بیماری وزوز شنوایی شامل کلیه اصوات درک شده توسط بیمار، بدون وجود محرک خارجی است، و یکی از شایع ترین نشانه هایی است که همراه با کاهش شنوایی و اختلالات مربوط به گوش یا فیزیولوژیک بدن مشاهده می شود. وزوز به عنوان یکی از سه نشانه اصلی بیماری های گوش تلقی شده، عوامل گوناگونی در ایجاد آن نقش دارد و دارای تنوع زیادی است. یکی از مسائلی که درمان این بیماری را مشکل می کند، عدم توانایی در تشخیص عامل به وجود آورنده و کمی سازیِ مستقل از فرد (متکی بر سیگنال) است. تا کنون تحقیقات زیادی برای درمان آن انجام شده و راهکارهای درمانی زیادی ارائه و آزمایش شدهاند. البته هنوز درمان قطعی برای آن مشخص نشده ولیکن از رایج ترین درمان ها می توان به اعمال تحریک های الکتریکی و آکوستیکی اشاره کرد. به علت پیچیدگی های موجود در ساختار سیستم شنوایی، بررسی تأثیر این بیماری و درمان های ارائه شده بر آن روشی جامع می طلبد. از این رو در این پژوهش سیگنال مغزی در حوزه شنوایی را با روشی غیرتهاجمی مورد بررسی قرار گرفته و اثر دو درمان متداول را بر آن ارزیابی شد. به همین منظور برای ثبت داده و ارائه تحریک درمانی، پروتکلی طراحی و روی 43 نفر سالم و 34 نفر بیمار وزوز شنوایی اجرا شد. موج منفی ناهمخوان (mmn) محاسبه شده و ویژگی های متنوعی با تکیه بر آنالیز حوزه زمان، فرکانس و ویولت از داده ها استخراج شد. سپس در هر یک از دو بخش پیش پردازش و تجزیه و تحلیل، روش هایی پیشنهاد شد و با ارزیابی میزان کارایی آن ها بر روی پایگاه داده روش های بهینه انتخاب گردید. به منظور بررسی اثر تحریک درمانی به جستجوی ویژگی های تمییزدهنده پرداخته شد. در این راستا ابتدا ویژگی ها با یک معیار ساده تمایز بخشی، درجهبندی شده و سپس با استفاده از الگوریتم تکاملی ژنتیک، دسته ویژگی بهینه انتخاب گردید. روشهای طبقهبندی آنالیز تفکیک خطی (lda)، k-نزدیکترین همسایه (knn) و ماشین بردار پشتیبان (svm) به عنوان ابزاری برای ارزیابی دسته ویژگی بهینه در روند الگوریتم ژنتیک بکار گرفته شد. سپس داده گروههای افراد سالم و بیماران قبل و بعد از ارائه تحریک درمانی به فضای ویژگی جدید وارد شده و هر کدام با یک تابع گوسی برازش شدند. در انتها با استفاده از معیار فاصله دیورژانس kl میزان تأثیر تحریک های درمانی مقایسه شدند. نتایج، بهبود 21 درصدی با تحریک الکتریکی و بهبود 10 درصدی با تحریک آکوستیکی را نشان می دهد.

برای شروع و پایه گذاری طرح درمان، آنالیز فضا برای بررسی وضعیت فضا در فکین مهم می باشد. به دلیل اهمیت و موارد تجویز زیاد درمان های ارتدنسی در دوران دندانسی مختلط، آنالیز فضا باید در این دوره با دقت صورت گیرد. اما به دلیل عدم رویش تعدادی از دندانهای دایمی (کانین و پرمولرها) در این مرحله تکاملی، تاکنون مطالعات زیادی برای تخمین اندازه آنها صورت گرفته است . یکی از این روشها، استفاده از ترکیب کاربرد جدول و رادیوگرافی است که دقیق ترین روش پیشگویی اندازه دندانها است . به دلیل تاثیر عوامل ژنتیکی و محیطی در اندازه های دندانی، در این مطالعه سعی شد که نمودار پیشگویی کننده عرض مزیوردیستالی دندانهای کانین و پرکولرهای فک پایین را با کمک عرض ثنایای رویش یافته (روی مدل دندانی) و پرمولرهای رویش نیافته (با کمک تصویر رادیوگرافی) مندیبل، در جمعیت مورد مطالعه خود بدست آوریم. در مطالعه حاضر 17 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. تصاویر رادیوگرافی مربوط به دندانهای رویش نیافته ای که واضح، بدون distortion و چرخش دندانی بوده، انتخاب گشتند که این تصاویر با تکنیک موازی گرفته شده بودند. عرض مزیودیستالی دندانها با کولیس دیجیتالی چینی و با دقت 0/01 میلیمتر، سه بار اندازه گیری شدند. نتایج حاصل (ضریب و عدد ثابت خط رگرسیون برابر با 0/6084 و 4/2067، ضریب همبستگی بین متغیرها حدود 0/90 و standard. error. estimation نزدیک 0/49 میلیمتر mean absolute value y1-y برابر با 0/27+_0/39 )نشان دادند که یان نمودار از خطای کم و دقت پیشگویی بالایی برخوردار است و از مقایسه آن با نمودار مشابه خودش (kerbar و staley) که در نژاد سفید پوستان اروپای شمالی بدست آمده، اندازه های دندانی جمعیت ما را به اندازه واقعی آنها نزدیکتر نشان می دهد که با استفاده از (p 0/034) ttest اختلاف آنها از نظر آماری معنی دار می باشد.

هدف آنالیز مایرز پیشگویی عرض مزیودیستال دندانهای کانین و پرمولرهای ماگزیلا و مندیبل رویش نیافته در دوره دندانی مختلط (mixed dentition) می باشد که با استفاده از این جدول پیشگویی می توان طرح درمانی مطلوب برای بیمار ارائه نمود. مطالعه دانشکده دندانپزشکی زاهدان در همین راستا و به منظور دستیابی به جداول احتمالات پیشگویی عرض دندانهای 345 و 345 در شهرستان زاهدان می باشد. پیشگویی عرض مزیودیستال دندانهای کانین و پرمولزهای ماگزیلا و مندیبولار در طی دوره دندانی مختلط یک وجه تشخیص مهمی برای بیمارانی است که ممکن است دچار شلوغی دندانی (crowding) و یا فواصل زیاد دندانی (speacing) بشوند. یک علامت کلینیکی واضح در مورد این بیماران که ممکن است به دلیل عدم تطابق قوس فکی با اندازه دندانها به وجود آید، عدم رویش دندانهای کانین و پرمولرفک بالا و پایین است . عواملی که در اندازه دندانها موثر است عبارتند از: ژنتیک و محیط که به نظر می رسد فاکتور محیط اثر بسیار کمی در اندازه دندانی داشته باشد. بر همین اساس مهمترین دلیل برای انجام این تحقیق بدست آوردن جداولی مشابه جداول مایرز در شهرستان زاهدان و در نژاد ایرانی بود. از طرفی نوع مایرز و ضریب ارتباط خطی وی در دیگر نمونه ها معتبر نیست . بنابراین مطالعه ای تازه که مشاهدات مایرز را تکرار کند، برای بیماران ارتودنسی در ایران لازم به نظر می رسید. جمع آوری اطلاعات در این تحقیق از طریق نمونه گیری آسان انجام شده است . زیرا در معادلات رگرسیون لزومی نداد انتخاب کاملا تصادفی باشد. در این تحقیق حدود 2000 بیمار در دبیرستان های شهرستان زاهدان مورد بررسی و معاینه قرار گرفتند که از جمعیت فوق 180 مدل مطالعه انتخاب و تهیه شد که به نسبت مساوی شامل 90 نمونه دختر و 90 نمونه پسر بودند. سپس عرض مزیودیستال دندانهای ثنایای مندیبل و کانین و پرمولرهای مندیبل و ماگزیلا توسط کولیس دیجیتال با دقت 0/01 میلی متر اندازه گیری شد و در پرسشنامه ای که بدین منظور برای هر فرد تشکیل شده بود. ثبت گردید. ابتدا میانگین و انحداف معیار مجموع عرض مزیودیستال دندانهای ثنایای مندیبل، کانین و پرمولرهای سمت راست و چپ ماگزیلا و مندیبل از طرف دیگر در هر دو جنس بدست آمد. در نهایت با توجه به اطلاعات بدست آمده تا این مرحله جداول پیشگویی عرض مزیودیستال دندانهای 345 ماگزیلاو مندیبل در هر دو جنس در شهرستان زاهدان محاسبه و تشکیل شد. این یافته ها با یافته های مایرز و فرگوسن و تاناکا مقایسه گردید. بر طبق نتایج بدست آمده، استفاده از جداول احتمالات پیشگویی عرض مزیودیستال دندانهای 345 و 345 مطالعه دانشکده دندانپزشکی زاهدان و ایران به جای جداول مایرز توصیه می شود.