مکمل به ترتیب 0/34±2/40و0/36±2/86لیتر, در گروه رژیم غذایی0/55 ±2/48و0/57±2/98 ودر گروه کنترل 0/30 ±2/42و0/25±2/67می باشد ,میانگین وانحراف معیار شاخص ،mvv از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه های مکمل به ترتیب 9/32 ±80/75و13/98±91/75لیتر, در گروه رژیم غذایی19/89 ±101/85و43/25±102/14 ودر گروه کنترل15/67 ±89/12و12/09±89/75لیتر می باشد و میانگین و انحراف معیار شاخصpef از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه های مکمل به ترتیب 0/96±5/02و0/66±5/29لیتر, در گروه رژیم غذایی1/47 ±5/39و1/44±5/72 ودر گروه کنترل 0/89 ±4/70و0/92±4/87 می باشد . در این تحقیق بین شاخص های fvc, pefوmvvوfev1 قبل وبعد ازآزمون درون همه گروهها( تمرین,مکمل ورژیم غذایی)افزایش معنی داری مشاهده شد, اما در شاخص های fvc, pefوmvv قبل و بعد از آزمون دربین هیچ گروهی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p>0/05). و فقط در شاخص fev1 ، افزایش معنی دار بین گروه کنترل و رژیم غذایی و گروه کنترل و مکمل دیده شد(p<0/05) .

روش ها : جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دخترفعال دانشگاه چمران اهواز بودند.تعداد15 دانشجوی دخترفعال با میانگین (سن 46/21¸قد 6/161سانتی متر¸وزن66/59کیلوگرم¸ودرصد چربی بدن04 /23درصد وvo2max30تا40میلی لیتر برکیلوگرم در دقیقه) داوطلبانه آمادگی خود راجهت شرکت در پژوهش اعلام کردند.شرکت کنندگان بیماری خاصی نداشتند وطی 2سال گذشته در فعالیت های ورزشی شرکت داشتندو2تا3جلسه در هفته تمرین انجام می دهند.افرادقبل از شروع آزمون¸طی یک جلسه با وسایل وشیوه اندازه گیری آشنا شدندهمچنین قد¸وزن¸درصد چربی بدن¸vo2maxآزمودنی ها اندازه گیری شد. وازآنها خواسته شد یک روز قبل از انجام تست از فعالیت شدیدوغذای چرب اجتناب کنند.آزمون ورزشی بین ساعت2-12صبح انجام شد.آزمودنی ها به حالت ناشتا به آزمایشگاه مراجعه کردند نتایج: شدت تمرین وفعالیت ورزشی همواره یکی از اصلی ترین عوامل موثردراکسایش چربی ها وکربوهیدراتها شناخته شده است.تغییر جهت استفاده از سوبسترا با افزایش شدت تمرین صورت می گیرد این موضوع در پژوهش حاضر نیز ثابت شده است.هنگامی که شدت کار از کم تا متوسط افزایش می یابد سرعت لیپولیز ومقدار جریان خون بافت چربی وجریان خون عضله افزایش می یابد که باعث افزایش دسترسی عضلات به اسید چرب می شود.این امر با افزایش مقادیر مطلق اکسیداسیون چربی همراه است.زمانی که شدت به مقدار بسیار زیادی افزایش می یابدسهم اکسیداسیون کربوهیدرات به طور برجسته ای افزایش می یابد.همراه با افزایش شدت تمرین مقدار اکسیژن مصرفی ودی اکسیدکربن دفعی پیوسته افزایش می یابندودر سه سطح اکسایش به طور معناداری متفاوت هستند اما نسبت تبادل تنفسی درسه سطح تفاوت معناداری ندارد

چکیده: زمینه و اهداف: هدف این تحقیق مقایسه اثر هشت هفته تمرینات هوازی تداومی و تناوبی بر شاخص های قند خون و نیمرخ لیپیدهای پلاسمای خون مردان دیابتی نوع 2 شهر اهواز بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 30 مرد (47/3±2/45سال) مبتلا به دیابت نوع 2 پس از غربالگری به صورت تصادفی در سه گروه 10 نفره (تمرینات هوازی تداومی، تمرینات هوازی تناوبی و گروه کنترل) قرار داده شدند. گروه های تمرینی، تمرینات خود به مدت هشت هفته، یک روز در میان انجام دادند. گروه هوازی با شدت 60 درصد ضربان قلب ذخیره و گروه تناوبی با شدت 80 درصد ضربان قلب ذخیره به تمرین پرداختند. گروه کنترل در طول این دوره از فعالیت ورزشی منع شدند. قند خون ، فروکتوزآمین هموگلوبین گلیکوزیله و پروفایل لیپیدی( تری گلیسیرید، لیپوپروتئین کم چگال و لیپوپروتئین پر چگال) قبل و بعد از هشت هفته اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی زوجی و تحلیل واریانس یک طرفه با سطح معنی داری 05/0? p استفاده شد. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد که کاهش معنی دار آماری در fbs، hba1c، فروکتوزآمین ،ldl و افزایش معنی داری در hdl پس از هشت هفته تمرینات هوازی تداومی و تناوبی وجود داشت(05/0? p). همچنین کاهش معنی داری fbs، hba1c فروکتوزآمین و tg وافزایش معنی داری در hdlپلاسما پس از 8هفته تمرین تناوبی دیده شد. دیده شد(05/0? p). در گروه کنترل هیچ تغییر معنی داری در فاکتورهای مورد بررسی مشاهده نشد (05/0< p). نتیجه گیری: تمرینات هوازی تداومی و تناوبی روشهای موثری در کنترل گلیسمیک و بهبود پروفایل لیپیدی در دیابت نوع 2 می باشند. اما تمرینات هوازی تناوبی تغییرات بارزترو بهتری نسبت به تمرینات هوازی تداومی داشتند

هدف تحقیق حاضر،توضیف آمادگی جسمانی و روانی ورزشکاران پسر والیبالیست شهر بندر ترکمن وهمچنین بررسی ارتباط بین آمادگی روانی وجسمانی ورزشکاران بود.به این منظور 12 ورزشکار با میانگین قد 3.8±191 و میانگین وزن 3.2±83.66 و میانگین سن 2.7±23.75 حاضر در تمرینات تیم والیبال شهر بندر ترکمن در لیگ دسته یک کشور(1392-1391)،به طور هدفمند انتخاب شدند.از ویژگی های فیزیولوژیکی:توان هوازی،توان بی هوازی بی لاکتیک،توان بی هوازی بالاکتیک،قدرت عضلانی بالا تنه،قدرت عضلانی پایین تنه،سرعت،چابکی،استقامت عضلانی شکم،استقامت عضلانی کمربندشانه ای،توان عضلانی پاهاو انعطاف پذیری و از ویژگی های روانی،6 فاکتور:اعتماد به نفس،انگیزش،تمرکز،هدف چینی،تصویرسازی ذهنی و کنترل حالات روانی با استفاده از پرسشنامه ((sasy-psych اندازه گیری شدند.برای تجزیه وتحلیل آماری داده ها از آزمون های آماری ضریب همبستگی، وz فیشر در سطح معنا داری (p?0.05) استفاده شد.میانگین و انحراف استاندارد رکوردهای کسب شده توسط ورزشکاران پسر والیبالیست عبارتند از:حداکثر اکسیژن مصرفی=4.47±45.02 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در دقیقه،توان بی هوازی بی لاکتیک =8.29±36.97 وات بر کیلوگرم،توان بی هوازی بالاکتیک =6.88±36.53 وات بر کیلوگرم،قدرت عضلانی بالاتنه =.0.24±1.07 وزن بدن/وزنه،قدرت عضلانی پاها=0.173±238 سانتی متر و انعطاف پذیری =8.32±37 سانتی متر بود.همچنین یافته های پژوهش نشان دادکه بین آمادگی روانی و جسمانی ورزشکاران ارتباط معناداری وجود ندارد.

زمینه و اهداف تحقیق : هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات قدرتی بر درصد چربی بدن و برخی شاخص های التهابی خون مردان دیابتی نوع 2 شهر اهواز است. مواد و روش ها: در این مطالعه 20 مرد (46 سال) مبتلا به دیابت نوع 2 پس از غربالگری به صورت تصادفی در 2 گروه 10 نفره (تمرینات قدرتی و گروه کنترل) قرار داده شدند. گروه تمرینی برنامه تمرینی را به مدت هشت هفته، 3 جلسه در هفته با شدت 70-30 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. گروه کنترل در طول این دوره از فعالیت ورزشی منع شدند. درصد چربی بدن و شاخص های التهابی (اینترلوکین-6، پروتئین واکنشیc و فاکتور نکروز دهنده ی تومور آلفا) قبل و بعد از هشت هفته اندازه گیری شد. جهت تجزیه تحلیل داده ها از آزمون تی زوجی و تی مستقل با سطح معنی داری 05/0 ?p استفاده شد. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد که کاهش معنی دار در tnf-? ، crp و pbfپس از هشت هفته تمرینات قدرتی وجود داشت (05/0 ?p ). در گروه کنترل هیچ تغییر معنی داری در فاکتورهای مورد بررسی مشاهده نشد(05/0 <p )

حفظ تعادل برای اجرای موفقیت آمیز بسیاری از فعالیت های روزمره ما حیاتی است. از طرفی کودکان اتیسم به دلایل بالینی ناشی از اختلال طیف اتیسم، تعادل ضعیفی دارند. لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه تأثیر مداخله تمرینات تعادلی پیشرونده همچنین نقش اطلاعات حسی در کنترل وضعیت قامت کودکان سالم و اتیسم است. مطالعه حاضر از جمله تحقیقات مقطعی- مقایسه ای است و آزمودنی های آن را 20 کودک اتیسم و 20 کودک سالم که بترتیب در دو گروه تمرینی و کنترل مورد مطالعه قرار گرفته اند. پارامترهای مرکز فشار هر آزمودنی پس از مداخله تمرینات تعادلی طی 3 کوشش 30 ثانیه ای در چهار شرایط مختلف حسی (چشم باز/سطح سخت، چشم باز/سطح نرم، چشم بسته/سطح سخت و چشم بسته/ سطح نرم) در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از فورس پلت فورم اندازه گیری شد. بعد از بررسی نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کلموگراف اسمیرنوف و برابری واریانس ها با آزمون لون، داده ها به روش تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل واریانس یکراهه در متن مانوا تحلیل شد. با توجه به تجزیه و تحلیل های آماری، تفاوت معنی داری بین کودکان سالم و کودکان اتیسم در همه شرایط مشاهده شد. بهبودی پس از مداخله تمرین صورت گرفته و همچنین حذف بینایی و اطلاعات حس عمقی کف پایی منجر به افزایش نوسان در دو گروه شد که این افزایش در کودکان اتیسم نسبت به کودکان سالم بیشتر بود. نتایج بیانگر اهمیت اطلاعات بینایی و حس عمقی کف پا در کنترل وضعیت قامت است و از آنجایی که کودکان اتیسم بدلیل اختلال تأخیر رشدی و یا مشکلاتی در ساختار اعصاب مرکزی، نوسانات وضعیتی بیشتری دارند. بنابراین تمرینات تعادلی پیشرونده می توانند باعث بهبود این نوسانات گردد.

مقدمه:crp ، il-6 و tnf-? شاخص های حساس التهاب سیستمیک هستند که افزایش آنها همواره با افزایش خطر بیماری های مختلف همراه است. هدف از این مطالعه مقایسه شدت های مختلف یک جلسه فعالیت ترکیبی بر میزان crp، il-6 و tnf-? در مردان فعال است. روش شناسی: در این تحقیق 10 مرد فعال (15/1±3/20سال ) با شاخص توده بدنی (73/1±88/21 کیلوگرم بر متر مربع) به طور داوطلب با دارا بودن شرایط لازم شرکت کردند. هریک از شرکت کنندگان فعالیت ترکیبی (ابتدا بخش هوازی سپس مقاومتی) را در سه شدت کم، متوسط و زیاد انجام دادند برای مقایسه شدت های مختلف فعالیت ترکیبی، مرحله هوازی فعالیت به شکل دویدن روی تردمیل با سرعت 8، 6/9 و2/11 کیلومتر بر ساعت و هزینه مشابه 300 کیلوکالری و مرحله مقاومتی بر اساس 45 ،65 و 85 درصد حداکثر قدرت بیشینه در شش حرکت یکسان سازی شد نمونه گیری خون قبل، بلافاصله بعد و 24 ساعت بعد از هر جلسه فعالیت انجام شد. یافته ها:. مقادیر crp، il-6 ، tnf-? ، گلوکز، و پروتئین تام پلاسما، بلافاصله بعد و 24 ساعت بعد از فعالیت ترکیبی در شدت های مختلف در مقایسه با قبل از فعالیت افزایش معنی داری نداشت(05/0<p). با وجود این اسید لاکتیک بلافاصله بعد از فعالیت نسبت به قبل و 24 ساعت بعد از فعالیت در سه شدت افزایش معنی داری داشت(05/0>p). نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که شدت های مختلف فعالیت ترکیبی با برابر سازی هزینه انرژی تا 300 کیلو کالری در بخش هوازی و همسان سازی بار کار در بخش مقاومتی بر میزان crp، il-6 و tnf-? مردان فعال تاثیر چندانی ندارد.

مقدمه: هدف از این تحقیق مقایسه شدت های مختلف فعالیت هوازی حاد بر غلظت ویسفاتین در مردان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش ها: تعداد 10 آزمودنی مبتلا به دیابت نوع دو (میانگین±انحراف معیار؛ سن، 6/3±6/52 سال ؛ قد، 7/6± 3/171 سانتی متر؛ وزن 7/4±58/87 کیلو گرم) در تحقیق حاضر شرکت کردند. در جلسه اول سنجش های آنتروپومتریکی، ترکیب بدنی و حداکثر اکسیژن مصرفی(vo2peak) آزمودنی ها اندازه گیری شد. در جلسات دوم تا چهارم آزمودنی ها پس از حداقل 10 ساعت ناشتایی در یک طرح متقاطع با سه شدت %40 ، %60 و %80 حداکثر اکسیژن مصرفی، طی سه جلسه به فاصله یک هفته روی تردمیل دویدند. هزینه انرژی هر جلسه فعالیت 300 کیلو کالری بود. نمونه خونی قبل از فعالیت، بلافاصله و 24 ساعت پس از هر شدت فعالیت برای اندازه گیری ویسفاتین، گلوکز و انسولین جمع آوری شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که سطوح ویسفاتین، گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین (homa-ir) بلافاصله بعد و 24 ساعت بعد از فعالیت در شدت های مختلف در مقایسه با قبل از فعالیت تفاوت معنی داری ندارد (05/0< p). بعلاوه، هیچ تفاوت معنی داری بین ویسفاتین، گلوکز، انسولین و homa-ir بلافاصله بعد و 24 ساعت بعد از فعالیت در شدت های مختلف وجود ندارد (05/0< p). همچنین نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین ویسفاتین و انسولین در شدت های مختلف فعالیت ارتباط معنی داری وجود داشت (05/0> p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاضر می توان نتیجه گیری کرد فعالیت هوازی حاد با شدت های مختلف و هزینه انرژی 300 کیلو کالری در افراد دیابتی نوع دو سطوح ویسفاتین را تغییر نخواهد داد.

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 10 جلسه تمرین سرعتی اینتروال بر اکسایش چربی و حداکثر اکسیژن مصرفی در زنان تمرین کرده می باشد. به همین منظور تعداد 20 نفر از زنان شهرستان شادگان که حداقل دوبار در هفته فعالیت تفریحی داشتن با میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 22/37 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه، سن 20/22 سال، قد90/159 سانتی مترو وزن 40/55 کیلوگرم بصورت داوطلبانه در مطالعه حضور یافتند و بصورت تصادفی در دو گروه کنترل (n=10) و گروه تمرینی (n=10) قرار گرفتند. که پس از آشنایی با نحوه ی انجام پیش آزمون و پس آزمون بر روی نوار گردان و استفاده از ماسک تنفسی، آزمودنی ها فعالیت فزاینده را روی نوارگردان انجام دادند. تبادل گازهای تنفسی فعالیت ثبت شد و مقادیر اکسیداسیون چربی با استفاده از معادلات عنصرسنجی محاسبه گردیدپس از آن گروه تمرینی، تمرینات خود را برای 10 جلسه بصورت یک روز در میان انجام دادند که بصورت 30 ثانیه دوی سرعتی با بیش از 90 % حداکثر ضربان قلب و 30 ثانیه استراحت بعد از آن انجام گرفت که تعداد دورها از 4 دور در جلسه اول به 8 دور در جلسه دهم افزایش یافت . برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون t و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین اکسایش چربی (14/1 گرم در دقیقه در مقابل 54/1 گرم در دقیقه، p?0.05) و حداکثر اکسیژن مصرفی (22/37 در مقابل 80/43 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه ، p?0.05) به ترتیب در پیش آزمون در مقایسه با پس آزمون بطور معناداری در گروه تمرینی تفاوت داشته است در صورتی که در گروه تمرینی هیچ تفاوت معنی داری وجود نداشت. از یافته های این پژوهش چنین نتیجه گیری می شود که به طور خلاصه، 10 جلسه از تمرینات سرعتی اینتروال یک محرک کوتاه مدت برای بهبود اکسیداسیون چربی کل بدن و افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی ارائه کرده است.

چکیده: زمینه و اهداف: هدف این تحقیق مقایسه سه شدت فعالیت حاد هوازی بر غلظت رزیستین، گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: 9 آزمودنی مبتلا به دیابت نوع 2 (میانگین±انحراف معیار؛ سن، 6/3±6/52 سال ؛ قد، 7/6± 3/171 سانتی متر؛ وزن 7/4±58/87 کیلو گرم) در تحقیق حاضر شرکت کردند. در یک جلسه ابتدا سنجش های آنتروپومتریکی و ترکیب بدنی و همچنین اوج اکسیژن مصرفی(vo2peak) آزمودنی ها از طریق آزمون تعدیل شده بروس اندازه گیری شد. آزمودنی ها پس از حداقل 10 ساعت ناشتایی در یک طرح متقاطع با سه شدت %40 ، %60 و %80 اوج اکسیژن مصرفی طی سه جلسه در معرض آزمون دویدن روی تردمیل قرار گرفتند. به منظور تعیین تأثیر شدت فعالیت، هزینه انرژی هر جلسه فعالیت ورزشی در شدت های مختلف برابر با 3?? کیلوکالری در نظر گرفته شد که به طور غیرمستقیم توسط گازآنالیزر برای هر آزمودنی اندازه گیری شد. نمونه خونی قبل از فعالیت، بلافاصله و 24 ساعت پس از هر شدت فعالیت برای اندازه گیری رزیستین، گلوکز و انسولین مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس درون گروهی دو راهه با اندازه گیری مکرر و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق تفاوت معنی داری را در مقدار رزیستین بین شدت های مختلف فعالیت، زمان نمونه گیری و تعامل بین شدت و زمان نمونه گیری، نشان نداد (p>0.05). همچنین تفاوت معنی داری در مقدار گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین در شدت، زمان نمونه گیری و تعامل بین این دو، یافت نشد (p>0.05). بین رزیستین و سایر فاکتور های تحقیق در همه زمان های نمونه گیری ارتباط معنی داری وجود نداشت (p>0.05). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاضر می توان نتیجه گیری کرد که فعالیت حاد با شدت های مختلف بر روی رزیستین سرم افراد مبتلا به دیابت نوع دو تأثیری ندارد، که این نتایج ممکن است به دلیل ثابت بودن هزینه انرژی در هر جلسه از فعالیت باشد.

زمینه و اهداف:هدف از این تحقیق تاثیر مقایسه یک جلسه ورزش هوازی و مقاومتی بر کنترل قند خون زنان یائسه غیر ورزشکار مبتلا به دیابت نوع 2 شهرستان دزفول بود. مواد وروش ها: در این مطالعه تجربی به طور تصادفی از بین 100 زن بیمار دیابتی داوطلب واجد شرایط شرکت در آزمون 12 نفر زن دیابتی غیر فعال( بدون سابقه فعالیت بدنی منظم ،بیماری خاص )که از دارو برای درمان استفاده می کنند با دامنه سنی50 تا 65 سال که دارای قند خون ناشتای بالا و به تجویز پزشک داروی ضد دیابت مصرف می کردند انتخاب شدند پس از توضیح هدف، فواید و خظرات احتمالی طرح آزمایش برای آزمودنی ها، فرم رضایتنامه توسط آنها قبل از انجام کار تکمیل گردید جلسات تمرین به صورت2جلسه مجزا با فاصله یک هفته ازهم باتمرینات مقاومتی و هوازی درحدبیشینه و زیر بیشینه طراحی شده بودند، آزمودنی ها در صبح روز آزمایش از ساعت 8 تا 10 صبح، ناشتا جهت اندازه گیری ترکیب بدنی به آزمایشگاه (شهرستان دزفول) مراجعه کردندنمونه گیری خونی قبل از ورزش در حالت ناشتا‏ و دو ساعت پس از ناشتا و بلافاصله پس از ورزش و 24 ساعت پس ازفعالیت در حالت ناشتا و دو ساعت پس از ناشتا ازآزمودنیها گرفته می شود یافته های تحقیق ابتدا توسط جدول و نمودار بصورت توصیفی ارائه شده و سپس فرضیه های تحقیق با استفاده از آمار استنباطی، آزمون آماری تی همبسته در سطح معنی داری 05/0?pمورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت و نتایج به صورت توصیفی و آماری بیان می شود. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد که قند ناشتا در گروه هوازی پس از یک جلسه تغییری نکرده ولی قند دوساعته در گروه هوازی کاهش معنی داری داشته و قند بلافاصله بعد ورزش با قند قبل ورزش (قند دوساعته) در گروه هوازی کاهش معناداری داشته ودر گروه مقاومتی قندناشتا پس از یک جلسه ورزش تغییر معناداری وجود ندارد و بین قند بلافاصله بعد ورزش و قند قبل ورزش (قند دوساعته)تفاوت معناداری وجود ندارد و بین قد دوساعته هم تفاوت معناداری قبل و بعد یک جلسه ورزش مقاومتی وجود ندارد پس اختلاف معناداری میان گروه های تمرین هوازی و مقاومتی در مورد متغیر های تحقیق وجود ندارد نتیجه گیری:یک جلسه ورزش هوازی در مقایسه با ورزش مقاومتی تفاوت معناداری در کاهش قند و کنترل گلیسمیک در دیابت نوع 2 ندارد.

هدف از تحقیق حاضر تعیین چگالی بدن به روش های شاخص توده بدن، اسکین فولد، بیوالکتریکال امپدنس و هیدروستاتیک در مردان ورزشکار رشته های کشتی، ژیمناستیک و شنا شهرستان اهواز بود. روش انجام تحقیق حاضر به روش نیمه تجربی و از نوع کاربردی می باشد. بدین منظور 75 مرد ورزشکار (25نفر کشتی، 25 نفر ژیمناست و25 نفر شنا) به صورت تصادفی انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل آماری با روش های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی همبسته وsee وte انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تنها روش اسکین فولد لوهمن2 در جامعه ژیمناستیک با روش معیار اختلاف معنی داری نداشت (068/0p=،952r=?/،0066/0see=،0069/0te=). همچنین اختلاف معنی داری میان روش بیوالکتریکال امپدنس و روش معیار در سه گروه یافت نشد. میان روش شاخص توده بدن و روش معیار نیز در سه گروه اختلاف معنی داری وجود داشت. یافته ها نشان می دهد که بیوالکتریکال امپدنس در سه گروه ورزشی و اسکین فولد لوهمن2 در ورزشکاران ژیمناستیک روش های مناسب تری هستند.

هدف:تحقیق حاضر به منظور بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت هوازی فزاینده بر سطح هموسیستئین و crp ورزشکاران دو رشته فوتبال وپرورش اندام شهرستان اهواز طرح گردید.مواد و روش ها: 30 آزمودنی در 3 گروه ،10 نفر فوتبالیست (سن23/20±1/75؛ شاخص توده بدن23/24±1/64؛ حداکثر اکسیژن مصرفی50/32±4/5) و10 نفر پرورش اندام کار (سن24/7±2/4؛ شاخص توده بدن24/46±3/68؛ حداکثر اکسیژن مصرفی42/39±5/65) و 10 نفر به عنوان کنترل (سن25/8±33؛ شاخص توده بدن29/23±5/63؛ حداکثر اکسیژن مصرفی28/3±5/68) در تحقیق شرکت کردند. برای ارزیابی سطح هموسیستئین و crp نمونه خونی در پیش آزمون در حالت ناشتا و پس آزمون بلافاصله پس اجرای تست فزاینده بروس برداشته شد. تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات خام از نرم افزار 19spss و سطح معنی داری برای تمام روش های آماری در سطح احتمال (p<0.05) (دو سویه) در نظر گرفته شد. یافته ها:یافته ها نشان داد، از قبل تا بعد از یک جلسه فعالیت هوازی فزاینده سطوح هموسیستئین و crp گروه فوتبال و کنترل و سطوح هموسیستئین گروه پرورش اندام افزایش یافت اما معنی داری نبود. ولی در سطح crp گروه پرورش اندام افزایش معنادار مشاهده گردید.و همچنین بین هموسیستئین و crp با آمادگی قلبی ریوی دو گروه ورزشی ارتباط معنادار منفی وجود داشت. بحث ونتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد تمرینات عادی بیشتر پرورش اندام کاران همراه با افزایش سطوحcrp و هموسیستئین بعد از فعالیت حاد می شود، لذا استفاده از یک پروتکل هوازی در کنار تمرینات تخصصی پرورش اندام کاران ودیگر ورزشکاران ضروری به نظر می رسد.

هدف از این پژوهش مقایسه اثر 6 هفته تمرینات منتخب کششی ایستا و پویا بر توان انفجاری‚ چابکی و انعطاف پذیری دانش آموزان پسر ششم ابتدایی شهر اهواز می باشد. بدین منظور تعداد 54 نفر دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب شده و در سه گروه 4 نفری قرار گرفتند. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. ابزار پژوهش شامل فرم رضایت نامه، زمان سنج)کرنومتر(، تخته ی انعطاف پذیری ، متر نواری و فرم ثبت اطلاعات بود. روش کار بدین گونه بود که میزان چابکی، انعطاف پذیری و توان انفجاری آزمودنی ها قبل از اجرای تمرینات اندازه گیری و ثبت شد. سپس هر گروه به مدت 6 هفته )هر هفته 0 جلسه( پس از 03 الی 4 دقیقه گرم کردن ملایم در روش تمرینی خود )کششی ایستا، کششی پویا( شرکت کردند. یک گروه نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد که هیچ نوع پروتکل تمرینی اجرا نکردند. پس از پایان تمرینات پس آزمونی جهت اندازه گیری چابکی، انعطاف پذیری و توان انفجاری به عمل آمد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری t- استودنت زوجی و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری) ?.0.0 p ( تحلیل شدند. نتایج نشان داد که تمرینات کششی ایستا و پویا بر چابکی، انعطاف پذیری و توان انفجاری اثر داشته و باعث افزایش رکوردها نسبت به قبل از تمرین و هم چنین گروه شاهد شده است و با توجه به نتایج تحلیل کوواریانس این تفاوت ها معنی دار بوده اند. اما بین گروه های تمرینی کششی پویا و ایستا و هم چنین گروه کنترل در چابکی، انعطاف پذری و توان انفجاری تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

این پایان نامه با هدف مقایسه میزان سطوح هموسیستئین و لیپوپروتئین a در مردان میانسال تمرین کرده و تمرین نکرده انجام گردید. تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد تفاوت میانگین های متغیر هموسیستئین در بین گروه ها معنادار نبود ولی میانگین لیپوپروتئین a در گروه فعال به طور معناداری کمتر از گروه غیر فعال بود. هم چنین نتایج تحقیق حاضر نشان داد که ارتباط معنی داری بین مقدار حداکثر اکسیژن مصرفی (vo2max) و میزان هموسیستئین در افراد تمرین کرده و تمرین نکرده وجود ندارد ولی بین vo2max و میزان لیپوپروتئینa افراد تمرین کرده و تمرین نکرده ارتباط معنی داری وجود دارد.

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات پلایومتریک بر تعادل، سرعت عکس العمل و قدرت انفجاری در دانش آموزان والیبالیست پسر بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را 100 نفر از دانش آموزان والیبایست پسر مقطع متوسطه شهر اندیمشک با میانگین سنی 75/13 سال، قد 83/172 سانتی متر و وزن 875/58 کیلوگرم تشکیل داده است. از بین آنها 24 نفر به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه12 نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی که تمرینات پلایومتریک را به مدت هشت هفته(سه جلسه در هفته) و هرجلسه 45-60 دقیقه تمرین می کردند و گروه کنترل که به تمرینات عادی والیبال می پرداختند. ابتدا با استفاده از آزمون های تعادل ایستا , پویا و همچنین آزمون های سرعت عکس العمل و پرش سارجنت از آزمودنی ها پیش آزمون به عمل آمد. بعد از 24 جلسه انجام تمرینات پلایومتریک توسط گروه تجربی, از آزمودنی ها ی هر دو گروه در موارد یاد شده پس آزمون به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف برای نرمال بودن داده ها , از آزمون t وابسته برای مقایسه میانگین پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی و از آزمون t مستقل برای همسانی متغیرهای آنتروپومتری و تاثیر این متغیرها بر متغیرهای وابسته, همچنین از آزمون کوواریانس برای مقایسه گروه تجربی و کنترل استفاده گردید. یافته ها:تمرینات پلایومتریک به طور معنادار باعث افزایش تعادل ایستا و پویا و قدرت انفجاری پاها گردید.نتایج تحقیق نشان داد که تمرینات پلایومتریک بر افزایش تعادل و قدرت انفجاری پاها تاثیر معنی داری داشت(.(p<0/05اما این تفاوت در سرعت عکس العمل معنی دار نبود(p>0/05). کلیدواژه ها: تمرینات پلایومتریک، تعادل، سرعت عکس العمل، قدرت انفجاری

زمینه و هدف: کنترل مناسب قند خون در بیماران دیابتی منجر به کاهش بروز عوارض دیابت می شود. بنابراین تمام تلاش ها در جهت کاهش سطح hba1c سوق داده می شود. مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرین اینتروال هوازی بر hba1c و شاخص مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو صورت گرفت. روش بررسی: آزمودنی ها در این پژوهش به صورت تصادفی به دو گروه تجربی(15 نفر) و گروه کنترل(15 نفر) تقسیم بندی شدند. نمونه های خونی در حالت ناشتا از همه آزمودنی ها گرفته شد. برنامه تمرین اینتروال هوازی شامل رکاب زدن روی دوچرخه کارسنج به مدت 8 هفته انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از هشت هفته تمرین اینتروال هوازی، اثری معنی دار نداشت. ولی اثر معنی داری بر شاخص مقاومت به انسولین داشت. تفاوت معنی داری بین hba1c گروه تجربی و شاهد مشاهده نشد ولی بین مقاومت به انسولین تفاوت معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تمرین اینتروال هوازی با شدت فزاینده بر انسولین سرم و شاخص مقاومت به انسولین تاثیر معنی داری دارد و میزان hba1c و گلوکز خون ناشتا زنان دیابتی نوع دو تاثیر چندانی ندارد که احتمالا نشان دهنده اهمیت مدت فعالیت نسبت به شدت فعالیت باشد.

هدف از این مطالعه، مقایسه شاخص های توان بی هوازی (اوج توان، میانگین توان، حداقل توان و شاخص خستگی) و میزان لاکتات دانشجویان دختر و پسر رشته تربیت¬بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز بود. به همین منظور 12 دانشجوی پسر با میانگین سن 12/1 ± 63/22، وزن 76/6 ± 42/71، قد 9/6 ± 9/175، شاخص توده بدن 26/1± 03/22 و 14 دانشجوی دختر با میانگین سن 19/1± 76/22، وزن 82/7 ± 62/60، قد 75/6 ± 9/163، شاخص توده بدن 56/1 ± 4/22 انتخاب شدند. از آزمون وینگیت برای اندازه گیری شاخص¬های توان بی هوازی( اوج توان، میانگین توان، حداقل توان و شاخص خستگی) استفاده شد. همچنین میزان لاکتات خون دانشجویان در حالت استراحت، بلافاصله و 5 دقیقه پس از آزمون با دستگاه لاکتومتر تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss و به کمک آزمون تی مستقل برای شاخص های توان بی¬هوازی و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر برای لاکتات خون انجام شد. هم چنین سطح معنی داری برای تمام روش های آماری در سطح احتمال 05/ 0? ? در نظر گرفته شد. یافته ها تفاوت معناداری را در اوج توان و میانگین توان بین دختران و پسران نشان داد. اما در حداقل توان دانشجویان دختر و پسر تفاوتی نشان داده نشد. شاخص خستگی در دختران اندکی بالاتر بود ولی این تفاوت معنادار نبود. میزان لاکتات خون بلافاصله پس از آزمون تفاوتی را در دو گروه نشان نداد ولی 5 دقیقه پس از آزمون میزان لاکتات دانشجویان دختر اندکی بالاتر بود ولی این تفاوت معنادار نبود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که عامل جنسیت می تواند یکی از عوامل تأثیرگذار بر توان بی هوازی باشد. و همچنین سهم منابع انرژی بی هوازی طی آزمون بی هوازی وینگیت در زنان و مردان ممکن است متفاوت باشد.

مقدمه: علی رغم ارتباط مثبت بین التهاب و مقاومت به انسولین، نشان داده شده است که تمرینات ورزشی با کاهش فاکتورهای التهابی سبب بهبود مقاومت به انسولین می شود، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیرهشت هفته تمرین اینتروال هوازی بر سطوح آدیپونکتین پلاسما، نیمرخ لیپیدی و hs-crp زنان دیابتی نوع دو انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 18 زن مبتلا به دیابت نوع دو شهر اهواز به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10n=) و کنترل (8n=) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته به تمرین اینتروال هوازی، رکاب زدن روی دوچرخه کارسنج با شدت 65 تا 80 درصد حداکثر توان پا پرداختند. نمونه های خون جهت اندازه گیری سطوح سرمی آدیپونکتین و hs-crp به روش الایزا و نیمرخ لیپیدی به روش بیوشیمی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تهیه شد. یافته ها: تحلیل های آماری نشان داد پس از هشت هفته تمرین اینتروال هوازی سطوح پلاسمایی آدیپونکتین، نیمرخ لیپیدی و hs-crp در گروه تجربی درمقایسه با گروه کنترل تغییر معنی داری پیدا نکرد ( 05/0<p). نتیجه گیری: نتایج حاکی از این است که انجام هشت هفته تمرین اینتروال هوازی سه جلسه در هفته و با شدت 65 تا 80 درصد حداکثر توان پا صرف نظر از بهبود مقاومت به انسولین اثری بر سطوح آدیپونکتین پلاسما، نیمرخ لیپیدی و hs-crp زنان دیابتی نوع دو ندارد.

مقدمه : هدف از این تحقیق مقایسه اثر تمرین هوازی حاد در سه نوبت (صبح ،عصر،شب) بر میزان غلظت کورتیزول سرم خون در دانشجویان دختر غیر فعال بود . روش ها: تعداد 12 آزمودنی (میانگین ± انحراف معیار سن 02/2 ± 26/23 سال ، قد 92/3 ± 49/164 سانتیمتر ، وزن 6/5 ± 8/58 کیلوگرم ) در تحقیق حاضر شرکت کردند .در ابتدا سنجش های انتروپومتریکی آزمودنی ها گرفته شد سپس در یک طرح متقاطع ، در طی سه جلسه به فاصله سه روز آزمون بروس اصلاح شده را اجرا کردند . آزمون در سه مقطع زمانی صبح ساعت 07:30، عصر ساعت 16:00 وشب ساعت 21:30 برگزار شد نمونه های خونی قبل و بلافاصله پس از آزمون اخذ و اندازه گیری شد . یافته ها : نتایج تحقیق نشان داد که سطوح کورتیزول قبل و بعد از آزمون تغییر معنا داری را داشته است (05/0(p< همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه نشان داد که بین غلظت کورتیزول در سه نوبت (صبح ،عصر ،شب ) تفاوت معنا داری وجود دارد نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تمرین هوازی حاد در سه نوبت صبح ، عصرو شب میزان غلظت کورتیزول سرم خون را تغییر و باعث کاهش آن گردیده و این تغییرات در صبح و عصر نسبت به شب هنگام بیشتر بوده است .

هدف تحقیق: هدف از این پژوهش عبارت است از بررسی تاثیر شش هفته فعالیت ایروبیک استپ بر لیپیدهای سرمی پلاسما ودرصد چربی زیر پوستی زنان دارای اضافه وزن می باشد. روش تحقیق:24 آزمودنی به طور تصادفی به دو گروه کنترل (10نفر) و تجربی (14نفر) با رنج سنی30-20سال و bmi بین 25تا30 تقسیم شدند.گروه تجربی به مدت شش هفته،هفته ای سه جلسه و هر جلسه به مدت 70دقیقه با شدت 60تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه به فعالیت پرداختند.گروه کنترل در این مدت فعالیت بدنی نداشتند.قبل و بعد از شش هفته از هر دو گروه اندازه گیری نیمرخ لیپیدی ودرصد چربی زیر پوستی به عمل آمد.برای توصیف آماری داده ها از میانگین و انحراف معیار و برای تحلیل استنباطی داده هااز آزمون تی همبسته وبرای مقایسه بین گروهی از آزمون تحلیل کوواریانس ونرم افزارspss.17 استفاده شد. برای بررسی ارتباط پارامترهای تحقیق با یکدیگر از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد.سطح معناداری برای تمام تحلیل های آماری05/0p? در نظر گرفته شد. یافته ها:شش هفته فعالیت هوازی کاهش معنادار در کلسترول تام،ldl-c ودرصد چربی زیر پوستی شد.ولی باعث تغییرات معنادار در hdl-c و vldl-c نشد.هیچ ارتباط معنی داری بین لیپیدهای سرمی و درصد چربی زیر پوستی مشاهده نشد. نتیجه گیری:درمجموع یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد، که شش هفته تمرین هوازی می تواند اثرات مفیدی بر برخی شاخص های خطر ساز قلبی-عروقی داشته باشد و نمیتوان از طریق اندازه گیری چربی زیر پوستی به مقادیر چربی خون دست یافت

هدف اصلی این تحقیق" مقایسه اثر چند روش کششی گرم کردن بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی کاراته کاران نخبه استان فارس " بود. روش تحقیق ‹‹ نیمه تجربی›› از نظر زمان حال نگر و از نظر هدف جزء تحقیقات کاربردی بود. با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته داده های مرتبط با ویژگی های فردی و سابقه فعالیت و آسیب آزمودنی ها جمع آوری شد. جامعه آماری تحقیق شامل 72 نفر از کاراته کاران مرد نخبه استان فارس بود. نمونه آماری تحقیق تعداد 18 نفر بود که بر اساس ویژگی های جمع آوری شده توسط پرسش نامه انتخاب شدند. از آمار توصیفی برای توصیف یافته ها با استفاده از جدول و نمودار و برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون فریدمن و آزمون ویلکاکسون استفاده شد. جهت انجام تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزارهایexcel و spss نسخه 11.5 استفاده شد. متغیر های تحقیق به دو دسته شامل متغیرهای مستقل ( کشش ایستا، پویا و ترکیبی) و متغیرهای وابسته ( چابکی، انعطاف پذیری و سرعت عکس العمل ) تقسیم شدند. آزمودنی ها در روزهای مختلف هفته در هر یک از آزمون های چابکی، انعطاف پذیری و سرعت عکس العمل ابتدا بدون گرم کردن شرکت و نمره آنها ثبت می شد؛ سپس با گرم کردن ایستا، پویا و چابکی مجدداً همین آزمونها از آنان به عمل می آمد. آزمون فرضیه های تحقیق در سطح 05/0>p نشان داد: روش های گرم کردن کششی ایستا ، پویا و ترکیبی بر چابکی و سرعت عکس العمل و انعطاف پذیری کاراته کاران استان فارس تأثیر معنی داری دارد. همچنین روش های گرم کردن کششی ایستا ، پویا و ترکیبی برعوامل آمادگی جسمانی کاراته کاران استان فارس تأثیر معنی داری دارد. مضافاً اینکه بین روش های گرم کردن کششی ایستا ، پویا و ترکیبی بر چابکی،سرعت عکس العمل و انعطاف پذیری کاراته کاران استان فارس اختلاف معنی داری وجود دارد. به طوری که مشاهده شد تمرینات کششی ترکیبی بیشترین تاثیر را داشت و تمرینات کششی پویا در جایگاه دوم و تمرینات کششی ایستا تاثیر کمتری را نشان داد.

هدف این تحقیق بررسی و مقایسه ی اثر تمرینات هوازی دو هفته ای با هشت هفته ای بر سطوح انسولین و گلوکز پلاسما و حساسیت به انسولین در مردان چاق بود. به این منظور تعداد 25 نفر از مدیران چاق شرکت برق منطقه ای خوزستان با دامنه ی سنی 35 الی 50 سال و bmi بالای 5/27 به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (i) 10نفر و گروه تمرینات هوازی (ii) 15 نفر تقسیم شدند. گروه تمرینات هوازی به مدت هشت هفته با شدت 50 تا 60 درصد ضربان قلب بیشینه سه جلسه در هفته دویدند. نمونه برداری خونی برای تعیین سطوح انسولین و گلوکز پلاسما قبل از شروع تمرینات، دو هفته بعد از شروع تمرینات و هشت هفته بعد از شروع تمرینات به صورت ناشتا از هر دو گروه انجام شد و برای محاسبه ی حساسیت به انسولین از فرمول homa-ir (چونگ فو و همکاران، 2006) استفاده شد. بر اساس یافته های پژوهش پس از دو و هشت هفته تمرینات هوازی کاهش معنی داری در سطوح انسولین و گلوکز پلاسما در گروه (ii) مشاهده شد ولی این کاهش در هشت هفته تمرین هوازی معنی دارتر بود (05/0 = α) و حساسیت به انسولین در گروه (ii) بهبود یافت که این بهبود در اثر هشت هفته تمرین هوازی معنی دارتر بود (05/0 = α). لذا پیشنهاد می-شود افراد چاق و دارای اضافه وزن برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های مرتبط با چاقی از جمله دیابت، تمرینات هوازی را به صورت منظم و مستمر انجام دهند.

: برای موفقیت در یک رشته ی ورزشی خاص عوامل مختلفی دخیل هستند که در میان این عوامل توان عضلانی، چابکی و سرعت از فاکتورهای مهم آمادگی جسمانی هستند که باید از روشهای جدید تمرینی جهت بهبود آنها استفاده نمود، بنابرین تحقیق حاضر در راستای تکمیل و گسترش شیوه های نوین علم تمرین انجام شده است. در این تحقیق تأثیر تمرینات پلایومتریک ، قدرتی و ترکیبی (پلایومتریک-قدرتی) بر روی حداکثر توان، چابکی و سرعت تکواندوکاران بررسی گردید. تحقیق حاضر از نوع تجربی حقیقی با پیش آزمون و پس آزمون می باشد، جامعه آماری شامل 130 نفر از تکواندوکاران باشگاهی کرمانشاه بودند و از بین آنها 40 نفر (با میانگین سن:12/1± 93/17سال و میانگین وزن: 47/6± 51/68) را به صورت تصادفی انتخاب و به چهار گروه تقسیم کرده، سه گروه تجربی که به ترتیب تمرینات پلایومتریک، قدرتی و پلایومتریک قدرتی را به مدت هشت هفته و هفته ای دو جلسه انجام می دادند و گروه کنترل تمرینات معمول تکواندو را انجام می دادند. نتایج نشان داد که همه روش های تمرینی افزایش معنی داری در همه ی آزمون های انجام شده بوجود آوردند. هرچند، گروه تمرین ترکیبی در بهبود عملکرد پرش عمودی، حداکثر توان پا و تست ایلی نوی نبست به 2 گروه تمرینی دیگر (تمرین پلایومتریک و تمرین قدرتی) موثرتر واقع شد. این تحقیق به ما امکان می دهد که با ترکیب تمرینات قدرتی و تمرینات پلایومتریک توانایی پرش عمودی، سرعت و چابکی را بهبود دهیم.

چکیده: هدف از این تحقیق بررسی ارتباط و مقایسه مقاومت مجرای نای در سطوح مختلف بیشینه اکسیژن مصرفی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. به این منظور تعداد 51 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز با دامنه ی سنی 19 الی 26 سال انتخاب شده و پس از تعیین سطح بیشینه اکسیژن مصرفی، بر اساس سطح vo2max به سه گروه 17 نفری vo2max بالا(>ml/kg/min 46)، متوسط (ml/kg/min 32-46) و پایین(ml/kg/min 32< ) تقسیم شدند. برای بدست آوردن ارزش vo2max آزمودنیها از پروتکل زیربیشینه فزاینده ریمینگ – آستراند استفاده شد. مقادیر مربوط به شاخص های مقاومت مجرای نای (fev1 ، fvcو fev1/fvc) با استفاده از اسپیرومتر بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. از ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین شاخص های ریوی با vo2max و از anova برای مقایسه این شاخص ها بین سه گروه استفاده کردیم. نتایج پژوهش نشان داد که هر سه شاخص fev1 ، fvcو fev1/fvc با vo2max همبستگی معنی دارو بالایی دارند (0/05 p≥ ). همچنین بین شاخصهای fev1 ، fvcو fev1/fvc در سه گروه با سطح vo2max مختلف، تفاوت معنی داری وجود دارد (0/05 p ≥). بر اساس این یافته ها نتیجه گیری می کنیم که شاخص های اسپیرومتری می تواند پیش بین قوی برای سطح vo2max باشد.

هدف از این پژوهش بررسی شاخص توده بدن، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به دور باسن در دانشجویان رشته تربیت بدنی و مقایسه آن با هنجار ملی و بین المللی است. بدین منظور 75 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی با میانگین سنی2/78 ± 23/21 میانگین قد 5/71 ± 174 و میانگین وزن 9/43 ± 70/07 به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برخی شاخص های ترکیب بدنی آنها به وسیله دستگاه آنالیز ترکیب بدنی به روش آنالیز امپدنس الکتریکی تعیین شد. نتایج نشان داد که میانگین درصد چربی آنها 3/62 ± 19/37 درصد، میانگین نسبت دور کمر به دور باسن 0/037 ± 0/80، میانگین شاخص توده بدن 62/68 ± 18/23 کیلوگرم بر متر مربع بود. در این پژوهش از آمار توصیفی جهت طبقه بندی و تنظیم داده ها و در آمار استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون جهت ارتباط بین متغیر ها و از آزمون t مستقل جهت مقایسه داده ها با هنجار ملی استفاده شده است. بین شاخص توده بدن و نسبت دور کمر به دور باسن (709 /0 , p = 001/0r = )، بین شاخص توده بدن و درصد چربی بدن (783/0 , p=001/0r =)، بین درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به دور باسن (809/0 , p =001/0r =)، ارتباط معنی داری وجود دارد. بین میانگین شاخص توده بدن آزمودنی ها و میانگین هنجار ملی شاخص توده بدن (001/0 p =)، بین میانگین نسبت دور کمر به دور باسن آزمودنی ها با میانگین هنجار ملی نسبت دور کمر به دور باسن (001/0 p =)، بین میانگین درصد چربی بدن با میانگین هنجار ملی درصد چربی بدن تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0 p =). با توجه به هنجار ملی شاخص درصد چربی بدن، میانگین درصد چربی آزمودنی ها در طبقه زیاد قرار گرفت و با توجه به هنجار ملی شاخص توده بدن، میانگین شاخص توده بدن آزمودنی ها در طیقه متوسط بالا قرار گرفت. و همچنین میانگین نسبت دور کمر به دور باسن آزمودنی ها در مقایسه با هنجار ملی نسبت دور کمر به دور باسن در طبقه متوسط قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان می دهد که درصد چربی و شاخص توده بدن آزمودنی ها با توجه به هنجار ملی بیشتر از حد متوسط است که ممکن است این افزایش ناشی از تغذیه نامناسب، فعالیت بدنی نامنظم و وراثت باشد.

هدف این تحقیق مقایسه برخی شاخصهای آنتروپومتری،ترکیب بدنی و vo2max بازیکنان فوتبال نخبه اهواز در پست های مختلف بود. آزمودنی ها شامل 60 بازیکن نخبه (میانگین سنی4/20±24/31) از 4 باشگاه فوتبال اهواز (باشگاههای حاضر در لیگ برتر و دسته اول فوتبال ایران در فصل 88-1387) بودند که بطور طبقه ای تصادفی انتخاب شدند و همچنین به بطور تصادفی به 8 دروازه بان، 18 مدافع، 20 هافبک و 14 مهاجم تقسیم شده بودند. متغیرهای آنتروپومتری آزمودنی ها (قد، وزن و شاخص توده بدن) و متغیرهای ترکیب بدنی (درصد چربی بدن) اندازه گیری شد. به منظور اندازه گیری توان هوازی بیشینه از تست پیاده روی راکپورت استفاده گردید. درصد چربی بدن از طریق اندازه گیری اسکین فولد تعیین شد. داده ها بوسیله واریانس یک راهه (one-way anova) و آزمون پیگیری توکی (tukey) در سطح الفای 0/05 آنالیز شد. یافته های تحقیق نشان دادند که: 1- بین اندازه قد بازیکنان فوتبال در پست های دروازه بان، دفاع، هافبک و مهاجم تفاوت معنی دار وجود دارد (0/001= p). 2- بین اندازه وزن بازیکنان فوتبال در پست های دروازه بان، دفاع، هافبک و مهاجم تفاوت تفاوت معنی دار وجود دارد (0/001= p). 3- بین شاخص توده بدن (bmi) بازیکنان فوتبال در پست های دروازه بان، دفاع، هافبک و مهاجم تفاوت معنی دار وجود ندارد (0/104= p). 4- بین درصد چربی بدن (%bf) بازیکنان فوتبال در پست های دروازه بان، دفاع، هافبک و مهاجم تفاوت معنی دار وجود ندارد (0/084=p(5- بین vo2max بازیکنان فوتبال در پست های دروازه بان، دفاع، هافبک و مهاجم تفاوت معنی دار وجود دارد (0/004= p). نتایج این تحقیق نشان داد که دروازه بانان به طور معنی داری بلندقد ترین، سنگین وزن ترین و پایین ترین vo2max را نسبت به سایر پست ها داشتند. از طرف دیگر هافبک ها به طور معنی داری بالاترین vo2max را به خود اختصاص دادند.

هدف اصلی این تحقیق بررسی ارتباط بین هوش و توانائیهای حرکتی جسمانی پسران 13- 16 سال عقب مانده ذهنی استان خوزستان است . بدین منظور پس از جمع آوری مطالبی مربوط به سابقه تحقیق، وجود ارتباط میان هوش و عوامل توانائیهای حرکتی جسمانی مشاهده گردید سپس برای دستیابی به اهداف تحقیق از بین عقب مانده های ذهنی پسر در مدارس کودکان استثنایی شهر اهواز، 35 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب گردیدند. سپس با استفاده از آزمونهای اندازه گیری هوش ، بهره هوشی آنه بطور دقیقی برآورد گردید . بدین منظور از آزمونهای غیر کلامی استاندارد گودیناف مازهای پروتئوس و ویون فرم میانی برای تعیین میزان بهره هوشی استفاده گردید. بعد از اندازه گیری های مذکور و تعیین بهره هوشی افراد نهایتا، نمونه های آماری این تحقیق را تشیکل دادند. جهت اندازه گیری توانائیهای حرکتی - جسمانی از آزمونهای استاندارد عقب مانده های ذهنی فیت استفاده گردید. بدین منظور در قسمت سرعت عمومی بدن از دو 25 یا رد . و در قسمت استقامت قلبی - تنفسی از دویدن - راه رفتن 300 یارد و برای تعیین چابکی از پرش دو پا به عقب و برای مشخص کرد تعادل از آزمون تعادل ایستا و در قسمت استقامت عضلانی از آزمون آویزان شدن از بارفیکس با بازوان خمیده و آزمون بلند کردن پا استفاده گردید که پس از انجام آزمایشات فوق نتایج مربوط به آزمونها اخذ گردید. و ضریب همبستگی بین نتایج مربوط به بهره هوشی با نتایج مربوط به هر یک از آزمونها محاسبه گردید، همچنین جهت توضیح بیشتر میانگین و انحراف استاندارد هر یک از آزمونها در کل و هم بطور جداگانه برای سنین مختلف محاسبه گردید و سپس با میانگین نرم استاندارد فیت مقایسه گردیدند . نتایج این تحقیق نشان می دهد که بین هوش و عوامل توانائیهای حرکتی - جسمانی در عقب مانده های ذهنی آموزش پذیر به شرح ذیل همبستگی معنی دار وجود دارد.-1 میان هوش و سرعت عمومی همبستگی مثبت وجود دارد. -2 میان هوش و تعادل همبستگی مثبت وجود دارد .-3 میان هوش و چابکی همبستگی مثبت وجود دارد .-4 میان هوش و استقامت عضلانی پاها و شکم همبستگی مثبت وجود دارد. -5 میان هوش و استقامت عضلانی بازوها و شانه همبستگی مثبت وجود دارد.-6 میان هوش و استقامت قلبی - تنفسی همبستگی مثبت وجود دارد.

هدف : اعتبارسنجی چگالی بدن ‏‎bd‎‏ و درصد چربی‏‎%bf‎‏ بوسیله شیوه های سنجش اسکین فولد ، اولتراسوند ، نوموگرام آنتروپومتریک کچ ‏‎katch‎‏ ، شاخص توده بدن با روش استاندارد هیدروستاتیک مورد بررسی قرار گرفت .