این پژوهش به اقوام کوچرو بیابانگردی می پردازد که در زمان امپراتوری ساسانی، مرزهای باختری ایران را مورد تاخت و تاز قرار می دادند . این قبایل ترک نژاد سیر هجومی خود را از کوه های اورال و دشت های سیبری آغاز نموده و با گذر از ماوراء النهر و نبردهایی با سکنه بومی منطقه، خود را به مرزهای شرقی ایران رسانیدند تا از دنیای متمدن آن سرزمین ها بهره مندگردند. تنها انگیزه کوچروان،تشکیل یک حکومت واحدو مستقل بود تابتوانند بر امپراتوری های قدرتمندی که در مجاورتشان بود حکمروایی کنند. آنان به این مهم دست نیافتند ، ولی در طول فعالیتهایشان ، به مداخله در امور داخلی حکومت ساسانی و نیز امور مرزهای غربی ساسانیان با روم پرداختند .این قبایل در نهایت توسط پادشاهان ساسانی منقرض گردیدند . این پژوهش بر اساس این سوال که حملات قبائل کوچرو به مرزهای شرقی ایران در دوره ساسانی بر مبنای چه دلایلی صورت می گرفت و تأثیرات هجوم قبایل مذکور بر روند تحولات کشور در غرب چه بوده است ، شکل گرفت و با اهداف میزان اثرگذاری تهاجمات کوچروان در مرزهای شرقی بر روند تحولات سیاسی و نظامی در غرب ایران دوره ساسانی و مداخلات اقوام مذکور در امور داخلی ساسانی به بررسی پرداخته است . روش تحقیق ، گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و بانک های اطلاعاتی و تجزیه و تحلیل اطلاعات بوده است . نتایج بدست آمده، حاکی است که این اقوام در اتحاد با امپراتوری روم شرقی علیه ایران و دخالت در مسائل داخلی ایران بیشترین تأثیرات را داشته اند.