چکیده در ایران به دنبال افزایش شهرنشینی و سرعت بالای تغییرات در بافت های شهری به دلایل مختلف، کیفیت محیط در نواحی شهری به شدت تنزل یافته است. از سویی سرمایه اجتماعی به عنوان عاملی متاثر از ارتباطات اجتماعی به عنوان حلقه گم شده بسیاری از طرح ها و برنامه ریزی های شهری مورد توجه قرار گرفته است. باتوجه به تعاریف مفهومی سرمایه اجتماعی، تقویت آن در فضاهای شهری مگر با اعمال تغییراتی در جهت ارتقای کیفیت فضای شهری مرتبط با آن میسر نخواهد بود. کیفیت فضاهای شهری به عنوان ابزار طراحان شهری در جهت ارتقا و ساماندهی محیط، توانایی فراهم کردن بسترهای لازم برای شکل گیری و ارتقای بسترهای سرمایه اجتماعی را دارا هستند. هدف از این تحقیق ارزیابی رابطه بین کیفیت محیط شهری و سرمایه اجتماعی است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است و به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه و فرم برداشت میدانی از دو روش آمار توصیفی و استنباطی (آزمون همبستگی ، آزمون رگرسیون و آزمون واریا نس) در نرم افزار spss استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شهر یزد با جمعیت 582652 نفر می باشد که در این بین 322 نفر در پنج محله به عنوان نمونه در نظر گرفته شده اند. یافته های تحقیق نشان می دهد که بین کیفیت محیط شهری و سرمایه اجتماعی رابطه و با جهت منفی وجود دارد به عبارتی در محلاتی که کیفیت محیط شهری بالا است میزان سرمایه اجتماعی پایین می باشد و در محلاتی که کیفیت محیط شهری پایین است میزان سرمایه اجتماعی بالا می باشد.. واژگان کلیدی: کیفیت محیط شهری، سرمایه اجتماعی، شهر یزد