هدف این پژوهش بررسی رابطه هوش هیجانی و هوش معنوی با رضایت از زندگی با واسطه گری تاب آوری در کارمندان نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شیراز بود. نمونه پژوهش 191 نفر(82 نفر مرد و 110 نفر زن) بودند که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی شات، هوش معنوی عبدالله زاده، تاب آوری فرایبورگ و رضایت از زندگی دینر بود که توسط کارمندان نمونه تکمیل شدند. برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص ها و روش های آماری توصیفی شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و در آمار استنباطی از رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان و سلسله مراتبی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین هوش هیجانی و هوش معنوی با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد و هوش هیجانی( خوش بینی، ارزیابی هیجانی، کاربرد هیجان) و هوش معنوی رضایت از زندگی را پیش بینی می کند. همچنین بین هوش هیجانی و هوش معنوی با تاب آوری رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد و هوش هیجانی و هوش معنوی تاب آوری را پیش بینی می کند. بنابراین با توجه به اینکه تاب آوری نقش واسطه ای معنی داری بین هوش هیجانی و هوش معنوی با رضایت از زندگی نداشت مدل ارائه شده تایید نشد.