فرایند مدیریت زنجیره تامین شامل چندین فعالیت است که عبارتند از تامین مواد اولیه، تبدیل این مواد به حالت ثانویه و محصول نهایی، و در نهایت پخش محصول نهایی به مصرف کنندگان. امروزه، زنجیره های تامین بسیار گسترده و پیچیده تر شده و در معرض ریسک های مختلف قرار گرفته اند. یکی از این ریسک های مهم، ریسک تامین کنندگان است. با توجه به این مهم که وابستگی سازمان ها به تامین کنندگان بیشتر شده، مدیریت ارتباط با تامین کنندگان از دیدگاه آکادمیک و تجارت مورد اهمیت هر چه بیشتر قرار گرفته است. از این رو، مدیریت تامین کنندگان موجب می شود تا با کاهش هزینه های انتقال، افزایش توانایی ها و ارائه ی راه حل های مناسب، موقعیت رقابتی سازمان ها در برابر شرایط غیر قابل پیش بینی بهبود یابد. رقابت شدید در بازار جهانی منجر شده تا سازمان ها موفقیت خود را با شناسایی و طبقه بندی ریسک های موجود در زنجیره تامین تضمین کنند. در نتیجه، هدف عمده از این پژوهش، ارائه ی یک مدل برای دسته بندی تامین کنندگان است که این خود،گامی برای رسیدن به نظارت بر ریسک تامین کنندگان در زنجیره تامین خواهد بود. در این پژوهش، در ابتدا ریسک تامین کنندگان شناسایی شده و سپس، روش ارتباط ترجیحات زبانی (linguistic preference relations) مبتنی بر فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی، برای یافتن وزن هر یک از معیارهای ریسک بکار برده می شود. در نهایت، برای دسته بندی تامین کنندگان با توجه به عملکرد ریسک پذیری از خوشه بندی فازی c-means استفاده می شود. نتایج حاصل نشان می دهد که مدل ارائه شده مشکلات ناشی از عدم قطعیت در به دست آوردن وزن داده ها را بر طرف می کند. همچنین، تامین کنندگان را با در نظر گرفتن هر یک از معیارهای ریسک و بر اساس درجه ی عضویت به هر خوشه، دسته بندی می کند.