از آنجا که بیشتر خاک‏های ایران آهکی هستند، رشد رویشی و زایشی درختان سیب در این خاک‏ها محدود می شود. آزمایشی جهت بررسی اثر همزیستی قارچ‏های میکوریز روی شاخص‏های رشدی و غلظت برگی عناصر غذایی چند پایه رویشی سیب در یک خاک آهکی انجام شد. این آزمایش با دو فاکتور پایه با سه سطح (m9، m7 و mm106) و قارچ با با چهار سطح (glomus versiforme، glomus intraradices، glomus etunicatum و شاهد) به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و هر تکرار شامل سه مشاهده در گلخانه بخش علوم باغبانی دانشگاه شیراز انجام شد. پس از کشت و تلقیح افکنده های یکدست پایه‏های یادشده، نهال‏ها از ارتفاع یکسان سر برداری شدند و شاخص‏های رشدی، فیزیولوژیکی و غلظت عناصر غذایی شاخه بر آمده از رشد جدید، اندازه‏گیری شد. نتایج نشان داد که گیاهان میکوریزی زیست‏توده بیشتری را نسبت به گیاهان شاهد تولید کردند. همچنین قارچ‏ها شاخص های فیزیولوژیکی را در گیاهان تلقیح شده بهبود بخشیدند. گیاهان همزیست میزان عناصر غذایی بیشتری را نسبت به گیاهان شاهد در برگ‏های خود تجمع دادند اما غلظت عناصر mn، k و cu در برگ های آنها نسبت به شاهد معنی‏دار نبود. اثر پایه‏ها نیز روی بیشتر شاخص‏ها و عناصر غذایی معنی‏دار بود. از پایه‏های یادشده، پایه m9 که همزیستی میکوریزی کمتری نسبت به دیگر پایه‏ها نشان داد، میزان مس، منگنز، آهن و نیتروژن بیشتری در برگ‏های خود نسبت به دیگر پایه‏ها تجمع داد و غلظت پتاسیم، کلسیم، منیزیم و روی در پایه mm106 نسبت به دو پایه دیگر بالاتر بود؛ بنابراین با انتخاب پایه مناسب و همزیست کردن آن با قارچ‏های میکوریز می توان از مشکلات ناشی از عدم تحرک و غیر قابل جذب بودن عناصر غذایی در خاک‏های آهکی کاست.