در این تحقیق، میزان نفوذپذیری گازی و آبی در گونه راش که تحت اشباع نانونقره قرار گرفته و نیز تیمار گرمایی در محیط های مختلف نیز شده بودند مورد برسی قرار گرفت. تیمارها در دو سطح تیمار با نانو و بدون تیمار با نانو دسته بندی شدند که شامل تیمار حرارتی در سه سطح (خشک، گرمآبی و بخارگرمایی) و مدت زمان تیمار در چهار سطح(1 ، 2 ، 3 و 4 ساعت)بودند. میزان دما برای تمامی تیمارهای گرمایی 150 درجه سانتی گراد درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تیمار گرمایی در تمامی محیط ها (خشک، گرمآبی، بخارگرمایی) باعث افزایش نفوذپذیری نمونه ها می شود که علت آن را می توان به ایجاد ترک های مویین به دلیل اختلاف دمای شدیدی دانست که بین لایه های سطحی و عمقی تر به وجود می آید. همچنین، اشباع نمونه ها با سوسپانسیون نانوسیلور نیز باعث افزایش نفوذپذیری شد. افزایش نفوذپذیری در نمونه های نانوسیلور به دلیل انحلال بخشی از مواد استخراجی چوب در محلول آب پایه نانو است. بیشترین درصد افزایش نفوذ پذیری در نمونه های اشباع شده با نانو سیلور مربوط به زمانی است که نمونه ها تحت تیمار بخارگرمایی قرار گرفته اند که این میزان در حدود 16% است و پس از آن تیمار گرمآبی بیشترین میزان افزایش نفوذپذیری را نشان داده است که در حدود 14% است وکمترین میزان آن 5/1% است و مربوط به زمانی است که نمونه ها تحت تیمار در محیط خشک قرار گرفته بودند، به طور کلی می توان چنین نتیجه گیری کرد که انحلال بخشی از مواد استخراجی در محلول سوسپانسیون نانوسیلور و همین طور در تیمارهای گرمابی ، و نیز فراخ شدن آوندها بر اثر گرما وگسیختگی های میکروسکوپی در دیواره چوبی مجموعا و یا به تنهایی می توانند بر میزان نفوذپذیری تاثیرگذار بوده و باعث بهبود آن شوند.