پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هشت هفته فعالیت منتخب ورزشی بر عوامل آمادگی جسمانی، حرکتی و اضطراب افراد کم توان ذهنی طراحی و اجرا گردید. مطالعه از نوع نیمه تجربی بود که به صورت طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل 30 دانش آموز کم توان ذهنی با میانگین سنی 33/0 ± 83/19 سال و قد 43/1± 158 سانتیمتر بود که به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش در یک برنامه تمرینی 8 هفته ای(3جلسه در هفته، به مدت 60 دقیقه) به انجام تمرینات هوازی و مقاومتی پرداختند. برای برآورد آمادگی هوازی از آزمون بالک اصلاح شده، برای سنجش توان بی هوازی از آزمون پرش سارجنت، برای استقامت عضلانی از آزمون دراز و نشست، برای قدرت عضلات بالاتنه از دینامومتر، برای قدرت عضلات پایین تنه از آزمون نشستن و برخاستن، برای انعطاف پذیری از آزمون نشستن و رسیدن، برای تعادل ایستا از دستگاه دیجیتال تعادل ایستا، برای درصد چربی بدن و bmi از دستگاه سنجش ترکیب بدن و برای برآورد اضطراب از آزمون اضطراب زانگ استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش spss 16 و آزمون تحلیل کوواریانس به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که فعالیت منتخب ورزشی آمادگی هوازی، بی هوازی، استقامت عضلانی، قدرت عضلانی پایین تنه، انعطاف پذیری و تعادل ایستا و پویای دانش آموزان کم توان ذهنی را افزایش و درصد چربی بدن و اضطراب را کاهش داد(05/0 p?)، اما هیچ تفاوت معناداری در وزن، شاخص توده بدن و قدرت عضلانی بالاتنه مشاهده نشد(05/0p?). با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش می توان نتیجه گرفت که انجام فعالیت های ورزشی می تواند باعث بهبود عملکرهای جسمانی و سلامتی افراد کم توان ذهنی شود.