برای بررسی تأثیر مقادیر مختلف آویشن شیرازی بر بازده رشد و میزان اکسیداسیون لاشه در جوجه های گوشتی، تعداد 180 قطعه جوجه گوشتی راس 308 یک روزه خریداری شد و به 4 گروه 45 قطعه ای تقسیم بندی گردید. به شکلی که گروه 1 دریافت کننده ی جیره پایه، گروه 2 دریافت کننده ی جیره پایه به اضافه 25/0% آویشن شیرازی، گروه 3 دریافت کننده جیره پایه به اضافه 5/0% آویشن شیرازی و گروه 4 دریافت کننده جیره پایه به اضافه 1% آویشن شیرازی در کل دوره آزمایش بود. جوجه ها از 1 تا 42 روزگی تحت شرایط استاندارد بر روی بستر پرورش یافتند. در سنین 14، 28 و 42 روزگی همه گروه ها وزن کشی شده و میزان دان مصرفی هر گروه تعیین شده و ضریب تبدیل غذایی هر پن محاسبه شد. در 42 روزگی پس از کشتار، عضلات ران و سینه ی گروه های ذکر شده در پاکت های پلاستیکی بسته بندی و به مدت 12 روز در دمای یخچال نگهداری گردید. برای بررسی پیشرفت اکسیداسیون در نمونه ها هر 3 روز یکبار از نمونه های نگهداری شده در یخچال نمونه برداری شد و میزان اکسیداسیون مورد بررسی قرار گرفت. وزن نهایی بدن در گروه های? دریافت کننده 25/0% و 5/0% آویشن شیرازی در جیره به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (05/0p<) در حالی که افزودن 1% آویشن شیرازی به جیره به طور معنی داری سبب کاهش وزن و افزایش ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با گروه کنترل شد. در روز اول آزمایش بین گروه?های مختلف تیمار، هیچ تفاوت معنی داری از نظر اکسیداسیون لیپیدها دیده نشد (05/0p?) ولی در سایر روزها گروه?های دریافت کننده 5/0% و 1% آویشن شیرازی در جیره به طور معنی داری اکسیداسیون کمتری نسبت به گروه کنترل نشان دادند (05/0p<). در روز 12 نیز در تیمار 1% میزان اکسیداسیون کمتری نسبت به گروه تیمار 5/0% مشاهده شد. با توجه به کاهش معنی?دار وزن نهایی بدن در گروه دریافت کننده 1% آویشن شیرازی در جیره، می?توان افزودن 5/0% آویشن شیرازی در جیره را جهت افزایش زمان ماندگاری گوشت در یخچال بدون اثر سوء بر وزن بدنی و بازده رشد جوجه?های گوشتی توصیه نمود