خشک سالی از پیچیده ترین پدیده های طبیعی است که در هر اقلیمی می تواند به وقوع بپیوندد. در مناطق خشک و نیمه خشک خشک سالی هیدرولوژیک در قالب کمبود جریان رودخانه ای باعث خطرات جدی زیست محیطی، افت کیفیت زندگی و تأثیر بر اقتصاد می شود. آگاهی از ویژگی های این پدیده برای مدیریت منابع آب ضروری است. در پژوهش حاضر با ترسیم نمودار تغییرات دبی ماهانه در مقابل زمان در 14 ایستگاه آب سنجی حوزه آبخیز گرگانرود در طول دوره آماری 30 ساله (1389-1359) دوره های کمبود جریان با استفاده از روش حد آستانه استخراج و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بررسی ها نشان داد که داده های حجم یا بزرگی کمبود جریان بر اساس حد آستانه ی میانه در اکثر ایستگاه ها از توزیع ویبول تبعیت می نماید. شدیدترین دوره های کمبود جریان در اقلیم های خیلی مرطوب و نیمه خشک رخ داده است و طولانی ترین دوره های کمبود جریان در اقلیم نیمه خشک به مدت 28 ماه بوده است. روند شدت و تداوم کمبود جریان تنها در ایستگاه های مرکزی حوزه آبخیز صعودی بود. سال های وقوع کمبود جریان در پایان دوره دارای فراوانی بیشتری می باشند و در سالهای 78-1377، 87-1386، 88-1387 و 90-1389 در اکثر ایستگاه ها کمبود جریان اتفاق افتاده است. به طوری که در این سال ها به ترتیب در 50، 9/85، 3/64 و 8/92 درصد ایستگاه ها کمبود جریان اتفاق افتاده است