هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین خودپنداریهای تحصیلی ریاضی و فارسی در بین گروهی از دانش آموزان دختر و پسر مدارس راهنمایی است . برای رسیدن به این هدف 1035 نفر از دانش آموزان دختر و پسر کلاسهای اول تا سوم مدارس راهنمایی شهرستان داراب 536 نفر دختر و 499 نفر پسرانتخاب گردیده و با استفاده از پرسشنامه توصیف خود به صورت گروهی مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین پیشرفت تحصیلی و خودپنداری تحصیلی رابطه ای مثبت و معنی دار وجود دارد (r0/40p<0001) . همچنین بین خودپنداریهای تحصیلی در یک درس خاص با پیشرفت تحصیلی در همان درس خاص همبستگی مثبت و معنی دار وجود دارد. مثلا بین پیشرفت تحصیلی ریاضی و خودپنداری تحصیلی ریاضی در دختران (r0/42p</0001n536) و در پسران (r0/31n499p</0001) همبستگی وجود داشت مدل چارچوب داوری درونی و بیرونی مارش به آزمایش گذاشته شد و نتایج حاصل از پژوهش حاضر از این مدل حمایت نکرد و بر خلاف پیش بینی این مدل بین خودپنداریهای تحصیلی ریاضی و پیشرفت تحصیلی فارسی (r0/27 n1035 p</0001) رابطه ای مثبت و معنی دار وجود دارد. نتایج بدست آمده نشان داد که دختران خودپنداری تحصیلی فارسی بالاتری دارند و تفاوت معنی داری هم بین خودپنداری تحصیلی فارسی دختران و پسران وجود دارد (t15/62 df1033 p<0001) از طرف دیگر بر اساس انتظارات قالبی جنسی فرض می شود که پسران خودپنداری تحصیلی ریاضی بالاتری از دختران داشته باشند. نتایج بدست آمده خلاف این پیش بینی و انتظار را نشان می دهد به این معنی که خودپنداری تحصیلی ریاضی هم در دختران بیشتر از پسران است و بین آنها هم تفاوت معنی دار است . (t7/17 df1033 p</0001) . همچنین دیده شد که بین پایگاه اقتصادی - اجتماعی خانواده و خودپنداری تحصیلی دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. در پژوهش حاضر از شغل پدر به عنوان شاخص پایگاه اقتصادی - اجتماعی خانواده استفاده شد و مشاهده گردید که دانش آموزانی که شغل پدرشان بالاتر است شغل بهتری دارند، خودپنداری تحصیلی بالاتری نیز دارند (3p</0001 و t8/44 f1033) در ارتباط با قدرت پیش بینی کنندگی پیشرفت تحصیلی مشاهده گردید که خودپنداری تحصیلی کل دروس مدرسه ای قدرت پیش بینی کنندگی بهتری دارد و می تواند پیشرفت تحصیل را دقیق تر پیش بینی نماید (b0/33) .