پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ارتقای هوش معنوی بر افسردگی و شادکامی دانش آموزان دختر سال اول متوسطه انجام یافته است. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر سال اول متوسطه شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 92-91تشکیل داده اند. گروه نمونه 64 نفر از دانش آموزان بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای و به صورت تصادفی و با سرند شدن به وسیله تست افسردگی بک (bdi-13) انتخاب شده و با همتاسازی و به شکل تصادفی در دو گروه 32 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. این تحقیق یک طرح آزمایشی به روش پیش آزمون – پس آزمون و مرحله پیگیری با یک گروه کنترل است. پرسش نامه شادکامی آکسفورد (ohi)و مقیاس جامع هوش معنوی آمرام و درایر(isis) به عنوان پیش آزمون اجراشد. آموزش هوش معنوی برای گروه آزمایش، طی 9 جلسه 120 دقیقه ای برگزار گردید. پس از اعمال مداخله آزمایشی، میزان افسردگی، شادکامی و هوش معنوی گروه آزمایش و کنترل سنجیده شد. به منظور بررسی پایداری اثر آموزش، دو ماه بعد هر دو گروه مورد پیگیری قرار گرفتند. سپس برای تحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی ازتحلیل کوواریانس (ancova) استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تحلیل آماری نشان داد که تفاوت معناداری بین نمرات هوش معنوی در گروه ها وجود دارد. بدین معنی که هوش معنوی از طریق آموزش ارتقاء یافته است. همچنین ارتباط منفی معناداری بین هوش معنوی و افسردگی و ارتباط مثبت و معناداری بین هوش معنوی و شادکامی وجود دارد. این یافته نشانگر آن است که با ارتقای هوش معنوی از طریق آموزش، افسردگی دانش آموزان کاهش و شادکامی آن ها افزایش می یابد. همچنین نتایج نشان داد که برای افسردگی ، شادکامی و هوش معنوی بین پس آزمون ها و نمرات پیگیری تفاوت معناداری وجود ندارد، یعنی با گذشت زمان نتایج یکسان مانده است.