افزایش نیاز جوامع بشری به انرژی، کمبود سوخت های فسیلی و تأثیرات نگران کننده ی این مواد بر روی محیط زیست انگیزه ای برای توسعه ی منابع انرژی تجدیدپذیر از قبیل انرژی های خورشیدی، زیست توده ها و انرژی حرارتی فراهم کرده است. به دلیل ماهیت تناوبی این منابع بهره بری موثر از این منابعِ انرژی به کارآمدی سیستم های ذخیره ی انرژی بستگی دارد. یکی از شیوه های ذخیره سازی انرژی، ذخیره سازی انرژی حرارتی (tes) می باشد. سیستم های ذخیره سازی انرژی حرارتی از طریق مواد تغییر فاز دهنده (pcms) و در هنگام تغییر فاز انرژی را ذخیره می کنند. مواد تغییر فاز دهنده گرمای ذوب بالایی دارند بنابراین توانایی ذخیره و رهاسازی مقدار زیادی از انرژی را دارا می باشند. در این کار به بررسی سنتز میکروکپسول های پارافین به عنوان یک ماده ی تغییر فاز دهنده توسط سیلیکا از طریق پلیمریزاسیون بین سطحی پرداخته شده است. این میکروکپسول های سیلیکایی توسط teos به عنوان یک ماده معدنی و طی واکنش سل- ژل سنتز شد. طیف ir موفقیت کپسوله شدن پارافین توسط سیلیکا را تأیید کرد. میکروکپسول های سیلیکا ساختار کره ای را در تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) داشتند و مشخص شد که میکروکپسول ها دارای دیواره ی فشرده و سطح صافی و نفوذ ناپذیری هستند. همچنین توسط نمودار گرماسنجی پویشی تفاضلی (dsc) مشخص شد که پارافین های کپسوله شده توسط سیلیکا خصوصیات تغییر فاز مناسبی از خود نشان می دهند و دارای راندمانی حدود 20 درصد هستند.