قرنها از استفاده ی طبیعی جریان های آب و پاورها به اشکال و فرم های مختلف همانند بادبان ها برای به حرکت در آوردن کشتی ها می گذرد،که تا سال 1860 ادامه داشت،در همین راستا استفاده از بخار، موتور دیزل،سوخت هسته ای و موتور الکتریکی و ... رقابت جدیدی را جهت کنترل سرزمین های دور بین کشور ها به وجود آورد و بر اهمیت این موضوع افزود.از طرفی برای بهره برداری هر چه بیشتر در شرایط مختلف با باز دهی بهتر ترکیبی از مولد ها به صورت گوناگون از قبیل codag , codad و موتورهای الکتریکی به وجود آمدند. کار بر روی استفاده از موتور های الکتریکی در کشتی ها و ناوهای دریایی هم اکنون در کشور ما و سایر کشورها در حال اجراست،ولی همواره از موتورهای الکتریکی به عنوان مکملی برای بهره وری بیشتر موتورهای دیزلی یا بنزینی استفاده گردیده،که سیستم های رانشی چون واترجت یا آزموت را به وجود آورده است.در سیستم های رانش موجود از سوخت های فسیلی نظیر بنزین و گازوئیل یا سوخت هسته ای که به صورت ترکیبی با موتورهای الکتریکی به کار می رود، نیروی تراست ناوهای دریایی تولید می شوند. این امر در مرحله ی اول نیازمند موتورهای بزرگ ، با حجم و وزن بالاست و در مرحله ی دوم سوخت و ضایعات این نوع سیستم ها و مضرات ناشی آن،از معایب این نوع سیستم های رانش است.در کنار این موارد می بایست عیوب دیگری همچون خطا های انسانی در هنگام کنترل سیستهای رانش سنتی، آلودگی زیست محیطی ، مشکلات ناشی در طراحی گیربکس، تعمیرات مداوم موتورها و ... اشاره کرد که از عوامل مهم در کاهش قدرت مانور و استفاده ی بیشتر از ناوها است. در این پروژه سعی شده است تا با ارائه ی متد جدیدی،با بهره گیری از موتورهای bldc و plc های شرکت زیمنس سیستم رانش جدیدی برای کشتی ها طراحی گردد که ضمن پاسخ گویی به ایجاد نیروی تراست و قدرت مانور ، کنترل آسانتری را در کشتی ها و ناوهای دریایی ایجاد نماید و به علت استفاده از نیروی الکتریکی برای راه اندازی موتور ها،معایب فوق الذکر را که هم اکنون در کشتی ها وجود دارد رفع گرداند .