گیاه زول خراسانی eryngium bungei boiss.، گیاهی پایا از خانواده جعفری، بومی شرق تا شمال غرب ایران می باشد؛ که اثرات زیستی بالقوه ای دارد. این پژوهش به منظور جداسازی و شناسایی متابولیت های ثانویه و بررسی فعالیت های بیولوژیکی این گیاه صورت گرفت. اسانس بذر به روش تقطیر با بخار آب و با دستگاه کلونجر استخراج شده و مورد بررسی gc-ms قرار گرفت. در این بررسی 73 ترکیب از 04/92 % کل اسانس شناسایی شد. ترکیبات شاخص کریزانتنیل استات (99/19 %)، اسپاتولنول (21/17 %)، اندوایزوفنچول (79/10 %) و آلفاپاینن (05/5 %) بودند. در ادامه ریشه های خشک و پودر شده ی گیاه با دستگاه سوکسله و به کمک حلال های n-هگزان، دی کلرومتان و متانول به ترتیب عصاره گیری شدند. جداسازی و خالص سازی ترکیبات با روش های کروماتوگرافی tlc و vlc صورت گرفته، تعیین ساختار و شناسایی آن ها با روش های طیف سنجی uv، ft-ir، 1h-nmr و 13c-nmr انجام شد. که منجر به شناسایی دو هیدروکربن به نام های تترادکان و ستان از عصاره ی هگزانی، و یک هیدروکربن بنام هپتادکان از عصاره ی دی کلرومتانی گردید. در پایان اثرات مهاری غلظت های مختلف عصاره ها و اسانس (001/0، 01/0، 1/0، 1 و 10 میلی گرم بر میلی لیتر) بر رشد ریشه چه و ساقه چه و جوانه زنی بذور کاهو، تاج خروس، تاج ریزی، خردل وحشی، خرفه و سوروف، و نیز اثرات مهاری آن ها بر رشد قارچ sclerotinia sclerotiorum بررسی شد. نتایج حاکی از اثرات آللوپاتیک و ضد قارچی شدید اسانس و نیز عصاره های هگزانی و متانولی داشت. در مجموع چنین استنباط شد که اسانس بذر و عصاره های ریشه ی گیاه زول خراسانی دارای اثرات بارز زیستی بوده که این می تواند به دلیل وجود متابولیت های ثانویه و ترکیبات شناسایی شده در این گیاه باشد. لذا خواص قوی ضدگیاهی و ضدقارچی گیاه زول خراسانی می تواند جایگزینی بالقوه برای قارچ کش ها و علف کش های مصنوعی در کنترل علف های هرز و قارچ های مهم کشاورزی باشد. و استفاده از آن در برنامه های مدیریت علف های هرز توصیه می شود.