کتاب گرانسنگ شاهنامه بخشی از تاریخ و هویت کشور ایران را تشکیل می دهد . هرمخلوقی که از ابتدای آفرینش پا به عرصه ی وجود گذاشته است : انسان و شیطان ، خیر و شر ، نماد نیکی و بدی ، بیگناهی و گنهکاری در این حماسه ی مکتوب به طور مشخصی توصیف شده اما نه به شکل یک متن تاریخی که شفاف و بی پیرایه باشد بلکه توجه به آرمان های نسل های گذشته و روایات حک شده در اذهان مردم عادی و کندو کاو در اساطیرمندرج در کتب کهن پارسی مانند کتب پهلوی و آیین زرتشتی است که تار و پود افسانه های شاهنامه را در هم تنیده است . فردوسی درهنگام تدوین افسانه ها و سرودن اشعار ساده ی شاهنامه با اندیشه غنی خود توانسته است پندار ، جادو ، رویا و واقعیت را در هم آمیزد و مخاطبانش را شیفته ی خود کند