هدف پژوهش حاضر سنجش و مقایسه کارایی درونی کلاس های درس چندپایه و تک پایه مدارس ابتدایی استان مرکزی طی سال های 1386 تا 1390 است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی مدارس ابتدایی چندپایه و تک پایه ی شهرستان تفرش تشکیل می دهند. حجم نمونه دو گروه 60 نفره از دانش آموزان مدارس تک پایه و چندپایه برآورد گردید که به روش نمونه گیری تصادفی ساده و نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای انتخاب شدند. نه پرسش تحقیقاتی در ارتباط با مسئله پژوهش مطرح شده است. روش تحقیق، روش توصیفی است و گردآوری اطلاعات از طریق بررسی پرونده ها و کارنامه های تحصیلی دانش آموزان که در مدارس موجود است ، به طور دستی و با استفاده از چک لیست انجام گرفت. داده های گرد آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون t و تحلیل عاملی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج تحقیق نشان می دهند که نرخ ارتقا، نرخ ترک تحصیل و نرخ تکمیل(فارغ التحصیلی) مدارس تک پایه و چندپایه باهم تفاوتی ندارند. این امر نشان دهنده آن است که سیستم آموزشی کلاس تک پایه در این شاخص ها به کلاس چندپایه برتری ندارد و دانش آموزان چندپایه از وضعیت خوبی برخوردارند.نرخ مردودی بین مدارس تک پایه و چندپایه دارای تفاوت معنی داری است و نرخ مردودی در گروه تک پایه بیشتر از چندپایه است. برنامه ها و امکانات آموزشی در مدارس چندپایه اثرگذارتر بوده است. همچنین نسبت درونداد به برونداد واقعی و ضریب کارایی داخلی در کلاس های چندپایه دارای وضعیت بهتری است. شاخص نرخ ماندگاری در کلاس تک پایه بیشتر از کلاس چندپایه است. به بیان دیگر کلاس تک پایه در نگه داشت دانش آموز در سیستم آموزش پیش از فارغ التحصیلی و کاهش ترک تحصیل موفق تر عمل کرده است.