ترجمه ی شفاهی همزمان، اغلب در مصاحبه ها و سخنرانی های سیاسی، که در پی تأثیرگذاری خاصّی هستند، به کار گرفته می شود. سیاست مداران برای ارتقای سطح تأثیرگذاری سخنان خود وکنترل اذهان، از استراتژی های گوناگونی از جمله فنّ بیان، قطبی سازی، وغیره بهره می برند. این استراتژی ها به گوینده کمک می کنند تا فکر و عمل شنونده ی خود را به گونه ای که مدّ نظر خویش است هدایت نماید. در ترجمه هایی که برای این گونه مصاحبه ها و سخنرانی ها ارائه می گردد، ترجمه ای وفادار، دقیق و قابل قبول دانسته می شود که تأثیر معادل در آن به دست آمده باشد. واضح تر آنکه، تأثیر معادل، آنجایی به دست می آید که در واقع رابطه ی بین گیرنده و پیام متن مقصد، معادل و برابر با رابطه ای باشد که میان گوینده و پیام متن مبدأ وجود دارد. فرضیه ی مورد بررسی در این تحقیق این است که اوّلین گامی که یک مترجم شفاهی می بایست بردارد، پی بردن به پیام حقیقی گوینده ی گفته ی مبدأ است. در این راستا، نویسنده بر این باور است که تحلیل گفتمان انتقادی می تواند نقش تعیین کننده ای ایفا نموده و توانایی مترجم شفاهی را در پی بردن به آنچه در گفته ی مبدأ، نهفته، ضمنی ،و آشکار نیست بالا می برد. مترجم شفاهی همزمان در سخنرانی های سیاسی، تنها زمانی می تواند در دست یابی به تأثیر برابر اقدام نماید که به پیام حقیقی گفته ی گوینده و تأثیر گذاری بخصوصی که از بیان آن مدّنظر بوده پی برده باشد. در این تحقیق، 66 نمونه از 6 سخنرانی و مصاحبه ی رئیس جمهور پیشین ایران؛ محمود احمدی نژاد، مورد بررسی قرار گرفت تا به بررسی این مسئله بپردازد که تحلیل گفتمان انتقادی، بوسیله ی پی بردن به آنچه در گفته ی مبدأ، نهفته، ضمنی بوده وآشکار نیست، برای مترجم به عنوان ابزاری سودمند محسوب شده و در ارتقای کیفیت ترجمه، وی را یاری رساند.