روند صعودی شیوع اضافه وزن و چاقی در کودکان در سال های اخیر شکل نگران کننده ای را به خود گرفته است. با توجه به اینکه اضافه وزن و چاقی دردوران کودکی زمینه ساز چاقی بزرگسالی و تخریب کیفیت زندگی کودک در حال و آینده است و مطالعات مختلف نیز حاکی از ارتباط بین شاخص توده بدنی و کیفیت زندگی کودکان می باشد، لذا پژوهش حاضربا هدف بررسی تاثیر برنامه ارتقا سلامت با رویکرد مشارکتی بر کیفیت زندگی دختران دارای اضافه وزن دبستانی انجام شد.پژوهش حاضر مطالعه نیمه تجربی است که در سال92-1391 انجام شد که در آن80 دانش آموزدختر دارای اضافه وزن دبستانی از مدرسه روزبه و مدرس شهرستان فیروزآباد با روش غیر تصادفی انتخاب و درقالب دو گروه آزمون و شاهد مورد بررسی قرار داده شدند.ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک کودک و والدین، پرسش نامه کیفیت زندگی عمومی(گزارش کودک ووالدین،ped sqlنسخه 4) بود.سپس در گروه آزمون برنامه ارتقا سلامت در سه مرحله بررسی و شناخت ( نیاز سنجی آموزشی – حمایتی)، برنامه ریزی حمایتی (تشکیل تیم مشارکت) و ارزشیابی (ارزشیابی اجرای برنامه ها و بازخورد) به مدت 3 ماه اجرا گردید. کیفیت زندگی کودک در دو گروه، قبل از مداخله و 3 ماه بعد توسط کودک و والدین مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از نرم افزار spss 16 تجزیه و تحلیل گردید.نتایج نشان داد که قبل از مداخله دو گروه آزمون و شاهد از نظر متغییرهای دموگرافیک و میانگین نمرات کیفیت زندگی همسان بودند.( 05/0 p>)در حالی که بعد از مداخله "آزمون t مستقل" نشان داد که بین میانگین نمرات کیفیت زندگی در گروه آزمون و شاهد اختلاف معنادار آماری وجود دارد.(05/0 p>)ارتقا سلامت با رویکرد مشارکتی بر اساس نیازهای کودک، والدین و اولیای مدرسه توانست کیفیت زندگی دختران 12-10 سال دارای اضافه وزن دبستانی را ارتقا بخشد.لذا پیشنهاد می گردد این برنامه در قالب یک طرح جامع در تمامی مدارس های کشور به کار گرفته شود.