در این تحقیق بر اساس درجه بندی ای که سازمان ملل 187 کشورها را در سال 2011 بر اساس شاخص توسعه انسانی به 4 دسته توسعه انسانی پایین، توسعه انسانی متوسط، توسعه انسانی بالا و توسعه انسانی بسیار بالا طبقه بندی کرده، کشورهای منتخب را در این ساختار در نظر گرفته و سهم و تأثیر هر سه سطح آموزش را بر تولید ناخالص داخلی در این گروهها برآورد می شوند. نوع تحقیق کاربردی و جمع آوری اطلاعات اسنادی (کتابخانه ای) است. برای آزمون فرضیه ها، با توجه به اطلاعات متغیرهای مورد نظر، از روش داده های تابلویی(panel data) برای 80 کشور در دوره زمانی (2010-1995) استفاده شده است. این پروژه طی چهار مرحله انجام خواهد گرفت. در مرحله اول تاثیر هر سه سطح آموزش را بر تولید ناخالص داخلی در 20 کشور منتخب از گروه کشورها با شاخص توسعه انسانی بسیار بالا برآورد خواهد شد. این کشورها عبارتند از : استرالیا، بلژیک، کانادا، دانمارک، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، هنگ کنگ، ایسلند، ژاپن، کره جنوبی، هلند، نیوزلند، نروژ، اسپانیا، سوئد، سوئیس، انگلستان، ایالات متحده آمریکا. در مرحله دوم تاثیر هر سه سطح آموزش را بر تولید ناخالص داخلی در 20 کشور منتخب از گروه کشورها با شاخص توسعه انسانی بالا برآورد خواهد شد. این کشورها عبارتند از : جمهوری اسلامی ایران، آلبانی، برزیل، بلغارستان، کلمبیا، کاستاریکا، کوبا، اکوادور، قزاقستان، مالزی، مکزیک، پاناما، پرو، رومانی، روسیه، عربستان سعودی، تونس، ترکیه، اوروگوئه، ونزوئلا. در مرحله سوم تاثیر هر سه سطح آموزش را بر تولید ناخالص داخلی در 20 کشور منتخب از گروه کشورها با شاخص توسعه انسانی متوسط برآورد خواهد شد. این کشورها عبارتند از : بلیز، بولیوی، چین، دومینیکن، مصر، السالوادور، فیجی، غنا، هندوراس، هندوستان، اندونزی، اردن، مغولستان، نیکاراگوئه، پاراگوئه، آفریقای جنوبی، سوریه، تاجیکستان، تایلند، ویتنام. در مرحله چهارم تاثیر هر سه سطح آموزش را بر تولید ناخالص داخلی در 20 کشور منتخب از گروه کشورها با شاخص توسعه انسانی پایین برآورد خواهد شد. این کشورها عبارتند از : بنگلادش، بنین، کامرون، جمهوری کنگو، گامبیا، هائیتی، کنیا، لسوتو، مالی، مالاوی، موریتانیا، نپال، نیجر، پاکستان، سنگال، سودان، تانزانیا، توگو، اوگاندا، زامبیا. در نهایت نتایج هر 4 گروه با یکدیگر مقایسه خواهد شد.