هنر سفالگری یکی از زیباترین و کهن ترین هنرهای سنتی شهرستان میبد است ، که دارای اهمیت اقتصادی قابل توجهی در این منطقه می باشد. متاسفانه امروزه به دلایل مختلفی مانند مواد اولیه نامرغوب ، تکراری شدن نقوش و انجام ندادن اقدام خاصی در جهت صادرات ، رونق و توسعه این هنر زیبا از بین رفته است.با توجه به فرصت های مناسب بیرونی و درونی که از نظر تولید و صادرات برای این محصولات وجود دارد ضرورت دارد با ایجاد نوآوری در آن ، موجبات رونق دوباره این صنعت فراهم گردد. مهمترین سوال این است که چه راهکارهایی می تواند موجب تولید بیشتر و رونق کارگاه های سفالگری و صادرات این محصولات در میبد شود؟به روش توصیفی، تطبیقی و تحلیلی فرایند تولید را در میبد با ابزار مشاهده بررسی و به نقاط قوت و ضعفی که در این صنعت وجود دارد دست پیدا کردیم.صنعت سفالگری لالجین را به دلیل ارتباط تجاری که با میبد دارد و به عنوان الگوی موفق در این زمینه با میبد تطبیق داده و با محک این الگو ، نقاط تاثیر گذار بر روی موفقیت آن را به دست آوردیم. برای تحلیل دستاوردهای حاصل از توصیف و تطبیق این صنعت، از تکنیک sowat استفاده کرده و نهایتا راهکارهایی را پیشنهاد داده ایم. از جمله این راهکارها ، استفاده از نقوش پرکار و احیای نقوش قدیمی ، به کار بردن تعداد رنگ بیشتر و در قسمت فروش تغییر نوع عرضه کالا ، تشکیل انجمنی در جهت صادرات و کسب نمایندگی های فروش در داخل و خارج از ایران و موارد دیگر می باشد.